Διαταραχές αιμόστασης σε μυελοϋπερπλαστικά νοσήματα

Abstract

Patients with Philadelphia chromosome-negative myeloproliferative neoplasms (PN-MPN) such as polycythemia vera (PV), essential thrombocythemia (ET) and myelofibrosis (MF), are at a higher risk for venous thrombosis. Thromboelastometry may prove more efficient than conventional hemostatic laboratory tests to evaluate the patient’s thrombotic risk.In this study, based on data from 114 patients with PN-MPN from a single center in Greece, hemostatic profile was assessed with routine coagulation tests, Rotational Tromboelastometry (ROTEM), and Platelet Function Analyzer (PFA-100) and correlated with clinical, laboratory, treatment characteristics, mutations of the Janus kinase 2 gene (JAK2), the calreticulin gene (CALR), the thrombopoietin gene (MPL) and the polymorphism rs1136410 of poly (ADP-ribose) polymerase-1 (PARP-1).According to ROTEM parameters, patients with ET had a more hypercoagulable status compared to patients with PV and MF (p ≤ 0.001). Ιn all patients there was a statistically positive correlation between alpha angle and platelet count and between maximum clot firmness (MCF) and platelet count (p < 0.001). In JAK2 positive patients with PV, the absence of the PARP-1 polymorphism was correlated with thrombosis after diagnosis of PN-MPN (p= 0.019). Among 47 patients under treatment with aspirin and complete platelet inhibition based on PFA-100, no patient had a thrombotic episode during follow-up period (p= 0.006).Based on our results, global hemostatic assays such as ROTEM in combination with other parameters could help identify patients with PN-MPN at higher thrombotic risk and adjust the type and dose of appropriate treatment.

Aσθενείς με Φιλαδέλφεια χρωμόσωμα αρνητικά μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα (Ph- ΜΥΝ), όπως η αληθής πολυκυτταραιμία (ΑΠ), η ιδιοπαθής θρομβοκυττάρωση (ΙΘ) και η πρωτοπαθής μυελοΐνωση (ΠΜ), εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης θρομβώσεων. Η θρομβοελαστομετρία σε σύγκριση με τις κλασικές δοκιμασίες πήξης φαίνεται να είναι περισσότερο επαρκής ως προς την εκτίμηση του θρομβωτικού κινδύνου του ασθενή.Στην μελέτη αυτή, βασισμένη σε δεδομένα από 114 ασθενείς με Ph- ΜΥΝ από ένα κέντρο στην Ελλάδα, η αιμοστατική εικόνα εκτιμήθηκε με κλασικές δοκιμασίες πήξης, σφαιρική θρομβοελαστομετρία (ROTEM) και αναλυτή λειτουργικότητας αιμοπεταλίων (PFA-100). Ακολούθησε συσχετισμός με κλινικά και εργαστηριακά χαρακτηριστικά, με την χορηγούμενη θεραπεία, με μεταλλάξεις των γονιδίων Janus kinase 2 (JAK2), καλρετικουλίνης (CALR), του υποδοχέα της θρομβοποιητίνης (MPL) και τον πολυμορφισμό rs1136410 της πολύ(ΑDP-ριβόζης) πολυμεράσης-1 (PARP-1). Με βάση τις παραμέτρους της ROTEM, οι ασθενείς με ΙΘ εμφάνισαν μεγαλύτερη υπερπηκτικότητα σε σύγκριση με τους ασθενείς με ΑΠ και ΠΜ (p ≤ 0,001). Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της γωνίας άλφα και του αριθμού των αιμοπεταλίων (ΑΜΠ) και μεταξύ της μέγιστης σταθερότητας θρόμβου (MCF) και των ΑΜΠ (p < 0,001). Στους ασθενείς με ΑΠ που έφεραν την μετάλλαξη JAK2, η απουσία του πολυμορφισμού της PARP-1 συσχετίστηκε με την εμφάνιση θρομβώσεων μετά την διάγνωση του Ph- MYN (p= 0,019). Aπό τους 47 ασθενείς που λάμβαναν θεραπεία με ασπιρίνη και εμφάνιζαν πλήρη αναστολή της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων σύμφωνα με τον PFA-100, κανένας ασθενής δεν εκδήλωσε θρομβωτικό επεισόδιο κατά την διάρκεια παρακολούθησης της μελέτης (p= 0,006).Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης μας, παγκόσμιες αιμοστατικές δοκιμασίες όπως η ROTEM σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρους θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανίχνευση ασθενών με Ph- ΜΥΝ με υψηλό θρομβωτικό κίνδυνο και στην προσαρμογή του είδους και της δοσολογίας της θεραπείας.