The effect of circadian rhythm and physical fatigue on cognitive and kinetic behavior in amateur athletes

Abstract

Circadian rhythm is one of the main regulators affecting exercise performance hence the growing interest in human body performance at different times of the day. In the last few decades, there has been an increase of research into the physiological and endogenous systems that are governed by the body’s own clock, especially in the field of exercise biology. Athletic performance is a multifaceted process, influenced by an interaction of physiological, psychological, and environmental factors. Among circadian rhythms, physical fatigue stand as a key factor regulating cognitive and physical capacities. This doctoral thesis explores the combined effects of circadian rhythms and physical fatigue on cognitive and physical performance in athletes, emphasising on cognitive modalities such as visual reaction time, visual memory and strength ability. Understanding these relationships provides an evidence-based foundation to optimize training, recovery, and competition schedules for peak performance as well as in the rehabilitation field.

Ο Κιρκάδιος ρυθμός θεωρείται ένας από τους κύριους ρυθμιστές που επηρεάζουν την αθλητική απόδοση, εξηγώντας το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την απόδοση του ανθρώπινου σώματος σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αυξηθεί σημαντικά η έρευνα στους φυσιολογικούς και ενδογενείς μηχανισμούς που ελέγχονται από το βιολογικό ρολόι του σώματος, ιδιαίτερα στον τομέα της βιολογίας της άσκησης. Η αθλητική απόδοση αποτελεί μια πολυδιάστατη διαδικασία, επηρεαζόμενη από την αλληλεπίδραση φυσιολογικών, ψυχολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Μεταξύ των κιρκάδιων ρυθμών, η μυϊκή κόπωση λειτουργεί ως βασικός παράγοντας που ρυθμίζει τις γνωστικές και φυσικές ικανότητες. Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά τους συνδυαστικούς μηχανισμούς των κιρκάδιων ρυθμών και της φυσικής κόπωσης επί της γνωστικής (οπτικός χρόνος αντίδρασης, οπτική μνήμη) και φυσικής (δύναμη) απόδοσης σε αθλητές. Η κατανόηση αυτών των σχέσεων παρέχει μια επιστημονική βάση για τη βελτιστοποίηση της προπονητικής διαδικασίας, της αποκατάστασης και του χρονισμού των αγωνιστικών δραστηριοτήτων με στόχο τη μέγιστη απόδοση, καθώς και εφαρμογές στον χώρο της αποθεραπείας.