Χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια και διαταραχές αναπνοής και ύπνου: βελτίωση της αναδιαμόρφωσης της αριστερής κοιλίας μετά τη θεραπεία με συσκευή C-PAP

Abstract

Background: Sleep disordered breathing (SDB) is highly prevalent in patients with chronic heart failure (CHF) and is associated with adverse impacts on cardiac geometry and function. Continuous positive airway pressure (CPAP) is effective for obstructive sleep apnea (OSA), whereas adaptive servoventilation (ASV) is effective in patients with central sleep apnea (CSA). The impact of effective apnea alleviation – with Autoset-CPAP for OSA and ASV for CSA – on cardiac performance and reverse left ventricular remodelling (r-LVR) have not been evaluated. Methods: Eighty five patients with stable CHF were screened for SDB and underwent polysomnography and treatment according to the type of underlying SDB. A comprehensive echocardiographic study was performed before initiation of therapy and after six months of effective treatment (ventilator use >5h/day with AHI <5 events/h). Results: Seventeen compliant patients under effective treatment were included (8 OSA under Autoset CPAP and 9 CSA-CSR under ASV). In both groups, a significant improvement in all measured, conventional and TDI, LV systolic indices was recorded, including LVEF (32%±6% vs. 27%±6%, p<0.001). A decrease in LV end-systolic volume (189±94ml vs 211±88ml, p=0.015, difference >10%) was indicative of r-LVR. Furthermore, RV systolic parameters were also increased (TAPSE, p<0.001; systolic TDI wave from lateral tricuspid annular aspect, p=0.001), whereas right heart dimensions and areas were diminished, indicating better pulmonary hemodynamics. Conclusions: Effective alleviation of SDB in CHF patients is associated with significant improvements in LV and RV systolic function and r-LVR. Longitudinal studies are needed to evaluate effects on prognosis and mortality.

Στόχος: Το υπνοαπνοϊκό σύνδρομο ή σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο (ΣΑΥ) έχει αυξημένη επίπτωση σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (ΧΚΑ) και σχετίζεται με δυσμενή επίδραση στη λειτουργία και γεωμετρία του μυοκαρδίου. Η θεραπεία με συνεχή θετική πίεση αεραγωγών (CPAP) έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική σε ασθενείς με αποφρακτικό σύνδρομο (Α-ΣΑΥ), ενώ ένας νεότερος αναπνευστήρας, ο σερβοαναπνευστήρας (ASV), φαίνεται να υπερέχει σε ασθενείς με κεντρικές άπνοιες – υπόπνοιες (Κ-ΣΑΥ). Επί του παρόντος δεν έχει διερευνηθεί πλήρως ποια είναι η καλύτερη θεραπευτική στρατηγική καθώς και η επίδραση της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των απνοιών στη λειτουργικότητα του μυοκαρδίου και στην ανάστροφη αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας. Μεθοδολογία: Ογδόντα πέντε ασθενείς με σταθερή ΧΚΑ ελέγχθηκαν για ΣΑΥ και υποβλήθηκαν σε πολυκαταγραφική μελέτη ύπνου, ενώ έλαβαν την κατάλληλη μορφή θεραπείας ανάλογα με τον υποκείμενο τύπο ΣΑΥ. Πλήρης ηχωκαρδιογραφική μελέτη εκτελέστηκε πριν την έναρξη της θεραπείας και έξι μήνες μετά από αποτελεσματική θεραπεία (ως «αποτελεσματική» θεραπεία ορίστηκε η χρήση της συσκευής για τουλάχιστον 5 ώρες/ημερησίως και η μείωση του υπνοαπνοϊκού δείκτη (ΔΑΥ) σε λιγότερο από 5 επεισόδια/ώρα ύπνου). Αποτελέσματα: Τελικά, δεκαεφτά ασθενείς που έλαβαν αποτελεσματική θεραπεία, συμπεριελήφθησαν στην ανάλυση (8 ασθενείς με Α-ΣΑΥ που έλαβαν C-PAP και 9 ασθενείς με Κ-ΣΑΥ που έλαβαν ASV). Και στις δύο ομάδες, διαπιστώθηκε σημαντική βελτίωση σε όλους τους μετρηθέντες δείκτες συστολικής απόδοσης της αριστερής κοιλίας (ΑΚ), συμβατικούς και με ιστικό Doppler (TDI), συμπεριλαμβανομένου και του κλάσματος εξώθησης (ΚΕ) της ΑΚ (32%±6% συγκριτικά με 27%±6%, p<0.001). Σημαντική μείωση του τελοσυστολικού όγκου (189±94ml συγκριτικά με 211±88ml, p=0.015, διαφορά>10%) ήταν ενδεικτική ανάστροφης αναδιαμόρφωσης της ΑΚ. Επιπρόσθετα, οι συστολικοί δείκτες για τη δεξιά κοιλία ΔΚ) επίσης βελτιώθηκαν (TAPSE, p<0.001; συστολικό κύμα ιστικού Doppler στο πλάγιο τριγλωχινικό τοίχωμα, p=0.001), ενώ επίσης μειώθηκαν οι διαστάσεις και οι όγκοι των δεξιών καρδιακών κοιλοτήτων, ενδεικτικό μείωσης των πιέσεων στην πνευμονική κυκλοφορία. Συμπεράσματα: Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ΣΑΥ σε ασθενείς με ΧΚΑ σχετίζεται με σημαντική βελτίωση της συστολικής απόδοσης τόσο της αριστερής όσο και της δεξιάς κοιλίας, ενώ προάγει την ανάστροφη αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας.