Places in the shadows of the city: the role of culture in the production and consumption of suburbia

Abstract

Suburbs have long been associated with assumptions and imposed meanings that do not fit the everyday reality of city life. Very little research has looked at the ways in which they are experienced, represented and imagined as ‘real’ places. With this core focus in mind, in this thesis, I am concerned with the extent to which the cultural consumption of the city has come to shape suburban residents’ relationship with that city. This question is addressed through the lens of suburban festivals. My aim is to reassess the role of suburban communities in shaping the cultural life of the city. In this light, this research seeks to (1) to assess the role of the suburbs as more central in defining the practice of everyday life than might be assumed, (2) show why culture matters for places where people live and co-exist day to day; and (3) to bring suburbs, in all of their cultural complexity, to the fore in discussions around improved connections to place and more so-called ‘sustainable’ urban futures and ways of life. The research draws on fieldwork carried out in suburban communities in Manchester, focusing on three suburban festivals as case studies. It is based on data collected through cultural mapping workshops and semi-structured interviews with festival organisers, festival participants and policymakers. The findings suggest that suburbia is a multi-dimensional concept. As such, the spatial experience of suburban place and the micro-geographies of the ‘intimate’ play a constitutive role in forming and shaping place identity. Accordingly, the thesis provides a more nuanced approach to the process of place-making in the suburbs. In doing so, it challenges the orthodoxy of a culturally inert suburbia on the fringes of the city, arguing that the suburbs provide a powerful conduit through which the contemporary urban condition can be better understood.

Τα προάστια εδώ και δεκαετίες έχουν συνδεθεί με συγκεχυμένες υποθέσεις και επιβαλλόμενες έννοιες που δεν συμβαδίζουν με την καθημερινή πραγματικότητα της πόλης. Μάλιστα, πολύ λίγες έρευνες έχουν εξετάσει το πώς οι άνθρωποι βιώνουν τα προάστια και τους τρόπους αναπαράστασης τους ως «πραγματικοί» τόπο. Η παρούσα διατριβή εστιάζει στον βαθμό με τον οποίο η πολιτιστική κατανάλωση της πόλης διαμορφώνει και επηρεάζει την σχέση των κατοίκων των προαστίων με τον τόπος τους, αλλά και με την ίδια την πόλη. Αυτό το ερώτημα εξετάζεται μέσα από το πρίσμα των πολιτιστικών Φεστιβάλ. Στόχος της διατριβής αποτελεί η επανεκτίμηση του ρόλου των προαστιακών κοινοτήτων στη διαμόρφωση της πολιτιστικής ζωής της πόλης. Υπό αυτό το πρίσμα, η παρούσα έρευνα επιδιώκει (1) να αξιολογήσει το ρόλο των προαστίων ως πιο κεντρικό στον καθορισμό της πρακτικής της καθημερινής ζωής, (2) να επιδείξει γιατί ο πολιτισμός έχει σημασία για τους τόπους όπου οι άνθρωποι ζουν και συνυπάρχουν καθημερινά και (3) να φέρει τα προάστια, σε όλη την πολιτιστική τους πολυπλοκότητα, στο προσκήνιο των συζητήσεων γύρω από τις βελτιωμένες συνδέσεις με τον τόπο και τα λεγόμενα "βιώσιμα" αστικά μέλλοντα και τρόπους ζωής. Η έρευνα βασίζεται σε επιτόπια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε διαφορετικές προαστιακές κοινότητες του Μάντσεστερ, εστιάζοντας σε τρία φεστιβάλ ως μελέτες περίπτωσης. Βασίζεται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν μέσα από εργαστήρια πολιτιστικής χαρτογράφησης και ημι-δομημένων συνεντεύξεων με διοργανωτές φεστιβάλ, συμμετέχοντες σε φεστιβάλ και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα προάστια αποτελούν μια πολυδιάστατη έννοια. Ως εκ τούτου, η χωρική εμπειρία του προαστιακού τόπου και οι μικρο-γεωγραφίες του "τετριμένου" παίζουν συστατικό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας του προαστιακού τόπου. Κατά συνέπεια, η διατριβή παρέχει μια διαφοροποιημένη προσέγγιση της διαδικασίας διαμόρφωσης του τόπου στα προάστια. Με τον τρόπο αυτό, αμφισβητεί την ορθοδοξία ενός πολιτισμικά αδρανούς προαστίου στις παρυφές της πόλης, υποστηρίζοντας ότι τα τελευταία παρέχουν έναν ισχυρό αγωγό μέσω του οποίου μπορεί να κατανοηθεί πιο συμπεριληπτικά η σύγχρονη αστική συνθήκη.