The effect of part-time versus full-time spectacle use in myopia progression in children

Abstract

Purpose: In recent years, myopia prevalence has shown a significant rise on a global basis. It has been postulated that hyperopic retinal blur ensuing from exposure to near stimuli drives the emmetropization process. This blur induces increased accommodative requirements that will facilitate focus of the eye at a close distance. Retinal defocus resulting from an insufficient accommodative response has been connected with remodelling of the sclera and increase in axial length, which are presumed to play an important role in myopigenesis. On the grounds of this conception, full optical correction of myopia could conceivably lead to a higher rate of myopia progression. In this study, we evaluate the effect of part-time compared to full-time full myopia correction with single vision lenses, on myopia progression in school-aged Caucasian children. Methods: In this prospective randomized controlled trial, data were collected from 30 children with bilateral myopia. Participants were randomized into the part-time, full myopia correction group (intervention group), or into the full-time, full myopia correction group (control group), using single vision lenses. Progression of myopia was assessed by measuring the mean change in cycloplegic spherical equivalent (SE), in axial length (AL), and in sub-foveal choroidal thickness (SChT), over a 12-month follow-up period. Results: Overall, 32 eyes (16 patients) received myopia treatment with part-time single-vision spectacles (intervention group), and 28 eyes (14 patients) with full-time single-vision spectacles (control group), respectively. We found no significant difference between the part-time and full-time treatment groups in mean SE, AL and SChT alterations, at the 12 month-follow up. The part-time treated group abstained from lens wear at near distances, for a mean of 6.2 hours per day. Intervention and control groups exhibited similar mean SE change (MD: -0.05 D, 95% CI: -0.50 - 0.39 D; P 0.81), similar mean AL change (MD: -0.07 mm; 95% CI: -0.20 - 0.06 mm; P 0.30), and similar mean SChT change (MD: -11.45 μm; 95% CI -22.60 – 14.16 μm; P 0.67). Conclusions: We suggest that part-time myopia treatment did not demonstrate a significantly different impact on myopia progression compared to full-time myopia treatment, in a sample of Caucasian children fully corrected with single-vision lenses for a 12-month period.

Σκοπός: Τα τελευταία χρόνια ο επιπολασμός της μυωπίας σημειώνει σημαντική αύξηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Η διαδικασία της εμμετροποίησης πιστεύεται ότι καθοδηγείται από την υπερμετρωπική απο-εστίαση στο επίπεδο του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, που συμβαίνει στην παρουσία ενός κοντινού στόχου. Το θολό είδωλο που δημιουργείται προκαλεί αυξημένη ανάγκη για προσαρμοστική λειτουργία, έτσι ώστε ο οφθαλμός να καταφέρει να εστιάσει το κοντινό είδωλο επάνω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Η απο-εστίαση προερχόμενη από μειωμένη προσαρμοστική απάντηση έχει συσχετιστεί με την αναδιαμόρφωση του σκληρού χιτώνα και την αύξηση του αξονικού μήκους του οφθαλμού, τα οποία κατέχουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη μυωπίας. Σε αυτή τη βάση, η εφαρμογή πλήρους διόρθωσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του ρυθμού εξέλιξης της μυωπίας. Στην παρούσα μελέτη, αξιολογήσαμε την επίδραση της μερικής διάρκειας διόρθωσης σε σύγκριση με την ολικής διάρκειας, πλήρη διόρθωση της μυωπίας, στην εξέλιξη της μυωπίας σε παιδιά σχολικής ηλικίας, Καυκάσιας καταγωγής. Μέθοδοι: Σε αυτήν την προοπτική ελεγχόμενη τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, συλλέχθηκαν δεδομένα από 30 παιδιά με αμφοτερόπλευρη μυωπία. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα που έλαβε μερικής διάρκειας, πλήρη διόρθωση της μυωπίας (ομάδα παρέμβασης), ή στην ομάδα που έλαβε ολικής διάρκειας, πλήρη διόρθωση της μυωπίας (ομάδα ελέγχου), με μονοεστιακούς διορθωτικούς φακούς. Η αξιολόγηση της εξέλιξης της μυωπίας έγινε με τη μέτρηση της μεταβολής του κυκλοπληγικού σφαιρικού ισοδύναμου, του αξονικού μήκους, και του υπο-ωχρικού πάχους του χοριοειδούς χιτώνα, σε ένα διάστημα παρακολούθησης 12 μηνών. Αποτελέσματα: Συνολικά, 32 οφθαλμοί (16 ασθενείς) έλαβαν μερικής διάρκειας, πλήρη διόρθωση της μυωπία (ομάδα παρέμβασης), και 28 οφθαλμοί (14 ασθενείς) έλαβαν ολικής διάρκειας, πλήρη διόρθωση της μυωπίας (ομάδα ελέγχου). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά ανάμεσα στις ομάδες μερικής και ολικής διάρκειας διόρθωσης της μυωπίας στη μέση μεταβολή στο σφαιρικό ισοδύναμο, στο αξονικό μήκος, και στο υπο-ωχρικό πάχος του χοριοειδούς χιτώνα, κατά τη 12μηνη παρακολούθηση. Η ομάδα που έλαβε μερικής διάρκειας διόρθωση απείχε από τη χρήση διορθωτικών φακών κατά τις δραστηριότητες σε κοντινή απόσταση, για ένα μέσο χρονικό διάστημα 6.2 ωρών σε καθημερινή βάση. Οι ομάδες παρέμβασης και ελέγχου παρουσίασαν παρόμοια μέση μεταβολή στο σφαιρικό ισοδύναμο (MD: -0.05 D, 95% CI: -0.50 - 0.39 D; P 0.81), στο αξονικό μήκος (MD: -0.07 mm; 95% CI: -0.20 - 0.06 mm; P 0.30), και στο υπο-ωχρικό πάχος χοριοειδούς χιτώνα (MD: -11.45 μm; 95% CI -22.60 – 14.16 μm; P 0.67). Συμπεράσματα: Προτείνουμε ότι η μερικής διάρκειας διόρθωση της μυωπίας δεν παρουσίασε σημαντική διαφορά στον έλεγχο της εξέλιξης μυωπίας, συγκρινόμενη με την ολικής διάρκειας διόρθωση της μυωπίας, σε παιδιά Καυκάσιας καταγωγής που έλαβαν πλήρη διόρθωση με μονο-εστιακούς φακούς για ένα χρονικό διάστημα 12 μηνών.