Καταγραφή τραυματισμών σε ποδοσφαιριστές μετά από παρεμβατικά προγράμματα πρόληψης

Abstract

Το αγώνισμα του ποδοσφαίρου είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ομαδικά αθλήματα, παρουσιάζοντας όμως ταυτόχρονα και μια αυξημένη συχνότητα εμφάνισης μυοσκελετικών τραυματισμών στα κάτω άκρα. Αρκετοί είναι οι ερευνητές που υποστήριξαν και ενέταξαν τη μείωση των μυϊκών ελλειμμάτων, των μυϊκών ανισορροπιών, την μείωση της βράχυνσης των μυών καθώς και την εξάσκηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας στα προγράμματα πρόληψη τραυματισμών. Καμία όμως δεν συνέκρινε τα προγράμματα αυτά μεταξύ τους, ούτε και εφάρμοσε τον συνδυασμό αυτών. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξεταστεί η επίδραση διαφορετικών προγραμμάτων πρόληψης τραυματισμών σε ενήλικες ποδοσφαιριστές και να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα τους καθώς και να προτείνει τον αποτελεσματικότερο σχεδίασμά. Για τους σκοπούς της παρούσας μελέτης, έλαβαν μέρος, 168 συνολικά επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της A Κατηγορίας του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Από αυτούς οι 34 αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου χωρίς παρεμβατικό πρόγραμμα, οι 34 + 32 την ομάδα με το α' πρόγραμμα παρέμβασης ( Α' πειραματική ομάδα,) και οι 32 + 36 την ομάδα με το β' πρόγραμμα παρέμβασης. Πιο συγκεκριμένα έγινε η καταγραφή των τραυματισμών των ποδοσφαιριστών. Στη συνέχεια ερευνήθηκε η επίδραση του ισοκινητκού παρεμβατικού προγράμματος στην μείωση των τραυματισμών για τα επόμενα 2 χρόνια. Μετά εφαρμόστηκε επιπλέον ένα πρόγραμμα ασκήσεων ισορροπίας με στόχο την βελτίωση της ιδιοδεκιτκότητας των ποδοσφαιριστών για τα επόμενα 2 χρόνια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα βρέθηκε ότι υπήρχε σημαντική μείωση των τραυματισμών τα χρόνια στα οποία εφαρμόστηκαν τα παρεμβατικά προγράμματα. Πιο συγκεκριμένα είχαμε σημαντική μείωση των θλάσεων και με τα δύο προγράμματα παρέμβασης. Παρουσιάστηκε μείωση τωνδιαστρεμμάτων του γόνατος και της ποδοκνημικής μετά από την εφαρμογή τουβ'προγράμματος παρέμβασης ενώ δεν είχαμε καμία μείωση των τενοντίτιδων με ταδύο προγράμματα παρέμβασης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσης μελέτης μειώθηκαν οι τραυματισμοί των κάτω άκρων αλλά στατιστικά σημαντικά μόνο στις μυϊκές θλάσεις. Συμπερασματικά η εφαρμογή προγραμμάτων δύναμης με στόχο την μείωση των μυϊκών ελλειμμάτων και η εφαρμογή των προγραμμάτων ισορροπίας μειώνει στατιστικά σημαντικά τα διαστρέμματα τόσο στο γόνατο όσο και στην ποδοκνημική. Θεωρείται απαραίτητη η εφαρμογή τους τόσο κατά τη διάρκεια της περιόδου προετοιμασίας όσο και της αγωνιστικής περιόδου για να διατηρηθεί η βελτίωση της ισορροπίας σε όλη την αγωνιστική χρονιά.