Evaluative and polarity morphology in Modern Greek

Abstract

This dissertation concerns the nature of Modern Greek adverbial preverbs poly- ‘much-’, para- ‘over-’, kalo- ‘well-’, yper- ‘over-’, kata- ‘completely-’, kara- ‘extremely-’, psilo- ‘a little’, miso- ‘half-’, kοutso- ‘poorly’, psefto- ‘fake-’, xazo- ‘half-heartedly’, skylo- ‘to death’, xilio- ‘thousand-’, and mirio- ‘million-’. I argue that these bound degree modifiers appearing in a preverbal position have evaluative components related to the speaker’s stance towards the propositional content, as well as polarity properties.The properties of meaning, conjoinability, nominalization, vowel deletion, and stress shift syntactically distinguish adverbial preverbs from prefixes, the other class of bound elements that show preverbal morphology. I provide a new syntactic account for the base position of preverbs that captures these properties of Modern Greek preverbs arguing that prefixes are introduced as Ps in [Spec, VP], whereas adverbial preverbs are introduced as Advs in [Spec, FP]. Taking also into consideration other elements that can be part of the verbal complex, like the past augment e-, I propose that the formation of preverbed verbal complexes in Modern Greek is subject to three mechanisms, namely Generalized Head Movement (Arregi & Pietraszko 2018, 2019), Merger (Matushansky 2006, Harizanov 2014, Martinović 2019), and Doubling.Within the (Non)Veridicality Theory of Polarity (Giannakidou 1994, 1997, 1998, 2001, et seq.), the bound morpheme poly- ‘much-’ functions as a strong Negative Polarity Item appearing only in antiveridical contexts. Its licensing happens only locally and is accomplished syntactically via Agree (Chomsky 2000, 2001).Interestingly, I argue that the presence of para-, kalo-, yper-, kata-, kara-, psilo-, miso-, kousto-, psefto-, xazo-, skylo-, xilio-, and mirio- is limited in veridical environments, and that they are bound degree PPIs. I present more evidence for their distribution showing that they fall under the class of weak PPIs having more flexibility regarding nonveridical operators and escaping the scope of antiveridical ones. Their polarity sensitivity efficiently holds under the notions of speaker’s commitment and subjectivity, formulated within the (Non)veridicality Theory of Polarity, taking into consideration nonveridical contexts where the truth of a proposition may be disputed by the speaker.Modern Greek adverbial preverbs also exhibit evaluative properties. I show that the elements para-, kalo-, yper-, kata-, skylo-, xilio-, and mirio- are intensifying morphemes: they are distinguished into boosters (para-, yper-, and kalo-) denoting a high degree on a scale, and maximizers (kata-, skylo-, xilio-, and mirio-) denoting the upper boundaries on a degree scale. By contrast, the adverbial preverbs poly-, psilo-, miso-, koutso-, psefto-, and xazo-, expressing deintensification, are gradable modifiers that fall mostly under the class of diminishers. The different functions of the adverbials are defined formally in a unified semantic analysis treating them not as individual elements, but rather as semantic classes. In addition, the Greek adverbial preverbs exhibit a behavior, similar to that of metalinguistic comparatives: they have a preferential attitude with a negativity expressive component.This research concerning preverbal morphology in Modern Greek arouses interest due to evaluative and polarity properties up to today not discovered.

Στη διατριβή μου ερευνώ τη φύση των επιρρηματικών ρηματικών προθημάτων πολυ-, παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- της Νέας Ελληνικής. Υποστηρίζω ότι οι συγκεκριμένοι δεσμευμένοι τροποποιητές βαθμού, οι οποίοι εμφανίζονται σε προ-ρηματική θέση, έχουν αξιολογητικά συστατικά που σχετίζονται με την άποψη του ομιλητή σχετικά με το προτασιακό περιεχόμενο, καθώς και ιδιότητες πολικότητας.Οι ιδιότητες της σημασίας, της συνένωσης, της ουσιαστικοποίησης, της απαλοιφής φωνήεντος, και της μετατόπισης τόνου διακρίνουν συντακτικά τα επιρρηματικά προθήματα από τα απλά προθήματα, την άλλη κατηγορία δεσμευμένων στοιχείων που επιδεικνύουν ρηματική μορφολογία. Παρουσιάζω μια νέα συντακτική ανάλυση για τη θέση βάσης των ρηματικών προθημάτων που αποτυπώνει τις ιδιότητές τους υποστηρίζοντας ότι τα απλά προθήματα εισάγονται στη θέση Προθ[εση] στον Χαρακτηριστή της Ρηματικής Φράσης, ενώ τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα εισάγονται στη θέση Επιρ[ρημα] του Χαρακτηριστή Λειτουργικών Φράσεων. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και άλλα στοιχεία τα οποία μπορούν να είναι τμήμα του ρηματικού συνθέτου, όπως η παρελθοντική αύξηση ε-, προτείνω ότι ο σχηματισμός των προθηματοποιημένων ρηματικών συνθέτων της Νέας Ελληνικής υπόκειται σε τρεις μηχανισμούς, ήτοι Γενικευμένης Μετακίνησης Κεφαλής (Generalized Head Movement) (Arregi & Pietraszko 2018, 2019), Συγχώνευσης (Merger) (Matushansky 2006, Harizanov 2014, Martinović 2019), and Διπλασιασμού (Doubling).Σύμφωνα με την (Μη-)Αληθειακή Θεωρία της Πολικότητας (Giannakidou 1994, 1997, 1998, 2001, και επομ.), το δεσμευμένο μόρφημα πολυ- λειτουργεί ως ισχυρό Στοιχείο Αρνητικής Πολικότητας (Negative Polarity Item, ΝΡΙ) εμφανιζόμενο μόνο σε αντι-αληθειακά περιβάλλοντα. Η νομιμοποίησή του πραγματοποιείται μόνο τοπικά και επιτυγχάνεται συντακτικά μέσω Συμφωνίας (Chomsky 2000, 2001).Υποστηρίζω ότι η παρουσία των ρηματικών προθημάτων παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- περιορίζεται σε αληθειακά περιβάλλοντα, και ότι είναι δεσμευμένα Στοιχεία Καταφατικής Πολικότητας (Positive Polarity Items, PPIs). Παρουσιάζω περισσότερα στοιχεία για την κατανομή τους δείχνοντας ότι εμπίπτουν στην κατηγορία των ασθενών PPIs έχοντας περισσότερη ευελιξία προς τους μη-αληθειακούς τελεστές και διαφεύγουν της εμβέλειας των αντι-αληθειακών τελεστών. Η ευαισθησία πολικότητάς τους περιέχεται αποτελεσματικά στις έννοιες της δέσμευσης του ομιλητή και της υποκειμενικότητας, διατυπωμένες εντός της (Μη-)Αληθειακής Θεωρίας της Πολικότητας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μη-αληθειακά περιβάλλοντα όπου η αλήθεια μιας πρότασης μπορεί να αμφισβητείται από τον ομιλητή.Ισχυρίζομαι ότι τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Νέας Ελληνικής έχουν επίσης αξιολογητικές ιδιότητες. Δείχνω ότι τα στοιχεία παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- είναι επιτατικά μορφήματα: διακρίνονται σε ενισχυτές (boosters) (παρα-, υπερ-, και καλο-) δηλώνοντας υψηλό βαθμό σε μία κλίμακα, και σε μεγιστοποιητές (maximizers) (κατα-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο-) δηλώνοντας τα ανώτατα όρια σε μια κλίμακα βαθμού.Αντιθέτως, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα πολυ-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, και χαζο-, τα οποία εκφράζουν μετριασμό, είναι τροποποιητές διαβάθμισης που εμπίπτουν κυρίως στην κατηγορία των ελαχιστοποιητών. Οι διαφορετικές λειτουργίες των επιρρηματικών αυτών στοιχείων προσδιορίζονται φορμαλιστικά σε μια ενοποιημένη σημασιολογική ανάλυση αντιμετωπίζοντας τα όχι ως μεμονωμένα στοιχεία, αλλά καλύτερα ως σημασιολογικές κατηγορίες. Επιπρόσθετα, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Ελληνικής επιδεικνύουν συμπεριφορά όμοια με εκείνη των μετα-γλωσσικών συγκριτικών: έχουν μια συμπεριφορά προτίμησης με ένα συστατικό έκφρασης αρνητικότητας.Η παρούσα έρευνα σχετικά με την προ-ρηματική μορφολογία της Νέας Ελληνικής εγείρει το ενδιαφέρον εξαιτίας των ιδιοτήτων αξιολόγησης και πολικότητας που δεν είχαν προσδιοριστεί ως σήμερα.