Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος ως παράγοντας της οικονομικής ανάπτυξης: η περίπτωση της Ελλλάδας

Abstract

The main purpose of this survey is the holistic study of social security and social insurance problem in Greece. Analyzing crucial parameters of the system we try to link social security s transformation with economic growth and detect the results of this interactive relationship considering that one s country economic growth is a multifactor issue. Financing PAYGO schemes in countries with aging populations as Greece is a severe fiscal problem. Methodically we develop a lot of scenarios using some indexes in which we use stratified data and chronological series. In parallel, as a tool we suggest mathematic models their interpretation is validated econometrically. The survey suggests that funding improves economic performance sufficiently to generate the resources required to meet the needs for an aging population. We designed a modified Cobb Douglas production function with pension assets as a swift factor. We find positive results Relationship between fully funded schemes and savings is detected with linear multivariable function. We also use Grangers causality in order to prove causality between macro magnitudes of Greek economy. We conclude that social security transformation directly affects economic growth by limitation of expenditures rising of savings reasonable benefits and capital markets development.

Σκοπός της διατριβής είναι η ολιστική θεώρηση του ασφαλιστικού προβλήματος, η διασύνδεση ασφαλιστικής μεταρρύθμισης με την οικονομική ανάπτυξη και ο προσδιορισμός των επιπτώσεων των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών θεωρούμε ότι η οικονομική ανάπτυξη μιας χωράς αποτελεί ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα η χρηματοδότηση των συντάξεων και των δαπανών υγείας ενός γηράσκοντος πληθυσμού αποτελεί το οξύτερο δημοσιονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες οικονομίες, οι δαπάνες χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος αποτελούν κάποια από τα σημαντικότερα κονδύλια του κρατικού Π/Υ και οι φόροι που χρηματοδοτούν τα προγράμματα αυτά ασκούν τεράστια επίδραση στο σύνολο της οικονομίας. Με την μελέτη επιχειρείται η ανάλυση και η κριτική διερεύνηση της διαχρονικής εξέλιξης των κρίσιμων παραμέτρων του υφιστάμενου ασφαλιστικού συστήματος στη χωρά μας και η απόδειξη ύπαρξης αιτιώδους σχέσης μεταξύ της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και της οικονομικής ανάπτυξης. Στο μεθοδολογικό πεδίο αναπτύσσονται με τη βοήθεια δεικτών σενάρια εξέλιξης των βασικών παραμέτρων του συστήματος, στα οποία χρησιμοποιούνται διαστρωματικά στοιχεία και χρονολογικές σειρές. Παράλληλα, αναπτύσσονται μαθηματικά υποδείγματα, η εγκυρότητα και η ερμηνευτικότητα των οποίων ελέγχεται οικονομετρικά. Οι επιπτώσεις της εισαγωγής των κεφαλαιοποιητικών σχημάτων διερευνώνται με βάση μια τροποποιημένη συνάρτηση Cobb Douglas με εξαρτημένη μεταβλητή το ΑΕΠ ανά απασχολούμενο και ερμηνευτικές το επίπεδο τεχνολογίας, τα περιουσιακά στοιχεία και το σύνολο των κεφαλαιουχικών αγαθών. Η σχέση κεφαλαιοποιητικών συστημάτων και της αποταμίευσης διερευνάται με μια πολυμεταβλητή συνάρτηση στην οποία εξαρτημένη μεταβλητή είναι η αποταμίευση. Παράλληλα διερευνώνται σχέσεις αιτιότητας μεταξύ μακρομεγεθών της οικονομίας, και αναπτύσσονται σενάρια που αφορούν τη σχέση εισφορών παροχών, τη διάρκεια του εργασιακού βίου, το εναλλακτικό κόστος των ταμείων τις προϋποθέσεις για ενοποίηση των ταμείων κλπ. Γενική διαπίστωση είναι ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση αν πραγματοποιηθεί άμεσα μπορεί να συνεισφέρει στην οικονομική ανάπτυξη στο μέτρο που την άφορα, κυρίως μέσω του περιορισμού των συνταξιοδοτικών δαπανών, της αύξησης της αποταμίευσης, του εξορθολογισμού των παροχών και της ανάπτυξης της κεφαλαιαγοράς. Οι βασικές προτάσεις αφορούν την αντιμετώπιση του δημογραφικού, την εναρμόνιση με το αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας υπερβαίνοντας τον πολιτικό κύκλο της τετραετίας, την περιστολή των δαπανών, την αύξηση των εσόδων, την εισαγωγή κεφαλαιοποιητικών στοιχείων στο εσωτερικό του διανεμητικού, την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, την πολιτική ενοποιήσεων, την στρατηγική επιχειρησιακού σχεδιασμού των ΦΚΑ, την διαχείριση ανθρωπίνων πόρων, την αξιοποίηση της περιουσίας, την πολιτική διαχείρισης του συνολικού χρονικού αποθέματος, την πολιτική εισφορών/παροχών, την ομογενοποίηση της νομοθεσίας, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης ως τρίτου πυλώνα, την εδραίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.