Το σύνδρομο του ξηρού οφθαλμού στο σακχαρώδη διαβήτη: συσχέτιση με τη διαβητική νευροπάθεια

Abstract

Objective- Aim: Neuropathy is probably the most common complication of diabetes and is affecting the cornea since recent studies based on the in vivo corneal confocal microscopy-(IVCCM) confirmed the decrease of cornea’s innervation depending on the severity of diabetic neuropathy. The research hypothesis tested here was that individuals with PN may have more chances of Dry Eye Syndrome (DES) as a result of decreased sensitivity of the cornea and abnormal balance of tear production/evaporation. Also, we investigated the correlations between autonomic neuropathy (AN) and pupil reflexes. Methods: A total of 61 patients with Type 2 Diabetes and 38 controls were recruited into the study. They had dry eye measurements using the Schirmer I test and tear film break-up time (TBut) based on DEWS criteria. Corneal sensitivity assessment was performed using the Cochet-Bonnet aesthesiometer. We also examined for diabetic peripheral neuropathy (PN) using neuropathy disability score (NDS), neuropathy symptom score (NSS) and vibration perception threshold (VPT). Moreover we studied the correlation between autonomic neuropathy (AN) and pupil reflexes by using the Ewing’s criteria and a digital pupilmeter. Results: The mean values of the Schirmer I test, TBUT and corneal sensitivity were significantly lower in patients with PN in comparison with those without PN and controls (p<0.001). Cardiovascular AN measurements were correlated with decreased mydriasis and dilation velocity (sympathetic dysfunction), and decreased miosis and constriction velocity (parasympathetic dysfunction). Conclusion: DES is common in subjects with diabetes and correlates with the severity of PN. Subjects with diabetes who have PN should be screened for DES and treated properly to avoid corneal surface disease and neuropathitic ulcer. Autonomic neuropathy correlates with abnormal pupil reflexes. Overall, the ophthalmological examination offers several biomarkers (corneal sensitivity, dry eye measurements and pupil reflexes) which may contribute to the diagnosis of Diabetic Neuropathy.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ- ΣΚΟΠΟΣ: Η νευροπάθεια είναι συχνή επιπλοκή του Διαβήτη και εκδηλώνεται και στον κερατοειδή εφόσον μελέτες με το οπτικό μικροσκόπιο συνοχής(IVCCM) επιβεβαίωσαν ότι υπάρχει ελάττωση της νεύρωσης του κερατοειδούς ανάλογα με τη βαρύτητα της διαβητικής νευροπάθειας. Η ερευνητική υπόθεση που εξετάσαμε ήταν ότι ασθενείς με περιφερική νευροπάθεια(ΠN) μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες συνδρόμου ξηρού οφθαλμού(DES) ως αποτέλεσμα της μειωμένης ευαισθησίας του κερατοειδούς και διαταραχής της ισορροπίας παραγωγής/εξάτμισης των δακρύων. Επιπλέον μελετήσαμε την αυτόνομη νευροπάθεια(ΑΝ) και την συσχέτιση της με τα κορικά αντανακλαστικά. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Συνολικά 61 άτομα με διαβήτη τύπου 2 και 38 μάρτυρες συμμετείχαν στην μελέτη. Η ΠN εκτιμήθηκε με το δείκτη νευρολογικής ανικανότητας(NDS), το δείκτη συμπτωμάτων της νευροπάθειας(NSS) και το βιοθεσιομέτρο(VPT). Χρησιμοποιήσαμε τη σύσταση του Dry Eye Working Group(DEWS) για να κατηγοριοποιήσουμε την DES. Αξιολογήθηκαν η δοκιμή Schirmer Ι, ο χρόνος διάσπασης της φλουροσείνης (ΤBut) και η ευαισθησία του κερατοειδούς με το αισθησιόμετρο Cochet-Bonnet. Τα κορικά αντανακλαστικά μετρήθηκαν με ένα ψηφιακό ηλεκτρονικό κορόμετρο. Η ΑΝ αξιολογήθηκε με βάση τα κριτήρια του Ewing. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ξηροφθαλμία(DES) διαγνώστηκε συχνότερα σε άτομα με ΠΝ σε σχέση με ασθενείς χωρίς ΠΝ και την ομάδα ελέγχου (p<0,001). Οι τιμές Schirmer Ι, ΤBut και η ευαισθησία του κερατοειδούς ήταν μειωμένες σε ασθενείς με ΠΝ σε σχέση με εκείνους χωρίς ΠΝ και την ομάδα ελέγχου (p<0,001). Η ΑΝ συσχετίστηκε με μειωμένη ταχύτητα συστολής και ελαττωμένη μέγιστη μύση(παρασυμπαθητική δυσλειτουργία) και με μειωμένη ταχύτητα διαστολής και ελαττωμένη μέγιστη μυδρίαση(συμπαθητική δυσλειτουργία). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:To σύνδρομο ξηρού οφθαλμού(DES) είναι συχνό σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 οι οποίοι έχουν ΠΝ, συνδέεται με μειωμένη ευαισθησία του κερατοειδούς και πρέπει να θεραπεύεται προς αποφυγήν νόσου της οφθαλμικής επιφάνειας/νευροπαθητικού έλκους του κερατοειδούς. Εν τέλει, η οφθαλμολογική εξέταση προσφέρει σημαντικούς βιοδείκτες (αισθητικότητα κερατοειδούς, μετρήσεις ξηροφθαλμίας και κορικά αντανακλαστικά) οι όποιοι είναι χρήσιμοι στην ανίχνευση της Διαβητικής Νευροπάθειας.