Ιατρική αμέλεια σε τραύματα και παθήσεις χεριού και άνω άκρου

Abstract

Medical negligence is the failure to do what a reasonable man would have done in the same circumstances, an act or omission by a medial professional that deviates from the accepted standard of care. Health care professionals will frequently face a medical negligence claim, whose number is gradually increasing worldwide. There are a few articles related to litigation in hand surgery, but there is no available literature regarding medical negligence claims in hand surgery in Greece.The aim of our study was to identify cases of medical negligence related to hand and upper extremity surgery in Greece. A retrospective study of all claims related to hand and upper extremity trauma and disease, regardless specialty, which ended in court, during the period from 2000 till 2019 in Greece was performed. In total there were 31 claims, related to hand and upper extremity trauma, and common diseases, whose surgical treatment has frequently been presented as a routine. Thirty claims were related to disability as a result of negligence, while one claim was associated with the death of a patient. The reasons for filing a claim were missed or delayed diagnosis, nerve injury, inadequate consent, poor functional outcome because of poor management (surgical or conservative), infection and death of patient. There was a verdict in 24 cases, while 7 cases are still open, waiting for an expert witness’ report. Among the 24 closed cases, 13 closed for the plaintiff and 11 closed for the defendant. The mean amount of compensation was €46.653,83, ranging from €1.000 to €201.697, while the total cost of the compensations was €559.846,6. The highest amounts were given to families of children with neonatal brachial plexus palsy, who required operative treatment in specialised units abroad. The successful claims were related to treatment in 76.9% of cases, to diagnosis in 15.4% and to consent in 7.7%. The mean time between filing the claim and the verdict was 6.5 years.All surgeons will probably face a malpractice claim over the course of their career. Understanding the reasons behind these claims will allow improvement of practice and subsequently improvement of the quality of patient care, reduction of the legal costs for the health system and reduction of the number of extremely time-consuming and stressful legal procedures, so that surgeons can practice without the constant fear of litigation.

Η ιατρική αμέλεια ορίζεται ως η αποτυχία εξάσκησης από τον ιατρό των καθηκόντων που όφειλε να δείξει υπό συγκεκριμένες περιστάσεις και είναι αυτά που θα επιδείκνυε κάθε ιατρός στην ίδια περίσταση ή αυτά που θα επιδείκνυε ο μέσος εκπρόσωπος του κύκλου του ιατρού, ακολουθώντας τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης. Οι ιατροί βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με αγωγές για ιατρική αμέλεια, των οποίων ο αριθμός παρουσιάζει αυξητική τάση παγκοσμίως. Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν περιορισμένες αναφορές σχετικά με τις αγωγές για ιατρική αμέλεια που σχετίζονται με τη χειρουργική του χεριού και του άνω άκρου, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά για το θέμα αυτό στην Ελλάδα. Η μελέτη στοχεύει στην αναζήτηση και καταγραφή των περιστατικών ιατρικής αμέλειας που σχετίζονται με τη Χειρουργική του Χεριού και του Άνω Άκρου στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια αναδρομική μελέτη όλων των υποθέσεων για ιατρική αμέλεια σχετικά με τραύματα και παθήσεις του χεριού και του άνω άκρου, ανεξάρτητα από ειδικότητα, που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη στην Ελλάδα στη διάρκεια μιας εικοσαετίας (2000-2019).Συνολικά ανευρέθηκαν 31 υποθέσεις σχετιζόμενες με τη χειρουργική του χεριού και του άνω άκρου. Οι υποθέσεις αυτές αφορούσαν τραυματικές κακώσεις και συνήθεις παθήσεις, η χειρουργική αντιμετώπιση των οποίων παρουσιάζεται συχνά ως επέμβαση ρουτίνας. Στις 30 υποθέσεις η αμέλεια είχε ως αποτέλεσμα αναπηρία του ασθενή, ενώ σε μία υπόθεση τον θάνατο του ασθενή. Οι αναφερόμενοι λόγοι κατάθεσης αγωγής ήταν η λανθασμένη ή καθυστερημένη διάγνωση της κάκωσης, η κάκωση νεύρου, η ελλιπής συναίνεση πριν τη χειρουργική επέμβαση, το πτωχό λειτουργικό αποτέλεσμα, ως συνέπεια πλημμελούς θεραπευτικής προσέγγισης, είτε αυτή ήταν χειρουργική είτε συντηρητική, η λοίμωξη και σε μια περίπτωση ο θάνατος του ασθενή. Μέχρι την ολοκλήρωση της έρευνας υπήρξαν 24 οριστικές αποφάσεις, ενώ η έκδοση οριστικής απόφασης σε 7 υποθέσεις είχε αναβληθεί προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη. Μεταξύ των 24 υποθέσεων στις οποίες υπήρξε οριστική απόφαση, 13 υποθέσεις είχαν επιτυχή έκβαση για τον ασθενή και 11 είχαν επιτυχή έκβαση για τον ιατρό. Η μέση χρηματική αποζημίωση που ορίστηκε ήταν €46.653,83, με εύρος διακύμανσης από €1.000 έως €201.697, ενώ το συνολικό ποσό των χρηματικών αποζημιώσεων ανέρχεται στα €559.846,6. Οι υψηλότερες αποζημιώσεις ορίστηκαν σε υποθέσεις που αφορούσαν κακώσεις του βραχιονίου πλέγματος σε νεογνά, για τις οποίες ήταν απαραίτητη η μετάβαση σε εξειδικευμένο νοσοκομείο του εξωτερικού προς χειρουργική αποκατάσταση της κάκωσης. Οι αγωγές που έγιναν δεκτές σχετίζονταν με τη θεραπεία της πάθησης (76.9%), τη διάγνωση της πάθησης (15.4%) και την ελλιπή συναίνεση (7.7%). Ο μέσος χρόνος που μεσολάβησε μεταξύ της κατάθεσης της αγωγής και της έκδοσης οριστικής απόφασης ήταν τα 6.5 χρόνια.Οι αγωγές για ιατρική αμέλεια είναι μια πραγματικότητα με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι όλοι οι χειρουργοί σε κάποια στιγμή της καριέρας τους. Κατανοώντας τους λόγους που οδηγούν σε αγωγές υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης των αντίστοιχων τομέων, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας υγείας στους ασθενείς, να ελαττωθούν τα οικονομικά κόστη που επιβαρύνουν το σύστημα υγείας, αλλά και να περιοριστεί ο αριθμός αυτών των ιδιαίτερα ψυχοφθόρων και χρονοβόρων διαδικασιών και να μπορούν οι χειρουργοί να εξασκούν την καθημερινή τους πρακτική χωρίς τον συνεχή φόβο μιας επικείμενης αγωγής.