Η σημασία της ηλεκτροφυσιολογικής διερεύνησης στην αξιολόγηση ασθενών με συγκοπή ή προσυγκοπή αγνώστου αιτιολογίας

Abstract

Background: Previous studies have reported substantial costs of evaluating syncopepatients and have suggested the adoption of a more systematic patient care pathway. Objective: Τhe aim of these cohorts was to develop a structured two-step approach,based on non-invasive electrocardiogram and image factors leading toelectrophysiology study, to be used as a short outpatient workup to identify a subgroupof unexplained syncope patients who will benefit from permanent pacemaker/implantable cardioverter defibrillator (PM/ICD). Methods: We used two independent cohorts: one (derivation) with 665 patients basedon the electronic health record data to develop our two step diagnostic approach andanother (validation) based on prospective 160 screened patients, presenting withunexplained syncope attacks. When the electrophysiology study derived diagnosis wasreached a decision to proceed with permanent PM/ICD was offered to the patient. Thestudy outcome measure was the time to the event of recurrent syncope (syncope-freesurvival). Results: Number needed to treat (NNT) was calculated for the patients with a positivediagnostic approach. Number of patients with unexplained syncope and borderlinesinus bradycardia needed to treat was 5 (ΝΝΤ=5) and number of patients withunexplained syncope and bundle branch block needed to treat was 3 (ΝΝΤ=3) over amean follow-up of approximately 4 years. After the structured two-step approach, theprimary outcome event (syncope) occurred (a mean follow-up of approximately 2.5years, 29.29 ± 12.58 months) in 14 of 82 (17.1%) with PM/ICD and 19 of 57 (33%)with negative approach (p=0.04). Conclusion: The low NNT in the derivation cohort and the low percentage of syncoperecurrence in the validation cohort indicating the proposed algorithm as a potential lowcost, one day, structured tool for these patients.

Εισαγωγή: Προηγούμενες μελέτες έχουν αναδείξει το σημαντικό κόστος για τηδιαγνωστική προσέγγιση των ασθενών με συγκοπή και έχουν προτείνει την υιοθέτησημιας πιο συστηματικής οδού φροντίδας των ασθενών αυτών. Σκοπός: Ο σκοπός αυτής της μελέτης κοόρτης ανάπτυξης και κοόρτης επικύρωσηςήταν να αναπτύξει μια δομημένη προσέγγιση, για ασθενείς με ανεξήγητη συγκοπή, ηοποία θα χρησιμοποιηθεί ως αρχικό ημερήσιο εργαλείο για τον εντοπισμό μιαςυποομάδας ασθενών που θα ωφεληθούν από τη μόνιμη εμφύτευση βηματοδότη ή/καιαπινιδωτή. Μέθοδοι: Χρησιμοποιήσαμε δύο ανεξάρτητες κοόρτες: μία (ανάπτυξης) με 665ασθενείς για να αναπτύξουμε τη διαγνωστική μας προσέγγιση και μια άλλη(επικύρωσης) βασισμένη σε 160 ασθενείς με ανεξήγητη συγκοπή. Εφαρμόστηκε έναςαλγόριθμος δύο βημάτων. Όταν επιτεύχθηκε η διάγνωση από τον ηλεκτροφυσιολογικόέλεγχο, προσφέρθηκε στον ασθενή η εμφύτευση μόνιμου βηματοδότη ή/και απινιδωτή.Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν ο χρόνος μέχρι την υποτροπήςτης συγκοπής. Αποτελέσματα: Υπολογίστηκε ο αριθμός που απαιτείται για θεραπεία (NNT) για τουςασθενείς με θετική διαγνωστική προσέγγιση. Ο αριθμός των ασθενών με ανεξήγητησυγκοπή και οριακή φλεβοκομβική βραδυκαρδία που χρειαζόταν για θεραπεία ήταν 5(ΝΝΤ=5) και ο αριθμός των ασθενών με ανεξήγητη συγκοπή και αποκλεισμό σκέλουςπου χρειαζόταν για θεραπεία ήταν 3 (ΝΝΤ=3) σε μια μέση παρακολούθηση περίπου 4ετών. Μετά τη δομημένη προσέγγιση, εμφανίστηκε το πρωτογενές καταληκτικό σημείο(συγκοπή) (μέση παρακολούθηση περίπου 2,5 ετών) σε 14 από τους 82 (17,1%) μεβηματοδότη ή/και απινιδωτή και σε 19 από τους 57 (33%) με αρνητική διαγνωστικήπροσέγγιση. Συμπέρασμα: Το χαμηλό NNT στην κοόρτη ανάπτυξης και το χαμηλό ποσοστόυποτροπής της συγκοπής στην κοόρτη επικύρωσης υποδεικνύουν τον προτεινόμενοαλγόριθμο ως ένα χαμηλού κόστους, μιας ημέρας, δομημένο εργαλείοδιαστρωμάτωσης για αυτούς τους ασθενείς.