Νεφρίτιδα του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου

Abstract

The benefits of cyclophosphamide, which has been the standard of care in the treatment of proliferative lupus nephritis for many years, have been limited by the significant drug-related toxicities. Therefore, aim of the international scientific community, especially in the last decade, is to induce remission with a short-course of cyclophosphamide and maintain the response with less toxic agents.The present work broadened the already existing information on the frequent and important in clinical practice issue of deciding the treatment for the maintenance of remission in proliferative lupus nephritis. Three studies assessed the efficacy and safety of mycophenolate mofetil as maintenance therapy for proliferative lupus nephritis following a six-month induction course with intravenous pulses of cyclophosphamide, and compared to an historic control group receiveing long-term intravenous cyclophosphamide. The results come along with previous reports (Contreras et al. N Engl J Med, 2004).We showed that mycophenolate mofetil is at least as effective and safer than cyclophosphamide as maintenance therapy for proliferative lupus nephritis. Mycophenolate mofetil had beneficial effects in controlling the renal and extrarenal manifestations of the disease as well as maintaining remission in the majority of patients. Complete renal remission was observed in more than half of the patients. No chronic renal insufficiency and deaths as well as lifethreatening drug adverse events were observed in the study population. Compared to the long-term cyclophosphamide treatment, the achievement of complete renal remission was more often and a trend to less renal relapses was observed. Moreover, the short-course of cyclophosphamide as induction therapy was safe for the gonadal function, since even older women preserved menstruation during and after the completion of treatment in contrast to women who received long-term therapy with intravenous cyclophosphamide. We, finally, showed that tapering mycophenolate mofetil during maintenance treatment is not associated with increased risk of disease flare when ordered at least 1.5 year after the achievement of remission or complete renal remission.

Λόγω της σοβαρής τοξικότητας της μακροχρόνιας θεραπείας με κυκλοφωσφαμίδη, που αποτέλεσε για πολλά χρόνια τον ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση της υπερπλαστικής νεφρίτιδας του λύκου, στόχος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, ιδίως την τελευταία δεκαετία, είναι η τροποποίηση του θεραπευτικού σχήματος ώστε αυτό να περιλαμβάνει μία εντατική βραχεία φάση εφόδου με κυκλοφωσφαμίδη που να ακολουθείται από λιγότερο τοξικά φάρμακα με σκοπό τη συντήρηση της ύφεσης.Η παρούσα μελέτη διεύρυνε την ήδη υπάρχουσα πληροφορία πάνω στο συχνό και σημαντικό στην κλινική πράξη προβληματισμό σχετικά με την επιλογή της θεραπείας για τη διατηρήση της ύφεσης της υπερπλαστικής νεφρικής προσβολής. Περιλαμβάνει τρεις εργασίες που εξετάζουν την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του μυκοφαινολικού οξέος ως θεραπεία συντήρησης της υπερπλαστικής νεφρίτιδας του λύκου μετά από εξαμηνιαία θεραπεία εφόδου με ενδοφλέβιες ώσεις κυκλοφωσφαμίδης και συγκρίνουν με ιστορική ομάδα ελέγχου που έλαβε μακροχρόνια αγωγή με ενδοφλέβια κυκλοφωσφαμίδη. Τα αποτελέσματα είναι σύμφωνα με προηγούμενες αναφορές (Contreras και συν. N Engl J Med, 2004).Δείξαμε ότι η αντικατάσταση της κυκλοφωσφαμίδης από μυκοφαινολικό οξύ κατά τη διάρκεια της θεραπείας συντήρησης είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματική και περισσότερο ασφαλής. Ο έλεγχος τόσο της νεφρικής όσο και εξωνεφρικής ενεργότητας της νόσου, καθώς και η διατήρηση της ύφεσης, ήταν δυνατά στην πλειοψηφία των ασθενών. Πλήρης νεφρική ύφεση παρατηρήθηκε σε περισσότερους από τους μισούς ασθενείς. Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και θάνατοι δεν παρατηρήθηκαν στον υπό μελέτη πληθυσμό ούτε και απειλητικές για τη ζωή φαρμακευτικές παρενέργειες. Συγκριτικά με τη μακροχρόνια χορήγηση κυκλοφωσφαμίδης, η επίτευξη πλήρους νεφρικής ύφεσης ήταν συχνότερη και παρατηρήθηκε μία τάση για λιγότερες υποτροπές της νεφρικής νόσου. Επίσης, η βραχείας διάρκειας χορήγηση κυκλοφωσφαμίδης στη θεραπεία εφόδου ήταν ασφαλής για τις γονάδες, καθώς ακόμη και γυναίκες της μεγαλύτερης αναπαραγωγικής ηλικίας διατήρησαν την έμμηνο ρύση κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της θεραπείας, σε αντίθεση με γυναίκες που έλαβαν μακράς διάρκειας θεραπεία με ενδοφλέβιες ώσεις κυκλοφωσφαμίδης. Τέλος, δείξαμε ότι η σταδιακή μείωση της θεραπείας συντήρησης με μυκοφαινολικό οξύ δε σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής της νεφρικής νόσου όταν αυτή επιχειρείται τουλάχιστον 1.5 έτος μετά την επίτευξη νεφρικής ύφεσης ή πλήρους νεφρικής ύφεσης.