Η οξεία επίδραση της υπερομοκυστεϊναιμίας που προκαλείται μετά τη λήψη μεθειονίνης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2

Abstract

High plasma levels of homocysteine (Hcy) affect endothelial function in non-diabetic subjects. However, the effect of hyperohomo-cysteinemia on endothelium-dependent (EDV) and in arterial stiffness in subjects with type 2 diabetes (T2DM) is not clearly known. Aim: The aim of this study was to examine the effect of acute hyperhomocysteinaemia on endothelial function and on arterial stiffness in subjects with T2DM. Patients-Methods: We examined the effect of L-methionine load (0.1g/Kg) vs water load in a crossover study, on EDV and on arterial stiffness in 30 patients with T2DM (mean age 58.7 ± 7.6 years, mean diabetes duration 7.0 years, without evidence of macroangiopathy). EDV was calculated as the percentage change of the brachial artery diameter, as compared with the baseline values, after occlusion of the brachial artery. Arterial stiffness was assessed by estimating the Augmentation index using a validated device (Sphygmocore). Measurements were performed in the fasting state and at 1st, 2nd and 3rd hour after the water or methionine load. Results: Water administration resulted in no change in total Hcy while methionine administration resulted in an increase of 143% in plasma total Hcy at 3rd hour. EDV - expressed as area under the curve (AUC) through the experiment - was significantly lower after methionine than after water load (14.5 ± 6.1 vs. 24.8 ± 9.2 % ? h, respectively, P<0.001). Augmentation index was significantly higher after the methionine than after the water load (AUC: 176.9 ± 36.4 vs. 156.7 ± 48.1 mm Hg ? h, respectively, P=0.03). Conclusions: Acute hyperhomocysteinemia impaires EDV and increases arterial stiffness in patients with type 2 diabetes. This effect is probably mediated by the adverse metabolic effects of hyperhomocysteinemia, resulting mainly in a reduction of NO bioavailability.

Οι αυξημένες συγκεντρώσεις της ομοκυστεΐνης είναι γνωστό ότι προκαλούν δυσλειτουργία του ενδοθηλίου σε άτομα χωρίς διαβήτη βλάπτοντας την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή. Επιπλέον οι χρονίως αυξημένες συγκεντρώσεις της ομοκυστεΐνης έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία για τη δράση της οξείας υπερομοκυστεϊναιμίας στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή ούτε στην αρτηριακή σκλήρυνση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση της οξείας υπερομοκυστεϊναιμίας που προκλήθηκε μετά από τη χορήγηση μεθειονίνης στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή αλλά και στην αρτηριακή σκλήρυνση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Ασθενείς - Μέθοδοι : Μελετήθηκε η επίδραση της φόρτισης από του στόματος με μεθειονίνη (0.1g/Kg) σε συσχέτιση με τη χορήγηση ύδατος στην ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή και στην αρτηριακή σκλήρυνση σε 30 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 (μέση ηλικία 58.7 ± 7.6 έτη, μέση διάρκεια διαβήτη 7.0 έτη) που δεν είχαν κλινικά έκδηλη μακροαγγειοπάθεια. Η ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή υπολογίστηκε ως η επί τοις εκατό μεταβολή της διαμέτρου της βραχιονίου αρτηρίας μετά από ισχαιμική περίδεση σε σχέση με τη βασική κατάσταση. Η αρτηριακή σκλήρυνση εκφράστηκε με το δείκτη ενίσχυσης του σφυγμικού κύματος (Augmentation index) με τη χρήση πιστοποιημένης συσκευής (Sphygmocore). Οι μετρήσεις έγιναν σε κατάσταση νηστείας και την 1η , 2η , και 3η ώρα μετά από τη λήψη ύδατος ή μεθειονίνης. Αποτελέσματα: Η χορήγηση ύδατος δεν προκάλεσε σημαντική αλλαγή στις συγκεντρώσεις της ολικής ομοκυστεΐνης πλάσματος ενώ η χορήγηση μεθειονίνης είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ολικής ομοκυστεΐνης πλάσματος κατά 143% την 3η ώρα. Η ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή κατά τη διάρκεια του πειράματος εκφραζόμενη ως το εμβαδόν των τιμών της καμπύλης (Area under the Curve, AUC) παρουσίασε στατιστικά σημαντική ελάττωση μετά από τη λήψη της μεθειονίνης σε σχέση με τη λήψη ύδατος ( AUC: 14.5 ± 6.1 έναντι 24.8 ± 9.2 % , αντίστοιχα, P<0.001). Ο δείκτης ενίσχυσης του σφυγμικού κύματος παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση μετά από τη λήψη μεθειονίνης σε σχέση με τη λήψη ύδατος. (AUC: 176.9 ± 36.4 έναντι 156.7 ± 48.1 mm Hg ? h, αντίστοιχα, P=0.03). Συμπέρασμα: Η οξεία υπερομοκυστεϊναιμία όχι μόνο παραβλάπτει την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή, αλλά, επιπλέον, αυξάνει και την αρτηριακή σκλήρυνση (μειώνει την αρτηριακή ελαστικότητα) σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η βλαπτική αυτή επίδραση πιθανότατα οφείλεται στην ελάττωση της βιοδιαθεσιμότητας του μονοξειδίου του αζώτου στο ενδοθήλιο.