Δίκτυα, καινοτομία και γνώση σε περιοχές απομακρυσμένες γεωγραφικά από τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας

Abstract

This doctoral thesis examines how new knowledge is disseminated and, consequently, how to develop the innovation of companies operating in rural areas. The research focused on small and medium-sized enterprises in the Greek countryside, which are employed in various sectors of the economy and are geographically distant from the dense networks of large urban areas and their urbanization economies. Methodologically, in the context of this doctoral thesis, a sample of 35 small and medium enterprises in non-urban areas of Greece was selected and at the same time a specially structured questionnaire was formed, which was addressed to the representatives of the companies in the sample. The data were then collected through telephone interviews and a qualitative analysis was carried out to draw the main conclusions. In particular, there was a correlation of organizational proximity with the companies in the sample that are active in the field of information and communication, as well as in the field of professional, scientific and technical activities, for the development of their innovative activities. In contrast, businesses in the agricultural sector innovate with new knowledge gained through temporary face-to-face geographical proximity. At the same time, the cooperation of the companies in the sample with customers and their participation in exhibitions, aim to obtain information regarding the market that these companies address and operate, while their cooperation with university institutions aims to create new ideas for commodification of innovation. The above findings partially confirm the existing international literature, making the geographical "position" of companies in the market, as the least important factor for the development of innovation.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζει τον τρόπο διάχυσης των νέων γνώσεων και κατά συνέπεια τον τρόπο ανάπτυξης της καινοτομίας των επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται σε περιοχές της υπαίθρου. Η έρευνα επικεντρώθηκε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις της ελληνικής υπαίθρου, που απασχολούνται σε διάφορους κλάδους της οικονομίας και απέχουν γεωγραφικά από τα πυκνά δίκτυα των μεγάλων αστικών περιοχών και τις οικονομίες αστικοποίησης αυτών. Μεθοδολογικά, στα πλαίσια της παρούσας διδακτορικής διατριβής, επιλέχθηκε ένα δείγμα από 35 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε μη αστικές περιοχές της Ελλάδας και παράλληλα διαμορφώθηκε ένα ειδικά δομημένο ερωτηματολόγιο, που απευθυνόταν στους εκπροσώπους των επιχειρήσεων του δείγματος. Στη συνέχεια τα στοιχεία συλλέχθηκαν μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων και εφαρμόστηκε ποιοτική ανάλυση για την εξαγωγή των βασικών συμπερασμάτων. Ειδικότερα διαπιστώθηκε συσχέτιση της οργανωτικής εγγύτητας, με τις επιχειρήσεις του δείγματος που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενημέρωσης και της επικοινωνίας, καθώς και στον τομέα των επαγγελματικών, των επιστημονικών και των τεχνικών δραστηριοτήτων, για την ανάπτυξη των καινοτόμων δραστηριοτήτων τους. Αντίθετα οι επιχειρήσεις που απασχολούνται στον γεωργικό τομέα, καινοτομούν με νέες γνώσεις που αποκτούν μέσω της προσωρινής πρόσωπο με πρόσωπο γεωγραφικής εγγύτητας. Παράλληλα η συνεργασία των επιχειρήσεων του δείγματος με πελάτες και η συμμετοχή τους σε εκθέσεις, στοχεύουν στην απόκτηση πληροφοριών όσον αφορά στην αγορά που απευθύνονται και δραστηριοποιούνται οι εν λόγω επιχειρήσεις, ενώ η συνεργασία τους με πανεπιστημιακούς φορείς έχει ως στόχο, τη δημιουργία νέων ιδεών για την εμπορευματοποίηση της καινοτομίας. Τα παραπάνω ευρήματα επιβεβαιώνουν εν μέρει την υφιστάμενη διεθνή βιβλιογραφία, καθιστώντας τη γεωγραφική «θέση» των επιχειρήσεων στην αγορά, ως τον λιγότερο σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της καινοτομίας.