Προοπτική, πολυκεντρική μελέτη καταγραφής επίπτωσης συστηματικών μυκητιάσεων σε νοσηλευόμενους ενήλικους ασθενείς με αιματολογικές κακοήθειες και/ή μεταμόσχευση μυελού των οστών: το φορτίο σιδήρου ως παράγων κινδύνου

Abstract

Iron plays an important role in the pathogenesis of infections, including invasive fungal infections (IFIs). Studies suggested that iron overload might represent an additional risk factor for IFIs among patients with hematological malignancies. We conducted a prospective, multi-center study amongst adult patients with newly diagnosed acute myeloid leukemia (AML) or myelodysplastic syndrome (MDS) in transformation, to determine whether baseline iron overload as measured using the bone marrow iron stores (BMIS) score is an independent risk factor for the development of IFIs. We also measured baseline serum iron and ferritin levels. A total of 98 patients were enrolled (76 with AML) and were followed for 12 months. Twenty-two patients developed IFI during the follow up period (invasive aspergillosis n=16, candidemia n=5, mucormycosis n=1). A baseline BMIS score ≥ 3, indicating iron overload was relatively common (38/98 patients, 38%) and its frequency was comparable between patients with no IFIs (31/76, 40.7%) and in those with IFIs (8/22, 36.4%). Univariate analysis showed that only the presence of AML was associated with increased risk for IFIs [OR (95% CI) 7.40 (1.05 – 325.42)]. Both univariate and multivariate analyses showed that an increased BMIS score (≥3) at baseline was not an independent risk factor for IFIs. Similarly, there was no difference in serum iron and ferritin between the two groups that had similar demographic characteristics. Indices of iron overload were not independent risk factors for IFIs in our cohort of Greek patients with newly diagnosed AML/MDS in transformation.

Οι διηθητικές μυκητιακές λοιμώξεις αποτελούν κύρια αιτία θνητότητας και θνησιμότητας για τους ασθενείς με αιματολογικές κακοήθειες. Ο σίδηρος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση των λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων και των διηθητικών μυκητιάσεων. Έρευνες έχουν δείξει ότι η υπερφόρτωση του οργανισμού με σίδηρο είναι πιθανό να αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διηθητικών μυκητιακών λοιμώξεων. Διεξήγαμε μια προοπτική, πολυκεντρική μελέτη σε ασθενείς με νεοδιάγνωση οξείας μυελογενούς λευχαιμίας ή μυελοδυσπλαστικού συνδρόμου σε εκτροπή, για να αποσαφηνίσουμε εάν η αυξημένη συγκέντρωση σιδήρου στις αποθήκες σιδήρου του μυελού των οστών και τα αυξημένα επίπεδα σιδήρου ορού και φερριτίνης είναι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη διηθητικών μυκητιακών λοιμώξεων. Συνολικά, 98 ασθενείς καταγράφηκαν (76 με οξεία μυελογενή λευχαιμία) και παρακολουθήθηκαν για ένα έτος μετά τη διάγνωσή τους. 22 ασθενείς διεγνώσθησαν με διηθητική μυκητίαση κατά το διάστημα παρακολούθησης (διηθητική ασπεργίλλωση n=16, καντινταιμία n=5, μουκορμύκωση n=1). Αυξημένος σίδηρο στις αποθήκες σιδήρου του μυελού των οστών εντοπίστηκε σε 39 ασθενείς (31/76 ασθενείς χωρίς διηθητική μυκητίαση και 7/22 ασθενείς με διηθητική μυκητίαση). Η μονοπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι μόνο η διάγνωση της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας αυτή καθ’ αυτή αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα για την ανάπτυξη διηθητικής μυκητιακής λοίμωξης [OR (95% CI) 7.40 (1.05 – 325.42)]. Στη μονοπαραγοντική και στην πολυπαραγοντική ανάλυση, το αυξημένο BMIS score (≥3) στη διάγνωση δε φάνηκε να αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου. Ομοίως, ο σίδηρος και η φερριτίνη ορού δε διέφεραν στις δύο ομάδες που είχαν παρόμοια δημογραφικά χαρακτηριστικά. Στην κοορτή μας που αποτελείται από Έλληνες ασθενείς με πρωτοδιάγνωση οξείας μυελογενούς λευχαιμίας ή μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο σε εκτροπή, οι δείκτες υπερφόρτωσης του οργανισμού με σίδηρο δεν αποτελούν ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για διηθητικές μυκητιάσεις.