Η επίδραση του σεβοφλουρανίου στην πνευμονική υπέρταση στη σήψη

Abstract

Introduction: Severe sepsis is a major healthcare problem. Aim of the study: The aim of this experimental study was to investigate and elucidate the influence of sevoflurane on pulmonary and systemic circulation in a porcine model of sepsis. Material and Methods: Thirty two female pigs were randomized into four groups. In Group A, animals remained anaesthetized and received no further therapeutic interventions. In Group B, sevoflurane was administered to the animals via the AnaConDa device. In Group C, sepsis was induced by the intravenous administration of 250μg/kg BW lipopolysaccharide (LPS) from Escheria coli, serotype 111:B4. Finally, in Group D, after the administration of LPS, sevoflurane was delivered to the animals via the AnaConDa system. Evaluation of hemodynamic, respiratory and other parameters of the animals was performed at eight phases during the three hours of the study. PASW 18.0 (SPSS Inc., Chicago, IL) was used for data analysis. All p-values less than 0.05 were considered statistically significant. Results: LPS injection increased in a statistically significant manner pulmonary pressures and resistances in Groups C and D, which remained elevated in Group C during the whole study period. On the contrary, in Group D after sevoflurane administration, they exhibited step-by-step reduction and reached the normal values. Systemic arterial pressures decreased in a similar way in Groups C and D after LPS injection. There were no significant differences in Groups A and B. Conclusion: The results of our study demonstrate that subanesthetic administration of sevoflurane improves pulmonary haemodynamics in sepsis without causing any negative systemic effects. However, the possible positive results of this experimental study merit further investigation.

Εισαγωγή: Η σοβαρή σήψη αποτελεί ένα σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του sevoflurane στην πνευμονική και συστηματική κυκλοφορία σε ένα πειραματικό μοντέλο σήψης σε χοίρους. Υλικό και Μέθοδος: Τριάντα δύο θηλυκοί χοίροι τυχαιοποιήθηκαν σε τέσσερις ομάδες. Στην Ομάδα Α τα πειραματόζωα παρέμειναν υπό συνθήκες γενικής αναισθησίας και δεν έγινε καμία άλλη παρέμβαση. Στην Ομάδα Β χορηγήθηκε sevoflurane με τη βοήθεια της συσκευής AnaConDa. Στην Ομάδα Γ προκλήθηκε σήψη με την ενδοφλέβια έγχυση 250μg/kg ΒΣ λιποπολυσακχαρίτη (LPS) από Eschericia Coli με ορότυπο 111:B4. Τέλος, στην Ομάδα Δ μετά την πρόκληση της σήψης χορηγήθηκε sevoflurane με τη βοήθεια της συσκευής AnaConDa. Αξιολογήθηκαν αιμοδυναμικές, αναπνευστικές και άλλες παράμετροι σε οκτώ φάσεις κατά τη διάρκεια των τριών συνολικά ωρών του πειράματος. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πακέτο PASW 18.0 (SPSS Inc., Chicago, IL). Τιμές p<0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές. Αποτελέσματα: Η έγχυση LPS προκάλεσε στατιστικά σημαντική αύξηση των πνευμονικών πιέσεων και αντιστάσεων στις ομάδες Γ και Δ. Μάλιστα, αυτές παρέμειναν σταθερά αυξημένες στην ομάδα Γ καθόλη τη διάρκεια του πειράματος, ενώ στην ομάδα Δ, μετά τη χορήγηση sevoflurane, άρχισαν σταδιακά να μειώνονται και να προσεγγίζουν τη βασική μέτρηση. Οι συστηματικές πιέσεις και αντιστάσεις μειώθηκαν με παρόμοιο τρόπο στις ομάδες Γ και Δ, μετά την έγχυση LPS. Στις ομάδες Α και Β δε διαπιστώθηκαν ιδιαίτερες μεταβολές. Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της μελέτης μας καταδεικνύουν ότι η υποαναισθητική χορήγηση sevoflurane βελτιώνει την πνευμονική κυκλοφορία σε συνθήκες σήψης, χωρίς να έχει αρνητικές συστηματικές επιδράσεις. Βέβαια, είναι απαραίτητη περαιτέρω διερεύνηση, ώστε να επιβεβαιωθούν τα θετικά αποτελέσματα αυτής της πειραματικής μελέτης.