Είδος διαχείρισης βαρέως πασχόντων και η έκβασή τους

Abstract

INTRODUCTION: Emergency departments (ED) serve many functions in Greek hospitals, including initial management of critically ill patients and primary care for a growing proportion of the population. The impact of ED length of stay (LOS) on patient outcome has not been covered adequately by existing surveys so far. OBJECTIVES: The aim of this study was to determine the association between boarding time in ED and outcomes for critically ill patients. METHODS: In the present study, we included medical and surgical pts that all of them were intubated promptly to ED of 2 general hospitals of Athens GR, for 12 months. Pts survived > 24hours were divided into 2 groups: ED boarding < 6 hrs (group A) and ED boarding ≥ 6 hrs (group B). Demographics, severity of illness (APACHE II, SAPS II, Sofa, Mods), main diagnosis, LOS, and ICU and hospital mortality were recorded. The statistical analysis was performed by SPSS for Windows (version 15) statistical software (SPSS Inc., Chicago, IL). Groups were compared using chi-square, Mann-Whitney, unpaired Student`s t-tests and stepwise regression analysis. RESULTS: During the study, 228 patients intubated in the ED with middle-age 59.6±20.9 years and APACHE II 24.6±12.7. Of these, 96 (42.1%) remained in the ED prior to their admission less than 6 hours (group A) and 132 (57.9%) more than 6 hours (group B). The LOS for group A was 16.3±16.1 days and for group B 23.3±30.2 days (p<0.001). The hospital mortality was 29.4% in group A vs 64.7% in group B (p <0.001). The mortality and hospital LOS for patients who admitted directly to ICU (39.4% and 46.8±51.9 days, respectively), independently of boarding time, was significantly lower than those admitted to the floor (87.5% and 65.9±50.8 days, respectively) (p<0.001). Specifically, the mortality and hospital LOS of patients in group A who admitted to ICU (37.5% and 11.9 ± 7.8 days, respectively) was significantly lower than those of group B (58.7% and 15.6±10.3 days, respectively). Advanced age (>61 years), late admission, advanced APACHE II and SAPS II score, lower Glasgow Coma Scale, admission to ED in the morning shift and indirect admission to the ICU were associated with increased hospital LOS. Advanced age (>61 years), women, late admission, advanced APACHE II score, and indirect admission to ICU were associated with increased mortality. Conclusions: The boarding time of critical ill in ED reflects on their LOS and outcomes. Overcrowding of the ER and completeness of the hospitals are associated with increased mortality and poor prognosis of patients. The findings suggest the need for rapid transport of critical ill patients from the ED to the ICU and the need to investigate all those factors responsible for poor prognosis of critical ills.

Εισαγωγή: Τα ΤΕΠ των ελληνικών νοσοκομείων εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς, περιλαμβάνοντας την αρχική αντιμετώπιση των βαριά πασχόντων και την πρωτοβάθμια περίθαλψη μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Ο αντίκτυπος της αυξημένης διάρκειας παραμονής των ασθενών στο ΤΕΠ δεν έχει ακόμη διερευνηθεί επαρκώς. Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ του χρόνου παραμονής των βαριά πασχόντων στο ΤΕΠ και της έκβασής τους. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν οι ασθενείς που διασωληνώθηκαν στο ΤΕΠ 2 μεγάλων νοσοκομείων της Αθήνας, για 12 μήνες. Οι ασθενείς που επιβίωσαν πάνω από 24 ώρες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: χρόνος παραμονής στο ΤΕΠ μικρότερη από 6 ώρες (ομάδα A) και μεγαλύτερη ή ίση με 6 ώρες (ομάδα B). Καταγράφτηκαν τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, η βαρύτητά τους (APACHE II, SAPS II, SOFA, MODS), η κύρια διάγνωση, η διάρκεια νοσηλείας και η θνητότητα στη ΜΕΘ και ως σύνολο στο νοσοκομείο. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS for Windows (version 15) statistical software (SPSS Inc., Chicago, IL) και τις δοκιμασίες chi-square, Mann-Whitney, unpaired Student`s t-tests και stepwise regression ανάλυση. Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια της μελέτης διασωληνώθηκαν στο ΤΕΠ 228 ασθενείς μέσης ηλικίας 59.6±20.9 έτη και APACHE II 24.6±12.7. Από αυτούς 96 (42.1%) παρέμειναν στο ΤΕΠ πριν την εισαγωγή τους λιγότερο από 6 ώρες (ομάδα Α) και 132 (57.9%) περισσότερο από 6 ώρες (ομάδα Β). Η διάρκεια νοσηλείας της ομάδας Α ήταν 16.3±16.1 ημέρες και της ομάδας Β 23.3±30.2 ημέρες. Η νοσοκομειακή θνητότητα ήταν 29.4% στην ομάδα Α vs 64.7% στην ομάδα Β (p<0.001). Η θνητότητα και η νοσοκομειακή LOS των ασθενών, ανεξαρτήτως χρόνου παραμονής στο ΤΕΠ, που εισήχθησαν απευθείας σε ΜΕΘ (39.4% και 46.8±51.9 ημέρες αντίστοιχα) ήταν σημαντικά μικρότερη σε σχέση με εκείνων που εισήχθησαν στην κλινική (87.5% και 65.9±50.8 ημέρες αντίστοιχα) (p<0.001). Ειδικότερα, η θνητότητα και η νοσοκομειακή LOS των ασθενών της ομάδας Α που εισήχθησαν σε ΜΕΘ (37.5% και 11.9±7.8 ημέρες αντίστοιχα) ήταν σημαντικά μικρότερη από εκείνων της ομάδας Β (58.7% και 15.6±10.3 ημέρες αντίστοιχα) (p<0.001). Η ηλικία μεγαλύτερη από 61 έτη, η καθυστερημένη εισαγωγή, το υψηλότερο APACHE II και SAPS II σκορ, η μικρότερη κλίμακα Γλασκώβης, η εισαγωγή στο ΤΕΠ την πρωινή βάρδια και η μη απευθείας εισαγωγή σε ΜΕΘ σχετίζονταν με αυξημένη διάρκεια νοσηλείας. Η ηλικία μεγαλύτερη από 61 έτη, οι γυναίκες, η καθυστερημένη εισαγωγή, το υψηλότερο APACHE II σκορ και η μη απευθείας εισαγωγή σε ΜΕΘ σχετίζονταν με αυξημένη θνητότητα. Συμπεράσματα: Η διάρκεια παραμονής των βαριά πασχόντων στο ΤΕΠ έχει μεγάλη σημασία για τη διάρκεια νοσηλείας και την έκβασή τους. Η υπερφόρτωση των ΤΕΠ και η έλλειψη διαθέσιμων κλινών ΜΕΘ σχετίζεται με αυξημένη θνητότητα και πτωχή πρόγνωση των ασθενών. Τα ευρήματα της μελέτης τονίζουν την ανάγκη ταχείας αντιμετώπισης των βαριά πασχόντων στα ΤΕΠ και την ανάγκη διερεύνησης όλων εκείνων των παραγόντων που ευθύνονται για την πτωχή πρόγνωση των βαριά πασχόντων.