Θεομητορικοί Κανόνες Γεωργίου Νικομηδείας: κριτική έκδοση, σχόλια, ερμηνεία

Abstract

The subject of this doctoral thesis is the critical edition of kanons which George of Nikomedia wrote and are dedicated to Virgin Mary. Some of them are edited for first time and some others are reissued, because there was not any contemporary edition of them. The study consists of two parts. In the first part there are biographical information about the hymnographer. In addition, his work, edited and unedited, is presented. In the second part there is the critical edition of seventeen kanons and a kanon which is not considered to be authentic work of George. Their manuscript tradition is presented at first. The critical edition, which is escorted by apparatus fontium, follows. Before each kanon, there is an introduction, where problems of paternity or authenticity of the kanons are discussed. The comparison with the edited hymnographic and homiletic work of George can contribute to the better understanding of his poetic language. At the end, there are metrical obsrvations on the kanons which are studied in this thesis.

Το θέμα της παρούσας διατριβής είναι η κριτική έκδοση θεομητορικών κανόνων του Γεωργίου Νικομηδείας. Κάποιοι από αυτούς εκδίδονται για πρώτη φορά, ενώ άλλοι επανεκδίδονται, καθώς απουσίαζε μια σύγχρονη έκδοσή τους. Η εργασία διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος εμπεριέχονται βιογραφικές πληροφορίες για τον υμνογράφο. Ακολούθως παρουσιάζεται το έργο του, εκδεδομένο και ανέκδοτο, καθώς και διάφορα προβλήματα που εγείρονται σε συνάρτηση με αυτό. Στο δεύτερο μέρος εκδίδονται δεκαεπτά κανόνες. Αρχικά, παρουσιάζεται η χειρόγραφη παράδοση τους. Ακολουθεί η κριτική έκδοση των κανόνων, που συνοδεύεται από υπόμνημα πηγών και υπόμνημα παράλληλων χωρίων. Πριν από την έκδοση κάθε κανόνα υπάρχει ένα εισαγωγικό σημείωμα, στο οποίο εξετάζονται ζητήματα πατρότητας και αρτιότητας των κανόνων. Επιπλέον, πραγματοποιείται η σύγκριση με το εκδεδομένο ομιλητικό και υμνογραφικό έργο του Γεωργίου σε μια προσπάθεια εντοπισμού εκφράσεων που συνηθίζει να χρησιμοποιεί ο υμνογράφος, ώστε αυτές να χρησιμεύσουν ως τεκμήρια για την απόδοση κάποιων έργων σε αυτόν. Σε επίμετρο εκδίδεται ένας κανόνας του οποίου η πατρότητα αμφισβητείται. Ακολουθεί ένα κεφάλαιο με μετρικές παρατηρήσεις.