‘Out and about’: a haptic exploration of queer and feminist archives in post–dictatorship Greece

Abstract

This thesis explores four magazines that emerged from autonomous groups in Athens concerning politics of desire and liberation: Amfi (Eng: dispute, 1978–1990), Skoupa (Eng: broom, 1979–1981), Kraximo (Eng: slating 1981–1993) and Lavrys (Eng: double–axe, 1982–1983). By mobilizing the notion of ‘the haptic’ as a tripartite sense of touch that involves: a physical, an indexical and an affective touch (Campt,2012), this research focuses on archival stories that emerged from a haptic reading. To navigate this haptic exploration I have structured the chapters as a written weave. Chapter 1 constitutes the first part of the warp where I discuss the sociocultural context of Greece and archives as sites of death and being. In chapter 2, as the second part of the warp based on first fieldwork impressions, I place the yarns of complexities when researching social movements; language intricacies; and nodes on desiring differently. Chapter 3 (the first of the weft) focuses on Skoupa and women’s ongoing struggle and I claim that the task of emotional memory is a necessary endeavour that requires our attention, then, now, and still. Chapter 4 weaves in the politics of Amfi and what I call: Anti–seriousness mobilization tactics. I argue that this formula of social mobilizations entail creativity and imagination as forms of resistance. In chapter 5 I introduce the aspect of the ‘optic’ and visual hapticality, to argue for some threads of fluorescent refusals that I encountered while reading Kraximo. In chapter 6 through 'touching stories’ found in Lavrys I discuss politics of love, intimacy, and difference. Chapter 7 brings impressions and tensions of the four magazines together in relation to space and Lefebvre’s concept of ‘right to the city’. Ultimately, I argue that stories of living and desiring differently from social relations of capital, inhabit an otherwise (Hartman, 2019) which illustrates everyday practices of imaginative will.

Αυτή η διατριβή διερευνά τέσσερα περιοδικά που προέκυψαν από αυτόνομες ομάδες της Αθήνας σχετικά με την πολιτική της επιθυμίας και της απελευθέρωσης: Αμφί (1978–1990), Σκούπα (1979–1981), Κράξιμο (1981–1993) και Λάβρυς (1982–1983). Κινητοποιώντας την έννοια του «απτικού» ως μιας τριμερούς αίσθησης αφής που περιλαμβάνει: ένα σωματικό/υλικό άγγιγμα, ένα άγγιγμα σχετικό με το περιεχόμενο και ένα συναισθηματικό άγγιγμα (Campt, 2012), αυτή η έρευνα εστιάζει σε αρχειακές ιστορίες που προέκυψαν από μια απτική ανάγνωση. Για αυτή την απτική εξερεύνηση, έχω δομήσει τα κεφάλαια ως ένα υφαντό γραφής, με τα πρώτα κεφάλαια να αποτελούν το στημόνι και τα επόμενα το υφάδι- ως νήματα που διαπερνούν το στημόνι. Το Κεφάλαιο 1 αποτελεί το πρώτο μέρος του στημονιού όπου συζητώ το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο της Ελλάδας και τα αρχεία ως τοποθεσίες θανάτου και ύπαρξης. Το κεφάλαιο 2, είναι το δεύτερο μέρος του στημονιού που βασίζεται στις πρώτες εντυπώσεις της επιτόπιας έρευνας, όπου τοποθετώ τα νήματα της πολυπλοκότητας όσον αφορά την έρευνα των κοινωνικών κινημάτων, το περίπλοκο της γλώσσας, και τους κόμβους όσων επιθυμούν διαφορετικά (desiring differently). Στο Κεφάλαιο 3 (το πρώτο του υφαδιού) εστιάζω στη Σκούπα και στον διαρκή αγώνα των γυναικών και υποστηρίζω ότι το έργο της συναισθηματικής μνήμης είναι ένα απαραίτητο εγχείρημα που απαιτεί την προσοχή μας τότε, τώρα, και ακόμα. Το Κεφάλαιο 4 υφαίνει τις πολιτικές του Αμφί και αυτό που αποκαλώ: Τακτικές κινητοποίησης κατά της σοβαρότητας (anti-seriousness mobilizaton tacticts). Υποστηρίζω ότι αυτή η φόρμουλα κοινωνικών κινητοποιήσεων περιέχει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία ως μορφές αντίστασης. Στο κεφάλαιο 5 εισάγω την πτυχή της «οπτικής» (optic) και της ορατής (visual) απτικότητας, για να περιγράψω ορισμένα «φωσφορίζοντα νήματα αρνήσεων» που συνάντησα διαβάζοντας το Κράξιμο. Στο κεφάλαιο 6 μελετώ τις πολιτικές της αγάπης, της οικειότητας και της διαφοράς, μέσα από ιστορίες που με «άγγιξαν» (touching stories) διαβάζοντας το Λάβρυς. Το Κεφάλαιο 7 συγκεντρώνει τις εντυπώσεις και τις εντάσεις των τεσσάρων περιοδικών σε σχέση με το χώρο και την έννοια του Lefebvre για το «δικαίωμα στην πόλη». Τελικά, υποστηρίζω ότι οι ιστορίες του να ζεις και να επιθυμείς διαφορετικά από τις κοινωνικές σχέσεις του κεφαλαίου, διαμορφώνουν ένα «αλλιώς» (otherwise) που απεικονίζει καθημερινές πρακτικές ευφάνταστης βούλησης.