Αποικισμός των βρεφών από χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο σε σχέση με τη φορία της μητέρας τους και το αναμνηστικό νοσηλείας τους σε Μονάδα Νεογνών

Abstract

Staphylococcus aureus is a major pathogen in both community-acquired and nosocomial infections with alarming rates of resistance to antibiotics in recent years. S. aureus can colonize many sites of the human body, among which the anterior nares represent the dominant ecological niche. There seems to exist a link between S. aureus nasal carriage and infection, since nasal and infection strains commonly share the same genotype, rates of infection are higher in carriers that in non-carriers, and eradication of carriage has been shown to reduce nosocomial infection. About 30% of the population carries S. aureus at any time; this includes 20% who are persistent and 10% who are transient carriers. Infant colonization by S. aureus has not been adequately investigated, while there are very few studies worldwide for the timing and the source of colonization in infancy.Methicillin resistance first appeared among nosocomial isolates of S aureus in 1961. Since that time, methicillin-resistant S. aureus (MRSA) has become widespread in hospitals and intensive care units around the world. This high level of resistance results from the presence of the mecA gene that encodes the production of a penicillin binding protein known as PBP2a, which has decreased affinity for most beta-lactam antibiotics. MRSA is now one of the most common causes of bacterial nosocomial infections, accounting for 40–70% of the S. aureus infections in intensive care units. In the past decade new strains of MRSA (CA-MRSA) have emerged in the community, causing aggressive infections in young, otherwise healthy people. Many strains produce the Panton-Valentine Leukocidin, (PVL) which is associated with abscesses, invasiveness, and increased morbidity and mortality. S. aureus can colonize many parts of the human body, of which the anterior nares represent the dominant ecological niche. There seems to exist a link between S. aureus nasal carriage and infection, since nasal and infection strains commonly share the same genotype, rates of infection are higher in carriers that in non-carriers, and eradication of carriage has been shown to reduce nosocomial infection. About 30% of the population carries S. aureus at any one time; this includes 20% who are persistent and 10% who are transient carriers. Infant colonization by S. aureus has not been adequately investigated, while there are few studies worldwide for the timing and the source of colonization in infancy.The objective of the present study was to explore determinants associated with the infant colonization in the first year of life, the molecular epidemiology and the resistance to antibiotics of S. aureus strains isolated from infants and their mothers in a well-defined area, i.e., the island of Crete.The study group consisted of a cohort of 128 recruited newborn infants and their mothers who were born at Venizeleion Pananio General Hospital in Heraklion, Crete, between November 2005 and May 2006. 98 infants were from Maternity Ward and were healthy while 30 were admitted to the Neonatal Ward. Nasal swabs were obtained from mothers and infants before discharge and after 6 and 12 months, and a series of determinants related to infant, mother, father and family were investigated. The cultured S. aureus was identified on the basis of colony morphology, Gram stain, catalase test, coagulase test and API 20 Staph system, while antimicrobial susceptibility tests against oxacillin, erythromycin and clindamycin were performed. All mother-infant pairs with simultaneous isolation S. aureus, and all strains isolated in the mother-infant pair at a different sampling were characterized by pulsed-field gel electrophoresis, multilocus sequence typing, spa typing, and presence of chromosomal mecA and Panton-Valentine Leukocidin (PVL) genes.[...]

Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος (S. aureus) είναι ένα σημαντικό παθογόνο νοσοκομειακών όσο και εξωνοσοκομειακών λοιμώξεων με ανησυχητικούς αυξητικούς ρυθμούς ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά. Μπορεί να αποικίσει πολλά ανθρώπινα σημεία του ανθρώπινου σώματος, από τα οποία το πρόσθιο ρινικό επιθήλιο αντιπροσωπεύει την κύρια θέση. Φαίνεται να υπάρχει σχέση μεταξύ της φορίας και της λοίμωξης, καθώς τα στελέχη από το ρινικό επιθήλιο και τα στελέχη της λοίμωξης μοιράζονται συχνά το ίδιο γονότυπο. Τα ποσοστά λοίμωξης είναι υψηλότερα σε φορείς, ενώ με την εκρίζωση της φορίας έχει αποδειχθεί μείωση των νοσοκομειακών λοιμώξεων. Περίπου το 30% του πληθυσμού φέρει τον S. aureus. Το 20% είναι επίμονοι φορείς και το 10% είναι παροδικά φορείς. Ο αποικισμός των βρεφών από S. aureus δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς ενώ οι μελέτες για τη χρονική στιγμή και τη πηγή του αποικισμού των βρεφών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι λίγες.Η αντίσταση στην μεθικιλλίνη εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε νοσοκομειακούς ασθενείς το 1961. Έκτοτε, ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη S. aureus (MRSA), είναι ευρέως διαδεδομένος σε νοσοκομεία και μονάδες εντατικής θεραπείας σε όλο τον κόσμο. Αυτό το υψηλό επίπεδο αντίστασης προκύπτει από την παρουσία του γονιδίου mecA που κωδικοποιεί την παραγωγή της πρωτεΐνη PBP2a, η οποία έχει μειωμένη χημική συγγένεια με τα περισσότερα βήτα-λακταμικά αντιβιοτικά. Ο MRSA είναι πλέον μία από τις πιο κοινές αιτίες βακτηριακής νοσοκομειακής λοίμωξης, αντιπροσωπεύοντας το 40-70% των λοιμώξεων στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Κατά την τελευταία δεκαετία νέα στελέχη του MRSA (CA-MRSA) έχουν εμφανιστεί στην κοινότητα, προκαλώντας επιθετικές μολύνσεις σε νέους, κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους. Αρκετά στελέχη S. aureus παράγουν την πρωτεΐνη Panton Valentine Leukocidin (PVL), η οποία σχετίζεται με τη ικανότητα να είναι διεισδυτικά, να παράγουν αποστήματα με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα.Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να ερευνήσει τους παράγοντες που σχετίζονται με τον αποικισμό στα βρέφη τον πρώτο χρόνο ζωής, τη μοριακή επιδημιολογία καθώς και την αντίσταση στα αντιβιοτικά των στελεχών που απομονώθηκαν από τα βρέφη και τις μητέρες τους σε μια σαφώς καθορισμένη έκταση, τη Κρήτη.Η ομάδα μελέτης αποτελούνταν από 128 νεογνά και τις μητέρες τους που γεννήθηκαν στο Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης από τον Νοέμβριο 2005 έως τον Μάιο 2006. Από τα 128 νεογνά τα 98 προέρχονταν από την μαιευτική κλινική και ήταν υγιή, ενώ τα 30 προέρχονταν από τη Μονάδα Νεογνών. Ρινικά επιχρίσματα ελήφθησαν από τις μητέρες και τα βρέφη τους πριν από την έξοδο και μετά από 6 και 12 μήνες ενώ ερευνήθηκαν μια σειρά από παράγοντες από το περιβάλλον που σχετίζονται με το βρέφος, τη μητέρα, τον πατέρα και την οικογένεια. Η αναγνώριση του S. aureus έγινε με βάση την μορφολογία των αποικιών, την χρώση κατά Gram, τη δοκιμασία καταλάσης-κοαγκουλάσης και τη μέθοδο APIStaph 20, ενώ πραγματοποιήθηκαν δοκιμές ευαισθησίας στην οξακιλλίνη, την ερυθρομυκίνη και την κλινδαμυκίνη. Σε όλα τα ταυτόχρονα θετικά ζεύγη μητέρας-παιδιού, και σε όλα τα στελέχη S. aureus που απομονώθηκαν στα ίδια ζεύγη μητέρας-παιδιού, αλλά σε διαφορετική χρονική περίοδο έγινε τυποποίηση με pulsed-field gel electrophoresis (PFGE), multilocus sequence typing (MLST), και ανιχνεύτηκε η παρουσία των γονιδίων spa, mecA και Panton-Valentine Leukocidin (PVL). [...]