Οι διαδικασίες πειθάρχησης των κατώτερων τάξεων στη Μεγάλη Βρετανία από τα μέσα του 18ου μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα: οικονομική αναγκαιότητα ή ιδεολογική και πολιτική επιλογή;

Abstract

The present research focused on the Newbury area in the period from 1780 to the first decade of the 19th century, where the decision that is now known as Speenhamnland was made and implemented. The reasons for this choice are related to the assumption that in this geographical point and in those years, based on what was presented as having happened, one of the last battles was fought on the borders of two worlds and at the crossroads of two worldviews. Before it even ended, a huge wave hit the weakest with incredible intensity and transformed our world forever, carrying with it the material interests of the industry and commerce elites, new scientific and moral elaborations, ideologies, obsessions, as well as many fears. Parish welfare and subsidy policies were blamed for the collapse of the productivity of their beneficiaries. The recipients of aid themselves were targeted for moral corruption and the population increase was attributed to the above practices, ultimately leading to the reduction of most external aid.This thesis presents the relevant discussion then and now about those charter years and seeks to determine whether the accusations levelled against the poor of the area had a realistic basis or not. For this purpose, it used as its main sources the very records of the justices of the peace of the parishes of Newbury and Thatcham. These records were particularly detailed concerning the individuals who appealed to them, in terms of their place of birth, work experience, social characteristics, life misfortunes and health problems, their geographical, economic and social mobility, as well as the degree of their compliance with the law, etc.The research concludes that the accusations against the poor were unfounded and that the polemic against them constituted an ideological intervention, which unified all the older ideas of J. Locke and A. Smith, re-emphasized the concept of property rights and ultimately questioned the fundamental right of every human being to survive.

Η παρούσα έρευνα επικεντρώθηκε στην περιοχή του Newbury στο χρονικό διάστημα από το 1780 μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα, εκεί δηλαδή όπου ελήφθη και εφαρμόστηκε η απόφαση που σήμερα είναι γνωστή ως Speenhamnland. Οι λόγοι αυτής της επιλογής σχετίζονται με την υπόθεση ότι σε αυτό το γεωγραφικό σημείο και εκείνα τα χρόνια, με αφορμή όσα παρουσιάστηκαν ότι συνέβησαν, δόθηκε μια από τις τελευταίες ίσως μάχες ανάμεσα στα σύνορα δύο κόσμων, στα όρια δύο κοσμοθεωριών. Πριν ακόμα αυτή λήξει, ένα τεράστιο κύμα που κουβαλούσε μαζί του τα υλικά συμφέροντα των ελίτ της βιομηχανίας και του εμπορίου, νέες επιστημονικές και ηθικές επεξεργασίες, ιδεολογίες, ιδεοληψίες και πολλούς φόβους χτύπησε με απίστευτη ένταση τους πλέον αδύναμους και μεταμόρφωσε για πάντα τον κόσμο μας. Η ενοριακή πρόνοια και η επιδοματική πολιτική, κατηγορήθηκαν για την κατάρρευση της παραγωγικότητας των ωφελούμενών τους, οι ίδιοι οι λήπτες της αρωγής στοχοποιήθηκαν για ηθική εξαχρείωση, αποδόθηκε στις παραπάνω πρακτικές η αύξηση του πληθυσμού και αυτό με τη σειρά του οδήγησε τελικά στη μείωση του μεγαλύτερου μέρους της εξωτερικής βοήθειας.Η εργασία παρουσιάζει τη σχετική συζήτηση τότε και τώρα για εκείνα τα καταστατικά χρόνια και αναζητά αν οι κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν κατά των απόρων της περιοχής, είχαν ή όχι ρεαλιστική βάση. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε ως κύριες πηγές, τις ίδιες τις καταγραφές των ειρηνοδικών των ενοριών του Newbury και του Τhatcham, καταγραφές ιδιαίτερα αναλυτικές που αφορούσαν τα άτομα τα οποία προσέφευγαν σε αυτούς ως προς τον τόπο γέννησης, την εργασιακή εμπειρία, τα κοινωνικά τους χαρακτηριστικά, τις ατυχίες του βίου τους και τα προβλήματα υγείας, τη γεωγραφική, οικονομική και κοινωνική τους κινητικότητα, τον βαθμό της συμμόρφωσής τους απέναντι στο νόμο κ.τ.λ. Το συμπέρασμα της έρευνάς μας είναι πως οι κατηγορίες εναντίον των απόρων δεν ευσταθούσαν και ότι η πολεμική εναντίον τους αποτέλεσε μια ιδεολογική παρέμβαση η οποία ενοποιούσε όλες τις παλιότερες ιδέες των J. Locke και Α. Smith, επανασημασιοδοτούσε την έννοια της ιδιοκτησίας και τελικά αμφισβητούσε καίρια το δικαίωμα κάθε ανθρώπινου πλάσματος στην επιβίωση.