Συγκριτική αξιολόγηση επιπέδων ουσίας P στον ορό βαρέως πασχόντων με οξύ πόνο

Abstract

Introduction: The investigation of objective indicators for assessing pain in critically ill adults unable to communicate, is of great interest for intensive nursing. Substance P (SP) is a pain neuropeptide, which affects the release and production of cytokines. Aim: of the study was to investigate: a) the SP plasma levels in critically ills adults, b) the correlation between SP plasma levels of individuals with acute myocardial infarction with ST elevation and the intensity of pain c) potential correlations between the SP levels, the perception of pain and biochemical markers of tissue damage and patients’ clinical severity. Method: A prospective non-experimental study with repeated measurements and sectional comparisons was conducted in a convenience sample consisted of 40 patients with STEMI.in two groups of intubated critically ill adults, with and without apparent tissue injury (n = 40 and 40 respectively), and a group of healthy volunteers (n = 40), in which, blood plasma levels of SP, IL-6, IL-8, Fas and FasL were quantified by immunosorbent assay (ELISA). The numerical analog scale and pain scales Payen and Puntillo were used for the pain intensity assessment, while stress was measured using numeric 0-10 scale and scales ICUESS, HADS, Zung, and Hamilton. The statistical analysis was conducted with the SPSS 19.0. Results: The levels of SP in plasma showed no statistically significant differences between repeated measurements for each study group, nor between the groups. Instead, the group of patients with STEM I was found statistically significant variation in concentration of IL-6 and FasL at different times points of hospitalization and reduction of the concentration of IL-8, the Fas and FasL in plasma compared to controls. Also, there were found elevated levels of IL-6 and Fas, reduced levels of FasL and significant variation in plasma levels of IL-8 and FasL in intubated patients, with apparent tissue injury, compared to healthy volunteers. The intensity of the pain behavioral scales correlated with the concentration of IL-6 and markers Fas and FasL, for all patients and for both groups of intubated patients. Statistically significant correlation was found between both Fas and FasL and disease severity scores, as well as between SP plasma levels and depression. Conclusions: The SP plasma levels was not found as a pain intensity indicator, but the levels of IL-6, Fas and FasL appear to correlate with the subjective assessment of pain intensity. Further studies in this direction may reveal important findings for the objective measurement of pain, using biochemical markers.

Εισαγωγή: Η διερεύνηση αντικειμενικών δεικτών εκτίμησης του πόνου σε άτομα που δεν επικοινωνούν είναι μεγάλου ενδιαφέροντος για την εντατική νοσηλευτική. Η ουσία P (SP) θεωρείται νευροπεπτίδιο πόνου, η έκλυση του οποίου επηρεάζει και την παραγωγή των κυτοκινών. Σκοπός: της μελέτης ήταν η διερεύνηση: α) των επίπεδων SP στο πλάσμα βαρέως πασχόντων νοσηλευόμενων σε μονάδα εντατικής θεραπείας, β) της συσχέτισης των επιπέδων της SP στο πλάσμα ατόμων με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST (STEMI) και του βαθμού του πόνου που βιώνουν, γ) δυνητικών συσχετίσεων μεταξύ των επιπέδων SP, της αντίληψης του πόνου και βιοχημικών δεικτών ιστικής βλάβης και κλινικής βαρύτητας των ασθενών. Μέθοδος: Προοπτική μη πειραματική μελέτη με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και συγχρονικές συγκρίσεις σε δείγμα ευκολίας 40 ασθενών με STEMI, δύο ομάδων βαρέως πασχόντων που νοσηλεύονταν σε μονάδα εντατικής θεραπείας, με και χωρίς εμφανές ιστικό τραύμα (ν=40 και 40 αντίστοιχα), και σε μία ομάδα υγιών εθελοντών (ν=40), στις οποίες εκτιμήθηκαν στο πλάσμα αίματος τα επίπεδα των SP, IL-6, IL-8, Fas και FasL. Τα επίπεδα των παραγόντων ποσοτικοποίηθηκαν με ανοσοενζυμική μέθοδο (ELISA). Η εκτίμηση της έντασης του πόνου έγινε με την αριθμητική αναλογική κλίμακα και τις κλίμακες πόνου Payen και Puntillo, ενώ το στρες μετρήθηκε με αριθμητικές κλίμακες 0-10 και τις κλίμακες ICUESS, HADS, Zung και Hamilton. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το SPSS 19.0. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα της SP στο πλάσμα δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των επαναλαμβανόμενων μετρήσεων για την κάθε ομάδα της μελέτης, αλλά ούτε και μεταξύ των ομάδων. Αντίθετα, στην ομάδα ασθενών με STEMI παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διακύμανση της συγκέντρωσης της IL-6 και του FasL στις διαφορετικές χρονικές στιγμές νοσηλείας και μείωση της συγκέντρωσης της IL-8, του Fas και του FasL στο πλάσμα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Ακόμη βρέθηκαν αυξημένα επίπεδα IL-6 και Fas, μειωμένα επίπεδα FasL και σημαντική διακύμανση των επιπέδων της IL-8 και του FasL στο πλάσμα διασωληνωμένων ασθενών, με εμφανές ιστικό τραύμα, σε σχέση με το πλάσμα υγιών εθελοντών. Η ένταση του πόνου με τις συμπεριφορικές κλίμακες συσχετίστηκε με τη συγκέντρωση της IL-6 και τους δείκτες Fas και FasL, για το σύνολο των ασθενών και για τις ομάδες των διασωληνωμένων ασθενών. Στατιστικά σημαντική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ των Fas και FasL, με τις κλίμακες αξιολόγησης βαρύτητας της νόσου και της SP με την κατάθλιψη. Συμπεράσματα: Η συγκέντρωση της SP δεν αποτέλεσε δείκτη εκτίμησης της έντασης πόνου, ωστόσο τα επίπεδα της IL-6, του Fas και του FasL φαίνεται ότι συσχετίζονται με την αντικειμενική εκτίμηση της έντασης του πόνου. Περαιτέρω μελέτες προς την κατεύθυνση αυτή μπορεί να αναδείξουν σημαντικά ευρήματα για την αντικειμενική μέτρηση του πόνου, μέσω βιοχημικών δεικτών.