Η χρησιμοποίηση του κνημιαίου νεύρου επιμύος σαν μόσχευμα-αγωγός του περονιαίου νεύρου σε συνάρτηση με το μήκος του μοσχεύματος

Abstract

Purpose: This study was undertaken to evaluate collateral sprouting capacity in an end-toside repair model with long regenerative distance, with or without the use of erythropoietin for stimulating axonal regeneration. Materials and methods: Forty-five male Wistar rats were used and divided into four groups, according to the reparative procedure following peroneal nerve division: (A) “double” end-toside neurorrhaphy with a regenerative distance of 0.6 cm; (B) “double” end-to-side neurorrhaphy with a regenerative distance of 1.2 cm; (C) “double” end-to-side neurorrhaphy with a regenerative distance of 1.2 cm plus erythropoietin administration; and (D) nerve stumps buried into neighboring muscles. In all animals, the contralateral healthy side served as a control. Functional assessment of nerve regeneration was performed at intervals up to 5 months using the Peroneal Function Index (PFI). Evaluation 150 days after surgery included peroneal and tibial nerve histologic and morphometric examination and wet weight of the tibialis anterior muscle. Results: Functional evaluation and axonal counting data demonstrated that there was no statistically significant difference between groups A and B. Consequently, 1.2 cm gaps can effectively be bridged by collateral sprouting mechanism. Although erythropoietin administration enhanced regeneration during the first four weeks after surgery, did not manage to maintain its satisfactory functional results at the end of the study. There was no functional or histologic evidence of donor nerve deterioration. Conclusion: The present study confirms that “double” end-to-side neurorrhaphy may be useful for the repair of divided human nerves with long gaps. Further investigation will be necessary to optimise the conditions (dose, mode of administration) in order to maintain erythropoietin’s effects.

Σκοπός: Η παρούσα πειραματική μελέτη αποσκόπησε στον καθορισμό της ικανότητας παράπλευρης αναγέννησης νευραξόνων μετά από διπλή τελικο-πλάγια νευρική συρραφή με μεγάλο μήκος μοσχεύματος-αγωγού, με ή χωρίς τη χρήση ερυθροποιητίνης ως μέσο διέγερσης της αξονικής αναγέννησης. Υλικό-μέθοδος: 45 ενήλικες επίμυες Wistar χωρίστηκαν σε 4 ομάδες ανάλογα με τη μέθοδο αποκατάστασης που ακολούθησε τη διατομή του περονιαίου νεύρου: (A) μήκος μοσχεύματος-αγωγού 0,6 cm, (B) μήκος μοσχεύματος-αγωγού 1,2 cm, (C) μήκος μοσχεύματος-αγωγού 1,2 cm και χορήγηση rHuEpo και (D) διατομή και ενταφιασμός του περονιαίου νεύρου στους παρακείμενους μύες. Σε όλα τα πειραματόζωα το ετερόπλευρο σκέλος χρησιμοποιήθηκε ως μάρτυρας. Η λειτουργική ανάνηψη του περονιαίου νεύρου αξιολογήθηκε κατά τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι τους 5 μήνες με τη βοήθεια του Peroneal Function Index (PFI). Την 150η ημέρα έγινε λήψη του περονιαίου και του κνημιαίου νεύρου για μορφομετρική ανάλυση (πυκνότητα νευραξόνων, εκατοστιαία αναλογία νευρικού ιστού), καθώς και του πρόσθιου κνημιαίου μυός για εκτίμηση του βάρους του. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της λειτουργικής και της μορφομετρικής εκτίμησης μεταξύ των ομάδων Α και Β δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά. Επιπρόσθετα, διαφορά στατιστικά σημαντική δεν καταγράφηκε στο βάρος του πρόσθιου κνημιαίου μυός μεταξύ των ανωτέρω ομάδων κατά το πέρας της μελέτης. Η δράση της ερυθροποιητίνης ήταν περισσότερο αποτελεσματική κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων μετεγχειρητικών εβδομάδων. Ακολούθως, σύμφωνα με τα δεδομένα της λειτουργικής και της μορφομετρικής ανάλυσης, η ερυθροποιητίνη δεν μπόρεσε να διατηρήσει τα αρχικά καλά λειτουργικά αποτελέσματα. qιαταραχή της λειτουργίας του νεύρου-δότη δεν παρατηρήθηκε σε καμία περίπτωση. Συμπεράσματα: Οι παράπλευρα αναγεννούμενοι νευράξονες διαθέτουν την ικανότητα γεφύρωσης ελλειμμάτων μήκους 1,2 cm. H παρούσα μελέτη αποδεικνύει ότι η διπλή τελικο- πλάγια νευρική συρραφή μπορεί να αποτελέσει αξιόλογη εναλλακτική μέθοδο γεφύρωσης μεγάλων νευρικών ελλειμμάτων στον άνθρωπο. Στην περίπτωση δε της ερυθροποιητίνης, περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για τον καθορισμό εκείνων των παραμέτρων που θα διατηρήσουν τα ευεργετικά της αποτελέσματα στο μηχανισμό της νευρικής αναγέννησης.