Στεφανιαία κυκλοφορία σε ασθενείς με διατατική μυοκαρδιοπάθεια

Abstract

Είναι γνωστό ότι η στεφανιαία εφεδρεία είναι ελαττωμένη σε ασθενείς με ΙΔΜ σε σχέση με το φυσιολογικό. Εξάλλου η ινότροπη εφεδρεία είναι αξιόπιστος δείκτης των διαταραχών της συσταλτικότητας του μυοκαρδίου και τόσο αυτή όσο και η στεφανιαία εφεδρεία έχουν σχετιστεί με την πρόγνωση των ασθενών με ΙΔΜ. Επίσης είναι γνωστό ότι η χορήγηση β αναστολέων ωφελεί σημαντικά τους ασθενείς με ΙΔΜ τόσο στη βελτίωση των συμπτωμάτων τους όσο και στην αύξηση της επιβίωσής τους. Παρότι τα οφέλη αυτά είναι καλά τεκμηριωμένα δεν είναι γνωστοί οι ακριβείς μηχανισμοί μέσω των οποίων αυτά επιτυγχάνονται. Στη μελέτη μας έγινε αξιολόγηση της στεφανιαίας κυκλοφορίας σε ασθενείς με ΙΔΜ καθώς επίσης και συσχέτιση των ευρημάτων με την ινότροπη εφεδρεία όπως αυτή μετρήθηκε με δυναμικό υπερηχοκαρδιογράφημα μετά από χορήγηση δοβουταμίνης. Η μελέτη και συσχέτιση έγινε χωριστά για κάθε ένα από τα 3 μεγάλα επικαρδιακά αγγεία. Στη συνέχεια εξετάσαμε τις μεταβολές στη στεφανιαία κυκλοφορία ασθενών με ΙΔΜ, μετά από χορήγηση ενός β1 αναστολέα βραχείας δράσης, της εσμολόλης, σε μια προσπάθεια ερμηνείας του μηχανισμού με τον οποίο οι β αναστολείς ωφελούν σημαντικά τους ασθενείς με ΙΔΜ. Αρχικά λοιπόν μελετήσαμε μία ομάδα 14 ασθενών με ΙΔΜ στην οποία η διάγνωση τέθηκε εξ’ αποκλεισμού. Η αξιολόγηση της στεφανιαίας κυκλοφορίας έγινε επεμβατικά, με καταγραφή της ταχύτητας ροής του αίματος και στις τρείς κύριες επικαρδιακές στεφανιαίες αρτηρίες με τη μέθοδο του ενδοστεφανιαίου Doppler. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν τόσο στη βασική κατάσταση όσο και μετά από πρόκληση μέγιστης αγγειοδιαστολής της μικροκυκλοφορίας με ενδοστεφανιαία χορήγηση αδενοσίνης, με σκοπό να εκτιμηθεί η αγγειοδιασταλτική εφεδρεία ροής (στεφανιαία εφεδρεία). Στους ασθενείς αυτούς μετρήθηκε επίσης η ινότροπη εφεδρεία κατά τη διάρκεια δυναμικού υπερηχοκαρδιογραφήματος με δοβουταμίνη, στην περιοχή κατανομής και των 3 στεφανιαίων αρτηριών. Στη δεύτερη φάση της μελέτης μία άλλη ομάδα 15 ασθενών με ΙΔΜ, υπεβλήθη σε μελέτη της στεφανιαίας κυκλοφορίας στον πρόσθιο κατιόντα κλάδο της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας, πριν και μετά τη χορήγηση εσμολόλης, προκειμένου να μελετηθεί η επίδραση αυτού του φαρμάκου στις παραμέτρους της στεφανιαίας μικροκυκλοφορίας. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για τις μετρήσεις της στεφανιαίας κυκλοφορίας ήταν η ίδια με την πρώτη φάση της μελέτης. Για τη σύγκριση των αποτελεσμάτων, χρησιμοποιήθηκαν δύο ομάδες ελέγχου-μία για κάθε φάση της μελέτης- που απαρτιζόταν από 11 ασθενείς για την πρώτη φάση και 10 ασθενείς για τη δεύτερη φάση. Σύμφωνα λοιπόν με τα ευρήματα της πρώτης φάσης της μελέτης, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στη στεφανιαία ροή κατά τη βασική κατάσταση μεταξύ των ασθενών με ΙΔΜ και της ομάδας ελέγχου. ...