Η χρησιμοποίηση του κνημιαίου νεύρου επίμυος ως μόσχευμα-αγωγός για τη διατομή του περονιαίου

Abstract

The rehabilitation of the injured peripheral nerves remains a field with special interest because the procedure of nerve regeneration is complex and it is affected by many factors. When the defect is long or when the proximal stump is destroyed or it can be found, the use of nerve grafts remains the best solution. The use of a natural conduit which could bridge the nerve defect lead to the idea of double end-to-side nerve repair. The goal of the study was to confirm the effectiveness of the method and to detect the role of erythropoietin and of valproic acid as a neuroprotective factors which probably could enhance nerve regeneration. In the present study, 50 male Wistar rats each weighing 250 to 320 g, (average BW: 265g) were used and were divided in 5 groups of 10 animal. Group A: End-to-end nerve repair. Group B: The proximal stump of the peroneal nerve was coaptated in an end-to-side fashion to the tibial nerve. The distal stump was also sutured end-to-side to the intact tibial nerve 0.8 cm distally in the same manner. (Double end-to-side nerve repair). Group C: Double end-to-side nerve repair and intraperitoneal injection of 300mg/Kg of valproic acid, daily for 16 weeks. Group D: Double end-to-side nerve repair and subcutaneous injection of 2680IU of erythropoietin for 20 days. Group E: The peroneal nerve was cut and left unrepaired. The stumps were buried into neighbouring muscles. The histomorphometric parameters, the tibialis anterior muscle weight and the walking track analysis were used for the evaluation of the functional outcome of the experimental models. The study of the results showed that: Group B presented similar pattern of functional outcome with group A. The double end-to-side nerve repair does not cause any damage and it doesn’t influence the function of the tibial nerve. The group of erythropoietin demonstrated better functional results for 2 weeks. The group maintained the good results which were comparable to the groups A and B, until the end of the experimental study. The group of valproic acid had the worse functional outcome. In conclusion, the double end-to-side nerve repair is effective while the use of erythropoietin was beneficiary for the time that it was used. The use of this technique in clinical practice demands more studies in longer defects in order to confirm the reliability of the method.

Η αποκατάσταση των κακώσεων των περιφερικών νεύρων αποτελεί μέχρι σήμερα ένα πεδίο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς η διαδικασία της νευρικής αναγέννησης και της επανανεύρωσης του οργάνου-στόχου είναι σύνθετη και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Η χρήση των νευρικών μοσχευμάτων τα οποία μετά την τελικοτελική συρραφή, αποτελούν την μέθοδο εκλογής, περιορίζεται όταν το νευρικό έλλειμμα είναι μεγάλο ή όταν το κεντρικό κολόβωμα έχει καταστραφεί ή είναι αδύνατο να βρεθεί. Η χρησιμοποίηση ενός φυσικού αγωγού που θα μπορούσε να γεφυρώσει αποτελεσματικά το νευρικό έλλειμμα, οδήγησε στην ιδέα της διπλής τελικοπλάγιας συρραφής. Σκοπός της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου και να προσδιοριστεί ο ρόλος της ερυθροποιητίνης και του βαλπροϊκού οξέος ως νευροπροστατευτικοί παράγοντες και ως ουσίες που πιθανά να επάγουν την νευρική αναγέννηση στο ίδιο πειραματικό μοντέλο. Στην παρούσα μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν 50 αρσενικοί επίμυες (Wistar rats), βάρους 250-320gr (μέση τιμή 265 gr). Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν σε 5 ομάδες των 10. Ομάδα Α: Τελικοτελική συρραφή Ομάδα Β: Το κεντρικό κολόβωμα του περονιαίου νεύρου συμπλησιάστηκε τελικοπλάγια στο κνημιαίο νεύρο. Το περιφερικό κολόβωμα, σε απόσταση 0.8 cm από το κεντρικό, τοποθετήθηκε με τον ίδιο τρόπο στον κορμό του κνημιαίου νεύρου. Ομάδα Γ: Διπλή τελικοπλάγια συρραφή και ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση 300mg/Kg βαλπροϊκού οξέος, καθημερινά για 16 εβδομάδες Ομάδα Δ: Διπλή τελικοπλάγια συρραφή και υποδόρια χορήγηση 2680IU ερυθροποιητίνης για 20 ημέρες. Ομάδα Ε: Διατομή περοναίου νεύρου. Τα κολοβώματα αφήνονται χωρίς επιδιόρθωση και ενταφιάζονται στους γειτονικούς μυς. Η ιστομορφομετρική μελέτη, η ανάλυση της βάδισης καθώς και η εκτίμηση του βάρους του προσθίου κνημιαίου μυός είναι οι παράμετροι που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση της λειτουργικότητας των μοντέλων και έδειξαν ότι: Η ομάδα Β είχε παρόμοιο μοντέλο λειτουργικής αποκατάστασης με την ομάδα Α. Επιπλέον αποδείχτηκε ότι η διπλή τελικοπλάγια συρραφή δεν επηρεάζει την λειτουργικότητα του νεύρου-αγωγού, δηλαδή του κνημιαίου νεύρου. Η χορήγηση της ερυθροποιητίνης (ομάδα Δ) οδήγησε σε λειτουργικά αποτελέσματα που υπερείχαν όλων των άλλων ομάδων, για χρονικό διάστημα 2 εβδομάδων. Στη συνέχεια διατήρησε καλά λειτουργικά αποτελέσματα μέχρι το πέρας της μελέτης, συγκρίσιμα με εκείνα των ομάδων A και Β. Η ομάδα του βαλπροϊκού υπολείπεται λειτουργικά των υπολοίπων ομάδων, σε κάθε χρονική στιγμή μέτρησης. Συμπερασματικά, το μοντέλο της διπλής τελικοπλάγιας συρραφής είναι αποτελεσματικό με τα δεδομένα της παρούσας μελέτης ενώ η χορήγηση της ερυθροποιητίνης φαίνεται να είναι ωφέλιμη τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα χορηγήθηκε. Περαιτέρω μελέτες σε μεγαλύτερα ελλείμματα είναι απαραίτητες για να πιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα της μεθόδου και να την εντάξουν στην κλινική πράξη.