Φύση και λειτουργία της εκδοτικής σύμβασης

Abstract

The subject of this study is the research of the legal nature and the operation of publishing contract. The contract within which the one party (author/creator) is obliged to transfer to the other party (publisher) the property rights that have to do with publication (reproduction and distribution right) and to deliver the “work” (literature, music, painting etc.), in the extend that is necessary for the specific publication, whereas the publisher is obliged on the one hand to reproduce the work and distribute its copies to the public and on the other hand to pay the author his legal or agreed fees – usually proportional – consists the older and most important way of exploitation of “works”. However, it is not specifically regulated in L. 2121/1993 “for copyright ……”. Therefore, the problem of defining the rules (norms) that could be applied to this contract arises. In this context the study a) investigates the legal nature of the contract, as a contract that “lies” between two legal areas: the area of Copyright Law and the area of Civil Law (Law of obligations) and b) defines the way this contract operates in publishing practice, through the obligations, main and secondary, that the parties are obliged to fulfill. The before mentioned obligations are examined through the principles of copyright Law as well as Civil Law, in conjunction with the outcome of legal decisions, mainly of Greek Courts (published or unpublished). As a result the study underlines the need that Publishing Contract should be specifically and systematically regulated within Greek Law.

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτελεί η διερεύνηση της φύσης και της λειτουργίας της εκδοτικής σύμβασης. Η σύμβαση με την οποία ο ένας συμβαλλόμενος (δημιουργός) αναλαμβάνει την υποχρέωση να μεταβιβάσει στον αντισυμβαλλόμενο του (εκδότη) τις σχετικές με την έκδοση περιουσιακές εξουσίες (αναπαραγωγή και θέσης του έργου σε κυκλοφορία) και να του παραδώσει το έργο του (λογοτεχνικό, μουσικό, ζωγραφικό κλπ.) στην αναγκαία για την πραγματοποίηση της έκδοσης έκταση, ενώ ο εκδότης αναλαμβάνει αφενός την υποχρέωση να αναπαραγάγει το έργο και να θέσει τα αντίτυπα του σε κυκλοφορία και αφετέρου να καταβάλει στο δημιουργό τη νόμιμη ή τη συμφωνημένη κατά κανόνα ποσοστιαία αμοιβή αποτελεί τον παλαιότερο και πιο σημαντικό τρόπο αξιοποίησης πνευματικών έργων. Εντούτοις, δεν ρυθμίζεται ειδικά στον ν. 2121/1993 “για την πνευματική ιδιοκτησία …….”. Ανακύπτει συνεπώς πρόβλημα καθορισμού του ρυθμιστικού της πλαισίου. Έτσι στο πλαίσιο της μελέτης: α) διερευνάται η νομική φύση της εκδοτικής σύμβασης ως σύμβασης που κινείται μεταξύ του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας και του αστικού δικαίου και β) καταγράφεται η λειτουργία της εκδοτικής σύμβασης, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων, κύριων και παρεπόμενων, που τα συμβαλλόμενα μέρη αναλαμβάνουν να εκπληρώσουν. Αυτές εξετάζονται μέσα από το πρίσμα των αρχών τόσο του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας όσο και του αστικού, σε συνδυασμό με τα πορίσματα της νομολογίας, κυρίως της ημεδαπής (δημοσιευμένης και αδημοσίευτης). Ως συμπέρασμα ανακύπτει η ανάγκη συστηματικής και ολοκληρωμένης νομοθετικής ρύθμισης της εκδοτικής σύμβασης.