Επίδραση της θερμοκρασίας στην αγωγιμότητα των περιφερικών νεύρων σε φυσιολογικές και παθολογικές συνθήκες

Abstract

AIM: To assess the influence of temperature on sensory and motor nerve conduction parameters in healthy and diseased nerves.METHODS: Fifty two subjects with carpal tunnel syndrome (CTS) with 52 matched healthy controls, and 32 patients with diabetes mellitus (DM) type 2 with 32 matched healthy controls participated in this study. Sensory and motor nerve conduction studies were performed in the median and ulnar nerves. The following parameters were evaluated including distal motor latency, compound muscle action potential (CMAP) amplitude and duration, sensory nerve action potential (SNAP) amplitude and sensory conduction velocity (SCV). These parameters were measured at environmental skin temperature, after heating the upper limb for 15 minutes in hot water (40 °C) and after cooling it in cold water (20 °C). Their absolute and relative changes were calculated and compared within the groups and between the two nerves. RESULTS: In the hot condition, group comparisons for the median nerve showed a similar rate of distal motor latency (DML) reduction and sensory conduction velocity (SCV) increase in CTS, DM and controls. With cold, the rate of change was smaller in the CTS group: DML mean increase was 5%/°C (7% for controls) and SCV mean decrease was 2.5%/°C (3.2% for controls). Individual CTS analysis revealed fewer abnormal median DML and SCV values at hot or at cold, compared to environmental temperature. This finding was not observed in individual DM analysis. There were no consistent differences in SNAP and CMAP amplitudes for both nerves, in all study groups. CONCLUSION: In CTS, conduction adjustments for low hand temperatures based on healthy measurements resulted in overcorrection and therefore underdiagnosis. Alternatively, at excessive hand warming the convergence of patient and healthy measurements also lead to underdiagnosis. In DM participants, the effect of skin temperature changes on nerve conduction was similar to healthy controls. Maintenance of skin temperature at 32–33 °C, corresponding to normal body temperature, is the optimum approach and should always be employed in clinical practice.

ΣΚΟΠΟΣ: Διερεύνηση της επίδρασης της θερμοκρασίας στις κινητικές και αισθητικές παραμέτρους υγιών και παθολογικών νεύρων. ΜΕΘΟΔΟΣ: Ο τελικός λανθάνων χρόνος, το ύψος και η διάρκεια του κινητικού προκλητού δυναμικού, το ύψος του αισθητικού δυναμικού και η αισθητική ταχύτητα μετρήθηκαν στο μέσο και το ωλένιο νεύρο 52 ατόμων με Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα(ΣΚΣ) και 52 υγιών μαρτύρων παρόμοιας ηλικίας και φύλου και σε 32 άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) τύπου 2 με αντίστοιχους 32 μάρτυρες σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Οι ίδιες παράμετροι καταγράφηκαν μετά τη θέρμανση του άνω άκρου για 15 λεπτά σε ζεστό νερό 40 °C και μετά την ψύξη σε κρύο νερό θερμοκρασίας 20 °C. Υπολογίστηκαν οι απόλυτες και σχετικές μεταβολές των παραμέτρων και συγκριθήκαν τόσο ανάμεσα στα δυο νευρά σε κάθε ομάδα όσο και μεταξύ υγιών με τα άτομα με ΣΚΣ και υγιών με άτομα με ΣΔ.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στη θέρμανση η σύγκριση μεταξύ των ατόμων με ΣΚΣ, ΣΔ και υγιών έδειξαν μια παρόμοιας σχετική % μείωση στον τελικό κινητικό λανθάνοντα χρόνο (DML) και στην αισθητική ταχύτητα (SCV) του μέσου και ωλένιου νεύρου Στην ψύξη η σχετική %μεταβολή ήταν μικρότερη στο μέσο νεύρο του ΣΚΣ για DML (5%) και για SCV ( 2,5%) σε σχέση με τις τιμές των υγιών(7% και 3.2% αντίστοιχα). Η ανάλυση κάθε περίπτωσης ΣΚΣ ξεχωριστά ανέδειξε αρκετά λιγότερες παθολογικές τιμές στο DML και SCV του μέσου νεύρου στη υψηλή και χαμηλή θερμοκρασία σε σχέση με αυτήν του περιβάλλοντος, ενώ στις περιπτώσεις με ΣΔ αυτό δεν παρατηρήθηκε. Δεν υπήρχαν σταθερές διαφορές σε παραμέτρους του ύψους του κινητικού και αισθητικού δυναμικού σε κανένα από τα δυο νεύρα σε όλες τις ομάδες.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χρήση συντελεστών διόρθωσης των υγιών νεύρων στις παραμέτρους των ατόμων με ΣΚΣ με άκρα με χαμηλή θερμοκρασία οδήγησε σε υπερδιόρθωση με συνέπεια τελικά την υποδιάγνωση του ΣΚΣ. Το ίδιο συνέβη και μετά από υπερβολική θέρμανση του άκρου. Για τους συμμετέχοντες με ΣΔ, η θερμοκρασία είχε παρόμοια επίδραση στις παραμέτρους τους με των υγιών μαρτύρων. Η διατήρηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας του δέρματος στα άνω άκρα στους 32-33°C (που αντιστοιχεί στην φυσιολογική θερμοκρασία σώματος) είναι η βέλτιστη επιλογή και θα πρέπει να εφαρμόζεται στην κλινική πράξη.