Μελέτη ανοσοϊστοχημικών παραμέτρων στις οδοντογενείς κύστεις

Abstract

Aim/Objective: Basic Fibroblast growth factor (bFGF) is a member of the large family of proteins that binds heparin and heparan sulfate. It is a potent angiogenic factor and endothelial cell mitogen . The purpose of study was to investigate the differential immunohistochemical expression of bFGF and of the rest markers in odontogenic cysts of inflammatory and developmental origin and detect any relation of bFGF immunopositivity to the presence and the density of the inflammatory infiltrate, and the development of fibrosis.Material and Methods: A case series analysis of 50 odontogenic cysts was carried out by means of three-step immunohistochemistry: According to clinical and histological criteria, 27 of the cysts were confirmed as radicular cysts, 9 as residual cysts and 14 as dentigerous cysts.Results: The cyst type was found to correlate with the expression of bFGF. Radicular cysts were frequently characterized by positive expression of bFGF (85,2% of the cases), while residual cysts were characterized by bFGF-negative expression (66,6% of the cysts, p=0,006).Conclusions: On basis of our results, the increased expression of bFGF in radicular cysts may be related to the presence of mononuclear inflammatory infiltrate which predominates in such type of cysts by comparison to the other types examined. In residual cysts, the chronicity was evident by the presence of fibrosis and by the relative absence of mononuclear infiltrates. Since in the later bFGF expression was minimal we can speculate that bFGF induces chronicity by the recruitment of the mononuclear inflammatory infiltrate and its expression vanishes with the development of acellular fibrosis.

Ο βασικός ινοβλαστικός αυξητικός παράγοντας (bFGF) αποτελεί μέλος της μεγάλης οικογένειας των πρωτεϊνών που δεσμεύουν την ηπαρίνη και τη θειϊκή ηπαράνη. Είναι ένας ισχυρός αγγειογενετικός παράγοντας και είναι μιτογόνος για τα ενδοθηλιακά κύτταρα.Στην παρούσα μελέτη εξετάσθηκαν 50 οδοντογενείς κύστεις με τη μέθοδο της ανοσοϊστοχημείας σε τρία βήματα. Σύμφωνα με κλινικά και ιστολογικά κριτήρια, 27 από τις παραπάνω κύστεις χαρακτηρίσθηκαν ως ακρορριζικές κύστεις, 9 ως υπολειμματικές κύστεις και 14 ως οδοντοφόρες κύστεις.Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνηθεί η διαφορική ανοσοϊστοχημική έκφραση του bFGF και των υπόλοιπων ανοσοδεκτών στις οδοντογενείς κύστεις φλεγμονώδους ή αναπτυξιακής αιτιολογίας και να ανιχνευθεί οποιαδήποτε σχέση ανοσοθετικότητας του bFGF στην παρουσία και την πυκνότητα της φλεγμονώδους διήθησης, και την ανάπτυξη ίνωσης.Τα αποτελέσματα μας έδειξαν ότι ο τύπος κύστης σχετίζεται με την έκφραση του bFGF. Οι ακρορριζικές κύστεις χαρακτηρίζονται από θετική έκφραση του bFGF (85,2% των περιπτώσεων), ενώ οι υπολειμματικές κύστεις χαρακτηρίζονται από αρνητική έκφραση του bFGF (66,6% των κύστεων, p=0,006).Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, η αυξημένη έκφραση του bFGF στις ακρορριζικές κύστεις που εξετάσαμε φαίνεται να σχετίζεται με την αυξημένη παρουσία μονοπυρινικού φλεγμονώδους διηθήματος στο συγκεκριμένο τύπο κύστης συγκριτικά με τα άλλα είδη κύστεων που εξετάσθηκαν. Στις υπολειμματικές κύστεις υπήρχαν ενδείξεις χρονιότητας όχι με τη μορφή λεμφοκυτταρικών διηθήσεων (όπως στις ακρορριζίκες ) αλλά με τη μορφή δεσμοπλαστικής αντίδρασης (ίνωσης). Το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες κύστεις δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη έκφραση του bFGF μας οδηγεί στη σκέψη ότι ο bFGF σχετίζεται με τα πρώιμα στάδια της χρονιότητας που χαρακτηρίζονται ακόμη από έντονη παρουσία λεμφοκυτταρικού και γενικά μονοπυρηνικού διηθήματος ενώ η έκφρασή του εξαφανίζεται με την ανάπτυξη ακυτταρικής ίνωσης. Αξίζει δε να επισημανθεί ότι η έκφραση του bFGF ήταν ανάλογη σε όλους τους κυτταρικούς πληθυσμούς που παρατηρείτο (ινοβλάστες του στρώματος, ενδοθήλια, φλεγμονώδη κύτταρα).