Essays on co-operatives’ idiosyncrasies: structure, performance, and membership

Abstract

This dissertation aims to shed light on co-operative (co-op) distinctive characteristics (e.g., their social aspects, their idiosyncratic performance measurement) and confront them with business features ingrained in conventional or other organizational forms that also blend business with social components (e.g., social enterprises). In so doing, this dissertation advocates a dual outlook, deliberating upon co-ops’ capacity and proclivity to attend to (often contradictory) business and social demands. It assembles four empirical essays, the primary links of which are the analysis of co-op-specific issues that condition co-op viability and their synthesis with business aspects entrenched in conventional or other forms of enterprise. Essay 1 examines the inter-relationships between internal organization, strategies, and performance. It reveals that co-ops need to embrace customer-focused strategies (e.g., market and brand orientation) while centering on organizational restructuring that secures member commitment (e.g., exit barriers). Essay 2 delivers a new comprehensive dashboard for co-op performance assessment that reflects co-op specificities (e.g., accounting for both business and social-membership aspects), advancing the current debate on how to best appraise it. Essay 3 explores a core co-op threat (i.e., member-customer ostracism), which primarily relates to co-ops’ social environment but also involves business aspects (e.g., member-customer participation in decision-making). In Essay 3, a reliable and valid diagnostic tool for this co-op threat is also developed. Essay 4 delves into member-customer ostracism’s “poisonous” effects, empirically assessing its’ influence on critical membership outcomes, as well as providing an “antidote” (a coping strategy to attenuate its toxic effects). Overall, this dissertation builds on prominent co-op studies and distinctive paradigms of the marketing and management literature, fuses rich data collection procedures and analyses, and, eventually, illuminates co-op idiosyncrasies that, together with mainstream business features, shelter unique co-op assets and enhance co-op management. Accordingly, this dissertation may help co-op leaders and managers make informed decisions about organizational and strategic attributes, document and communicate co-ops’ socioeconomic impact consistently, and manage relations with co-op members effectively.

Στόχος της διατριβής είναι να φωτίσει ιδιόμορφα χαρακτηριστικά των συνεταιρισμών (π.χ. το έντονο κοινωνικό τους στοιχείο, την ιδιαίτερη μέτρηση της απόδοσής τους) και να συγκεράσει την «αναμέτρησή» τους με επιχειρηματικά χαρακτηριστικά που είναι έμφυτα σε συμβατικές εταιρικές μορφές ή σε άλλες μορφές επιχειρηματικής δράσης (π.χ. τις κοινωνικές επιχειρήσεις), οι οποίες, όπως οι συνεταιρισμοί, συνδυάζουν το επιχειρηματικό με το κοινωνικό στοιχείο. Η διατριβή αυτή, λοιπόν, υιοθετεί μια διττή οπτική, την επιχειρηματική και την κοινωνική, εξετάζοντας την ικανότητα και την τάση των συνεταιρισμών να ανταποκρίνονται σε (συχνά αντιφατικές) επιχειρηματικές και κοινωνικές απαιτήσεις. Αποτελείται από τέσσερα δοκίμια, πρωταρχικοί σύνδεσμοι των οποίων είναι η ανάλυση συγκεκριμένων ιδιόμορφων χαρακτηριστικών των συνεταιρισμών, αλλά και η σύνθεση αυτών με επιχειρηματικά χαρακτηριστικά που είναι ριζωμένα σε συμβατικές ή άλλες μορφές επιχειρήσεων. Το Δοκίμιο 1 εξετάζει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ της εσωτερικής οργάνωσης των συνεταιρισμών, των στρατηγικών τους και της απόδοσής τους. Αποκαλύπτει ότι οι συνεταιρισμοί χρειάζεται να αγκαλιάσουν στρατηγικές με επίκεντρο τον πελάτη (π.χ. τον προσανατολισμό στην αγορά και τα εμπορικά σήματα), αρκεί να περιφρουρήσουν τα «ανασχεδιασμένα» οργανωτικά χαρακτηριστικά που διασφαλίζουν τη δέσμευση των μελών (π.χ. τους φραγμούς εξόδου). Το Δοκίμιο 2 παρέχει έναν νέο ολοκληρωμένο πίνακα εργαλείων για την αξιολόγηση της απόδοσης των συνεταιρισμών που αντικατοπτρίζει τις ιδιαιτερότητές τους (π.χ. συμφιλιώνει τις επιχειρηματικές και κοινωνικές πτυχές τους), συνεισφέροντας στη δημόσια συζήτηση σχετικά με τον βέλτιστο τρόπο αξιολόγησης. Το Δοκίμιο 3 διερευνά έναν κυρίαρχο κίνδυνο για τους συνεταιρισμούς, τον εξοστρακισμό μελών-πελατών, ο οποίος σχετίζεται κατά κύριο λόγο με το κοινωνικό περιβάλλον των συνεταιρισμών, αλλά αγγίζει και επιχειρηματικής φύσης θέματα (π.χ. τη συμμετοχή των μελών-πελατών στη λήψη αποφάσεων). Στο ίδιο δοκίμιο αναπτύσσεται και ένα αξιόπιστο διαγνωστικό εργαλείο του κινδύνου αυτού. Το Δοκίμιο 4 εμβαθύνει στις «δηλητηριώδεις» επιδράσεις του εξοστρακισμού μελών-πελατών, αξιολογώντας εμπειρικά την επιρροή του σε κρίσιμα αποτελέσματα της σχέσης με τα μέλη, αλλά και παρέχοντας ένα «αντίδοτο» για τον περιορισμό των τοξικών συνεπειών του. Συνολικά, η διατριβή στηρίζεται σε κυρίαρχη ακαδημαϊκή έρευνα για τους συνεταιρισμούς, σε ξεχωριστά υποδείγματα από τη βιβλιογραφία του μάρκετινγκ και της διοίκησης, καθώς και σε πλούσιες διαδικασίες συλλογής δεδομένων και αναλύσεις, ρίχνοντας φως σε ιδιόμορφα χαρακτηριστικά των συνεταιρισμών που, μαζί με άλλα επιχειρηματικά χαρακτηριστικά, μπορούν να προστατεύσουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των συνεταιρισμών και να βελτιώσουν τη διοίκηση και τη λειτουργία τους. Συνεπώς, η διατριβή δύναται να βοηθήσει τους ηγέτες και τα διοικητικά στελέχη των συνεταιρισμών στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τα οργανωτικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά των συνεταιρισμών, την τεκμηρίωση και την επικοινωνία του κοινωνικοοικονομικού αντικτύπου τους, αλλά και την καλύτερη διαχείριση της σχέσης με τα μέλη.