Έμμεση αξιολόγηση και εξάσκηση της ιδιοδεκτικότητας των κάτω άκρων επίλεκτων νεαρών ποδοσφαιριστών

Abstract

Soccer is one of the most popular team sports, however, at the same time appeared an increased frequency of lower limb musculoskeletal injuries. The purpose of the present study was to investigate the effect of a balance training program on proprioception ability of young soccer players (16,11+1,19), performed under different fatigue conditions. More specific the purposes of this study were: a) to investigate the effect of a balance training program on healthy young soccer players proprioception ability, b) to investigate which is the most effective time for balance intervention program performance, before or after the soccer training, c) to examine the maintenance of the proprioception ability improvements after the completion of the intervention balance training program, and d) to set a unite of proprioception ability tests and to control their effectiveness on different balance ability form assessments. The sample of this study comprised of 41 young soccer players, who divided into three groups, two experimental (N=26), and one control (N=15). The two experimental group followed the same intervention balance program, 3 time per week, with 20 minutes duration for 3 months. The two experimental group performed that balance program at different moment. The first group (N=13) performed it before the soccer training (group “before”) and the other (N=13), after the soccer training (group “after”). The control group (N=15) didn’t participate in any balance training program. Before the beginning of the training program a unite of tests performed. Evaluated isokinetic the extensors and flexors muscular performance-peak torque, in two angular velocities (60 and 180°/sec) at the three groups. The balance ability evaluated with a unite of tests performed on a balance system and on balance boards. That tests performed: 1) at the initial measures, a) before the soccer training, by the three groups, b) after the soccer training, by the two experimental groups, 2) at the intermediate measures (after 45 days), a) before the soccer training, by the two experimental groups, 3) at the final measures (after 90 days) a) before the soccer training, by the three groups, b) after the soccer training, by the two experimental groups, 4) at the maintenance measures (45 days after the completion of the intervention program) a) before the soccer training, by the two experimental groups. Anova and Anova Repeated Measures were used in order to determine possible statistical significant differences among the four measurements, among the experimental groups and control, and among the dominant and no dominant lower limb. The analysis of the results shown significant statistical differences among the measurements for the experimental groups, contrary to the control group that showed no similar variation from measurement to measurement. Specifically, improvements showed at the tests performed on the balance system and evaluated a) the deviations from the horizontal plane, and b) the time completion of the target agility test, and at the tests performed on balance boards and evaluated the time balance maintenance. Also, the two experimental groups improved the same their balance ability. Finally, didn’t find differences between the dominant and the nondominant lower limb in all the balance and muscular performance tests. Considering the total results of the present study, proposed the performance of balance exercises by healthy athletes in order to improve their proprioception ability. The performance of balance exercises could take place before or after the sport specific training.

Το αγώνισμα του ποδοσφαίρου είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ομαδικά αθλήματα, παρουσιάζοντας όμως ταυτόχρονα και μια αυξημένη συχνότητα εμφάνισης μυοσκελετικών τραυματισμών στα κάτω άκρα. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση που έχει η εφαρμογή ενός προγράμματος ισορροπίας για την έμμεση εξάσκηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας σε νεαρούς ποδοσφαιριστές (16,11±1,19), κάτω από διαφορετικές συνθήκες κόπωσης. Πιο αναλυτικά, στόχοι της έρευνας αυτής ήταν: α) να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος ισορροπίας στη βελτίωση της ιδιοδεκτικής ικανότητας υγιών νεαρών ποδοσφαιριστών, β) να διαπιστωθεί ποια είναι η πιο αποτελεσματική χρονική στιγμή εφαρμογής του παρεμβατικού προγράμματος ισορροπίας, πριν ή μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου, συγκεκριμένα να εξεταστεί εάν η κόπωση που προέρχεται από την προπόνηση του ποδοσφαίρου διαφοροποιεί τα οφέλη από την εξάσκηση της ικανότητας της ισορροπίας, γ) να αξιολογηθεί η ικανότητα της ισορροπίας 45 ημέρες μετά από την ολοκλήρωση του παρεμβατικού προγράμματος άσκησης της ισορροπίας (διατήρηση των πιθανών βελτιώσεων της ιδιοδεκτικότητας) και δ) να συγκροτηθεί μια δέσμη από τεστ ισορροπίας για την έμμεση αξιολόγηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας, και να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά της στην αξιολόγηση των διαφορετικών πτυχών της ικανότητας της ισορροπίας. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 41 νεαροί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Δύο πειραματικές (Ν=26), ομάδα "πριν" (Ν=13), ομάδα "μετά" (Ν=13) και μια ομάδα ελέγχου (Ν=15). Οι δυο πειραματικές ομάδες είχαν την ίδια συχνότητα εξάσκησης, 3 φορές την εβδομάδα και ακολούθησαν το ίδιο παρεμβατικό πρόγραμμα, ημερήσιας διάρκεια 20 λεπτών και για χρονικό διάστημα 3 μηνών. Η διαφοροποίηση των δυο πειραματικών ομάδων ήταν στην χρονική στιγμή εφαρμογής του προγράμματος εξάσκησης της ισορροπίας. Η μια ομάδα το εκτέλεσε πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου (ομάδα “πριν”) και η άλλη μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου (ομάδα “μετά”). Η ομάδα “ελέγχου” δεν συμμετείχε σε κανένα πρόγραμμα εξάσκησης της ισορροπίας. Πριν την έναρξη της πειραματικής διαδικασίας πραγματοποιήθηκε μια σειρά αξιολογήσεων. Αξιολογήθηκε η μυϊκή απόδοση-μέγιστη ροπή των εκτεινόντων και καμπτήρων μυών του γόνατος, ισοκινητικά σε δύο γωνιακές ταχύτητες (60 και 180μοίρες/δευτ.) και στις τρεις ομάδες. Η ικανότητα της ισορροπίας αξιολογήθηκε με μια δέσμη από τεστ που έγιναν σε σύστημα ισορροπίας και σε σανίδες ισορροπίας. Στο σύστημα ισορροπία αξιολογήθηκε α) η ικανότητα στήριξης του ατόμου σε ασταθή πλατφόρμα και καταγράφηκε η απόκλιση της πλατφόρμας στήριξης σε μοίρες από το οριζόντιο επίπεδο και β) η ικανότητα εκτέλεσης συγκεκριμένης δυναμικής δεξιότητας (επίτευξη στόχων) όπου καταγράφηκε ο χρόνος ολοκλήρωσής τους. Στις σανίδες ισορροπίας καταγράφηκε ο χρόνος διατήρησης της ισορροπίας. Τα τεστ αυτά εκτελέστηκαν στις: 1) Αρχικές αξιολογήσεις, και συγκεκριμένα α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου και από τις τρεις ομάδες, και β) μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου μόνο από τις δυο πειραματικές ομάδες, 2) Ενδιάμεσες αξιολογήσεις (μετά από 45 ημέρες εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου, από τις δυο πειραματικές ομάδες, 3) Τελικές αξιολογήσεις (μετά από 90 ημέρες εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου και από τις τρεις ομάδες, β) μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου μόνο από τις δυο πειραματικές ομάδες, 4) αξιολογήσεις Διατήρησης (45 ημέρες μετά το τέλος του προγράμματος εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου από τις δυο πειραματικές ομάδες. Για την ανάλυση των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης (Anova) και η ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (Anova Repeated Measures), για να διαπιστωθούν πιθανές στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μετρήσεων, μεταξύ των πειραματικών ομάδων και της ομάδας ελέγχου. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μετρήσεων για τις πειραματικές ομάδες, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου, που δεν παρουσίασε ανάλογη διαφοροποίηση από μέτρηση σε μέτρηση. Συγκεκριμένα βελτιώσεις παρουσιάστηκαν τόσο στα τεστ που εκτελέστηκαν στο σύστημα ισορροπίας και αξιολόγησαν α) τις αποκλίσεις της πλατφόρμας στήριξης σε μοίρες από το οριζόντιο επίπεδο και β) το χρόνο ολοκλήρωσης της δεξιότητας των στόχων όσο και στα τεστ που εκτελέστηκαν στις σανίδες ισορροπίας και αξιολόγησαν το χρόνο διατήρησης της ισορροπίας. Επιπλέον δεν παρουσιάστηκε διαφορά στην βελτίωση μεταξύ των δυο πειραματικών ομάδων που εκτέλεσαν το πρόγραμμα ισορροπίας διαφορετική χρονική στιγμή. Επίσης δεν παρουσιάστηκε διαφορά τόσο στην μυϊκή απόδοση όσο και στην ικανότητα της ισορροπίας μεταξύ του κυρίαρχου και του μη κυρίαρχου κάτω άκρου. Λαμβάνοντας υπόψη τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, προτείνεται η εκτέλεση ασκήσεων ισορροπίας από υγιείς αθλητές για την έμμεση εξάσκηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας. Η εξάσκηση μπορεί να γίνεται πριν ή μετά την επιβάρυνση που δέχονται κατά την συμμετοχή τους στην προπόνηση του αθλήματος.