Ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Οικονομικού Σκοπού με έδρα την Ελλάδα - η εταιρική συμμετοχή στον όμιλο

Abstract

A European Economic Interest Grouping (EEIG) is a type of a legal entity created on 25th July 1985 under EU Council Regulation 2137/85. It is designed to make it easier for companies in different countries to do business together, or to form consortia to take part in EU programmes. Its activities must be ancillary to those of its members, and, as with a partnership, any profit or loss it makes is attributed to its members. Thus, although is liable for VAT and employees’ social insurance, it is not liable to corporation tax. It has unlimited liability. It was based on the pre-existing French groupement d’ interet economique. The purpose of the grouping is to facilitate or develop the economic activities of its members by a pooling of resources, activities or skills. This will produce better results than the members acting alone. It is not intended that the grouping should make profits for itself. If it does make any profits, they will be apportioned among the members and taxed accordingly. Its activities must be related to the economic activities of its members but cannot replace them. An EEIG cannot employ more than 500 persons. An EEIG can be formed by companies, firms and other legal entities governed by public or private law which have been formed in accordance with the law of a Member State and which have their registered office in the Community. It can also be formed by individuals carrying on an industrial, commercial, craft or agricultural activity or providing professional or other services in the Community. An EEIG must have at least two members from different Member States. When a grouping is formed or dissolved, a notice must be published in the Official Journal of the European Communities. A grouping’ official address must be within the Community. It may be transferred from one member state to another subject to certain conditions. Each member of an EEIG has one vote, although the contract for its formation may give certain members more than one vote provided that one member holds a majority of the votes. The Regulation lists those decisions for which unanimity is required. The EEIG must have at least two organs: the members acting collectively and the manager or managers. The managers represent and bind the EEIG in its dealings with third parties even where their acts do not fall within the objects of the grouping. An EEIG may not invite investment by the public. An EEIG does not necessarily have to be formed with capital. Members are free to use alternative means of financing. The profits of an EEIG will be deemed to be the profits of its members and will be apportioned either according to the relevant clause in the contract or, failing such a clause, in equal shares. The profits or losses of an EEIG will be taxable only in the hands of his members. As a counterweight to the contractual freedom which is at the basis of the EEIG and the fact that members are not required to provide a minimum amount of capital, each member of the EEIG has unlimited joint and several liability for its debts.

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτελεί ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Οικονομικού Σκοπού και ειδικότερα η εταιρική συμμετοχή σε αυτόν, καθώς δεν έχει τύχει μονογραφικής επεξεργασίας στην χώρα μας. Γι αυτό συνειδητά επιλέχθηκε ο εντοπισμός της παρούσας μελέτης στα ουσιώδη ζητήματα της νομικής ιδιαιτερότητας του Ομίλου και της εταιρικής συμμετοχής σ΄αυτόν. Συγκεκριμένα, με την εισαγωγή του Ευρωπαϊκού Ομίλου Οικονομικού Σκοπού με τον Κανονισμό 2137- 1985 και από την ενεργή συμμετοχή του την 1-7-1989 δημιουργήθηκε ένας ενιαίος κοινοτικής προέλευσης εταιρικός τύπος για όλα τα κράτη μέλη. Με το π.δ. 38-1992 περί εφαρμογής στην Ελλάδα του Κανονισμού καθορίστηκαν ειδικότερα οι όροι ίδρυσης ενός Ομίλου στην Ελλάδα. Το νέο εταιρικό τύπο που έχει ως πρότυπο τον εταιρικό τύπο του Ομίλου Οικονομικού Συμφέροντος του γαλλικού δικαίου, ο κοινοτικός νομοθέτης τον αντελήφθη ως μία απλούστερη και ευέλικτη μορφή επιχείρησης και ως επιβοηθητικό επικουρικό εργαλείο των οικονομικών δραστηριοτήτων των μελών του. Άφησε τη διαμόρφωση της εσωτερικής δομής του κυρίως στη συμβατική ελευθερία των μελών που επιθυμούσαν συνεργασία σε διακοινοτικό επίπεδο. Το παραπάνω προεδρικό διάταγμα περιλαμβάνει μόνο 9 άρθρα, δημιουργεί όμως γέφυρα με το ισχύον στην χώρα μας δίκαιο των προσωπικών εταιριών, ορίζοντας ότι οι διατάξεις του ελληνικού δικαίου που ρυθμίζουν την αστική εταιρία με νομική προσωπικότητα εφαρμόζονται συμπληρωματικά στον Όμιλο εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις του Κανονισμού. Οι προβληματισμοί που δημιουργούνται από αυτή τη συνύπαρξη ρυθμίσεων κοινοτικού προεχόντως δικαίου και συμπληρωματικώς εθνικού δικαίου τόσο ως προς το σκοπό, τη δομή και τη νομική φύση του Ομίλου ως εταιρικού τύπου, όσο και πιο συγκεκριμένα ως προς την εταιρική συμμετοχή σ΄ αυτόν και τις επιμέρους εκφάνσεις της είναι το αντικείμενο της παρούσας διατριβής. Η διδακτορική διατριβή αποτελείται από δύο μέρη και οκτώ κεφάλαια. Στο πρώτο μέρος και ειδικότερα στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται μία σύντομη εισαγωγή στο πλαίσιο της οποίας σκιαγραφείται η έννοια του Ομίλου. Στη συνέχεια εξετάζεται ο Όμιλος ως ένωση προσώπων, ενώ στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο του ιδίου μέρους γίνεται αναφορά στη σύσταση του Ομίλου με έδρα στην Ελλάδα. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής, που απαρτίζεται από πέντε κεφάλαια, τίθενται οι δογματικές ενεστώσες της ανάπτυξης της εταιρικής συμμετοχής στον Όμιλο, της οργάνωσης και λειτουργίας του, της διαχείρισης, εκπροσώπησης και περάτωσης του. Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι τι τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται σε ειδικά θέματα, όπως στη φορολογική μεταχείριση, στη συμμετοχή του Ομίλου σε δημόσιες προσκλήσεις υποβολής προσφορών, σε χρηματοδοτούμενα προγράμματα από κρατικούς πόρους, στην πρόσβαση του σε πιστώσεις, στην πτώχευση του Ομίλου και μέλους του. Τέλος, γίνεται μία σύντομη αναφορά σε παραδείγματα χρησιμοποίησης του ως εργαλείου συνεργασίας και αναλύονται συμπερασματικές παρατηρήσεις επί της χρησιμότητας του στην έκταση που η οικονομία της συγγραφής επιτρέπει.