Linear verticalities: structural symbiosis among chromatic and microtonal aggregations in Georges Aperghis' Contretemps: les instances (2019) for diffused, synthesized sounds and large ensemble

Abstract

This dissertation aims to shed light on aspects of harmonic construction in Georges Aperghis' Contretemps, a twenty-minute composition for soprano and large ensemble. The foundation of this analysis is the hypothesis that the piece is governed by emblematic intervallic aggregations while their linear and vertical hypostases are inextricably intertwined with each other, formulating global axioms for the harmonic construction of the piece. Through a series of reductions and prolongational analyses, the research explores the role of the linear pitch aggregations articulated in various instrumental combinations. This analysis uses Allen Forte's pitch-class set theory for the representation of the intervallic structures, while 24-tone equal temperament (24-TET) serves as a point of reference in organizing the chromatic and microtonal pitch aggregations. The continual fusion of chromatic and microtonal entities forges a saturated soundscape with, sometimes, indiscernible chordal constructions. Multiple overlapping perspectives are possible concerning the global intervallic axioms that underline and determine distinct archetypes of chordal structures in the work.

Αυτή η διατριβή στοχεύει στο να φωτίσει πτυχές της αρμονικής κατασκευής στο έργο "Contretemps" του Georges Aperghis, μιας σύνθεσης διάρκειας είκοσι λεπτών για σοπράνο και μεγάλο σύνολο. Το θεμέλιο αυτής της ανάλυσης είναι η υπόθεση ότι το έργο διέπεται από εμβληματικές διαστηματικές συναθροίσεις, ενώ οι γραμμικές και κάθετες υποστάσεις τους είναι άρρηκτα συνυφασμένες μεταξύ τους, διαμορφώνοντας καθολικά αξιώματα για την αρμονική κατασκευή του έργου. Μέσω μιας σειράς αναγωγών και προεκτασιακών αναλύσεων, η έρευνα εξετάζει τον ρόλο των γραμμικών φθογγικών συναθροισμάτων που διατυπώνονται μέσα από διάφορους ενόργανους συνδιασμούς. Αυτή η ανάλυση χρησιμοποιεί τη θεωρία φθογγικών συνόλων του Αλλεν Φόρτε για την αναπαράσταση των διαστηματικών δομών, ενώ το 24-τόνο συγγερασμένο σύστημα (24-TET) χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για την οργάνωση των χρωματικών και μικροτονικών φθογγικών συναθροίσεων. Η συνεχής μίξη χρωματικών και μικροτονικών στοιχείων διαμορφώνει ένα κορεσμένο διαστηματικά ηχοτοπίο με, ενίοτε, δυσδιάκριτες συγχορδιακές κατασκευές. Πολλαπλές αλληλεπικαλυπτόμενες προοπτικές είναι δυνατές αναφορικά με τα καθολικά διαστηματικά αξιώματα που υπογραμμίζουν και καθορίζουν τα διακριτά αρχέτυπα των συγχοδιακών δομών στο έργο.