Λοιμώξεις και επαναστένωση των στεφανιαίων αρτηριών μετά από αγγειοπλαστική

Abstract

This prospective study investigates the predictive value of elevated antibody titers against Chlamydia pneumoniae and Cytomegalovirus for restenosis within the first semester after PTCA, in a series of 110 patients. Specific IgG, IgA and IgM antibodies against Chlamydia pneumoniae and specific IgG and IgM antibodies against Cytomegalovirus were measured at the time of PTCA and 6 months later, when the patients were examined for restenosis. The two groups of patients were group A (n=23) with restenosis and group B (n=87) without restenosis. For Chlamydia pneumoniae the microimmunofluorescence test used contained TWAR-183 Chlamydia pneumoniae. Titers IgG>1/40 and IgA>1/40 were con­sidered as positive. IgM was found in all tests negative and IgG was found IgG<1/320. The levels of antibodies against Cytomegalovirus were determined with ELISA called MEIA. IgM>0.5 and IgG>16 AU/ml indicate acute infection. All IgM tests were found negative and IgG levels did not differ before and after PTCA. Consequently, chronic infection should be considered as responsible for the elevated antibody titers. The univariate analysis X2 for qualitative parameters such as sex, age, diabetes mellitus, hypertension, hyperlipidaemia, stent implantation, smoking and the univariate t-test for age did not show any statistically significant correlation between these variables and restenosis. The multiple logistic regression analysis which included all probable confounding factors mentioned above, showed that patients with restenosis had 3.57 times (OR=3.57) more frequently IgG>1/40 (P=0.06) and 3.63 times (OR=3.63) more frequently IgA>1/40 (P=0.03) than patients without restenosis. This indicates that elevated IgG and IgA antibodies against Chlamydia pneumoniae may be prognostic factors for restenosis. These findings support the prognostic value of antibodies against Chlamydia pneumoniae for restenosis, but do not prove a causative association between them. The multiple logistic regression analysis used, involving all probable confounding factors, did not prove that elevated antibody titers against Cytomegalovirus are prognostic factors for restenosis (OR=0.97).

Η προοπτική αυτή μελέτη ερευνά σε μια σειρά 110 ασθενών (ηλικίας 38-77 ετών) την προγνωστική αξία του αυξημένου τίτλου αντισωμάτων έναντι των Chlamydia pneumoniae και Cytomegalovirus για την επαναστένωση μετά Διαδερμική Ενδοαυλική Αγγειοπλαστική των Στεφανιαίων αγγείων (PTCA). Μετρήθηκαν τα αντισώματα IgG, ΙgA και ΙgΜ έναντι των Chlamydia pneumoniae και τα αντισώματα IgG και ΙgΜ έναντι Cytomegalovirus κατά το χρόνο της αγγειοπλαστικής και 6 μήνες μετά από αυτήν, οπότε έγινε επανέλεγχος των ασθενών για επαναστένωση. Διαμορφώθηκαν η ομάδα ασθενών Α (n=23) με επαναστένωση και Β (n=87) χωρίς επαναστένωση. Η μέθοδος προσδιορισμού των αντιχλαμυδιακών αντισωμάτων ήταν ο μικροανοσοφθορισμός (στέλεχος TWAR-183 Chlamydia pneumoniae). Tίτλοι IgG>1/40 και ΙgA>1/40 ορίζονται ως θετικοί. Στους ορούς των ασθενών πριν την επέμβαση και έξι μήνες μετά, δεν ανιχνεύτηκαν αντισώματα IgΜ και τα αντισώματα IgG βρέθηκαν σε τίτλο μικρότερο ή ίσο του 1/320. Το επίπεδο αντισωμάτων έναντι Cytomegalovirus προσδιορίστηκε με την ανοσοενζυμική μέθοδο ΜΕΙΑ. Tιμή των ΙgΜ>0,5 είναι ένδειξη οξείας λοίμωξης και τιμή αντισωμάτων IgG>16 AU/ml είναι ενδεικτική παλαιάς λοίμωξης. Για τον Cytomegalovirus σε κανέναν από τους ασθενείς δεν ανιχνεύθηκαν αντισώματα ΙgΜ. Επίσης ο τίτλος αντισωμάτων IgG παρέμεινε σταθερός σε όλους τους ασθενείς πριν και 6 μήνες μετά την αγγειοπλαστική. Επομένως, μετά προσεκτική αξιολόγηση διαπιστώθηκε ότι, στους ασθενείς που ανιχνεύτηκαν αντισώματα έναντι των δυο μικροοργανισμών, αυτά υποδήλωναν χρόνια μορφή της λοίμωξης. Η μονοπαραγοντική ανάλυση, τόσο με τη δοκιμασία Χ2 με τετράπτυχους πίνακες για τις «ποιοτικές» παραμέτρους φύλο, ηλικία, σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, τοποθέτηση stent, καπνισματικές συνήθειες, όσο και τη σύγκριση των μέσων τιμών με t-test για την ηλικία, που είναι «ποσοτική» παράμετρος, δεν έδειξε στατιστικά σημαντική σχέση προς την επαναστένωση. Η στατιστική ανάλυση (πολλαπλή λογαριθμιστική), που περιέλαβε και τους πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες της αθηρωμάτωσης και της επαναστένωσης, έδειξε ότι η παρουσία αντισωμάτων IgG και ΙgA έναντι Chlamydia pneumoniae είναι προγνωστικός παράγοντας για επαναστένωση στις ομάδες Α και Β (σχετικός λόγος=3,57, Ρ=0,06) και στις ομάδες Α και Β (σχετικός λόγος=3,63, Ρ=0,03), αντιστοίχως. Αυτό σημαίνει ότι ασθενείς με επαναστένωση έχουν 3,6 περίπου φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν IgG>1/40 και 3,6 περίπου φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν ΙgA>1/40 σε σύγκριση με τους ασθενείς δίχως επαναστένωση. Aυτά τα ευρήματα ενισχύουν την προγνωστική αξία των αντιχλαμυδιακών αντισωμάτων για επαναστένωση, αλλά δεν αποδεικνύουν ότι υπάρχει αιτιολογική σχέση με την υπό μελέτη λοίμωξη. Αντίθετα η στατιστική ανάλυση (πολλαπλή λογαριθμιστική) που περιέλαβε και τους πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες, έδειξε ότι η παρουσία αυξημένου τίτλου αντισωμάτων IgG έναντι Cytomegalovirus δεν αποτελεί προγνωστικό παράγοντα για επαναστένωση μετά αγγειοπλαστική αφού ο σχετικός λόγος (OR) στις δύο ομάδες Α και Β ήταν 0,97.