Η επίδραση ενός παρεμβατικού προγράμματος εκμάθησης χορού στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων παιδιών με διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού

Abstract

The purpose of this study was to investigate the impact of a structured Greek traditional dance program for the development of social skills (social response, social transaction / interaction, attention / functional role in play) of children with Autism Spectrum Disorder (ASD) who were participated in a dance program in a Special Education Association of the Prefecture of Thessaloniki. The aim was to study whether an interventionist program of Greek traditional dance may have an impact on the creation and maintenance of social relationships among children with ASD. The results of the research showed that dance accelerates the positive development of various social variables and that can have a very positive effect on children with ASD and help them improve eye contact, social responsiveness, adapt to changes and limited social avoidance and harmful social behaviors. It also strengthened children in areas of sociability, solidarity and empathy, strengthening social initiation, reciprocity, turn-taking, closeness, obedience to rules and social initiative. In conclusion, it was clear from the research that the children who participated in the intervention group during the dance program, specifically the Greek traditional dance, presented more positive results in all measurements, in contrast to the control group that was based on the program with sports. The results of this research can be a springboard for Greek traditional dances to be included in school curricula as a means of cultivating social skills in children with ASD.

Σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενός δομημένου προγράμματος εκμάθησης Ελληνικού παραδοσιακού χορού στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων (κοινωνική ανταπόκριση, κοινωνική συναλλαγή/αλληλεπίδραση, δεξιότητες προσοχής / λειτουργικό ρόλο στο παιχνίδι) παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) που συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα Ελληνικού παραδοσιακού χορού ενός σωματείου ειδικής αγωγής του νομού Θεσσαλονίκης. Ο στόχος ήταν να μελετηθεί αν ένα παρεμβατικό πρόγραμμα Ελληνικού παραδοσιακού χορού, μπορεί να έχει επίδρασή στη δημιουργία και στη διατήρηση κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των παιδιών με ΔΑΦ. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι ο Ελληνικός Παραδοσιακός χορός είναι ένα μέσο που επιταχύνει την θετική ανάπτυξη διάφορων κοινωνικών μεταβλητών και που μπορεί να επηρεάσει θετικά τα παιδιά με ΔΑΦ και να τα βοηθήσει να βελτιώσουν τη βλεμματική επαφή, την κοινωνική ανταπόκριση, την προσαρμογή στις αλλαγές, να μειώσουν την κοινωνική αποφυγή και τις επιζήμιες κοινωνικές συμπεριφορές. Επίσης, ενίσχυσε τα παιδιά σε τομείς της κοινωνικότητας, της αλληλεγγύης αλλά και της ενσυναίσθησης, ενισχύοντας την κοινωνική μύηση, την αμοιβαιότητα, την εναλλαγή σειράς, την εγγύτητα, την υπακοή στους κανόνες και την κοινωνική πρωτοβουλία. Συμπερασματικά, φάνηκε καθαρά από την έρευνα ότι τα παιδιά που συμμετείχαν στην ομάδα παρέμβασης κατά τη διάρκεια του προγράμματος Ελληνικού παραδοσιακού χορού, παρουσίασαν θετικότερα αποτελέσματα σε όλες τις μετρήσεις, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου που βασίστηκε στο πρόγραμμα με τις αθλοπαιδιές. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριο προκειμένου οι Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί να μπουν στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών των σχολείων ως μέσο καλλιέργειας κοινωνικών δεξιοτήτων στα παιδιά με ΔΑΦ.