Heidegger in reverse: the problem of metaphysics as the problem of humanism and Heidegger's nazism

Abstract

The present dissertation makes the case for a clear distinction between the early and the late Heidegger by construing and gradually verifying a hypothesis concerning the projected structure, content and purpose of the third, unpublished division of "Being and Time." It does so by closely interpreting and seeking to tie together into a coherent narrative: a) Heidegger’s own assertions concerning the criterion for appreciating the (dis)continuity of his way of thinking in his letter to William J. Richardson; b) the basic tendencies of his interpretation of Kant’s "Critique of Pure Reason" in "Kant and the Problem of Metaphysics;" c) the structure of his initial project as it is described in the introduction of "Being and Time." Simultaneously, it attempts to set the stage for proving that, if the neglected notion of a “reversal in interrogative thought” is properly elucidated with regard to its nature, content, preconditions and repercussions, then the much discussed Turn in Heidegger’s thinking emerges as directly relevant to Heidegger’s self-critical reassessment of the ultimate purpose of the project of Being and Time in hindsight of his personal and philosophical involvement with Nazism. In this sense, this dissertation’s contribution to Heideggerian studies can be considered twofold. On the one hand, it defends the rather commonplace thesis that taking a grasp of the reasons that led to the abandonment of the project of "Being and Time" presupposes making sense of its transcendental character and the latter’s pertinence to the task of resolving the problem of metaphysics. On the other hand, its originality consists in construing the relevant argument in such a manner so as to render provable the hypothesis that the distinction between the early and the late Heidegger can be adequately assessed only on the basis of his own take on the ontological implications of his political misadventure.

Η παρούσα διατριβή υποστηρίζει τη δυνατότητα χάραξης μιας σαφούς διάκρισης μεταξύ του πρώιμου και του ύστερου Heidegger, καταστρώνοντας και σταδιακά επαληθεύοντας μια υπόθεση εργασίας σχετικά με τη δομή, το περιεχόμενο και τη στόχευση του αδημοσίευτου τρίτου τμήματος του πρώτου μέρους του "Είναι και Χρόνος". Τούτο το επιδιώκει μέσω της ερμηνευτικής ανασυγκρότησης της συνάφειας μεταξύ: α) των ισχυρισμών του ίδιου του Heidegger όσον αφορά το κριτήριο αποτίμησης της (α)συνέχειας της σκέψης του στην επιστολή του στον William Richardson· β) των βασικών κατευθύνσεων της χαιντεγγεριανής ερμηνείας της "Κριτικής του Καθαρού Λόγου" στο "Ο Καντ και το Πρόβλημα της Μεταφυσικής"· γ) της δομής του "Είναι και Χρόνος" όπως αυτή περιγράφεται στην εισαγωγή του έργου. Παράλληλα, στα πλαίσια τούτης της ανασυγκρότησης επιχειρείται η θεμελίωση της αποδειξιμότητας του εξής ισχυρισμού: εφόσον η παραγνωρισμένη έννοια μιας «Στροφής εντός της ερωτηματικής σκέψης» αποσαφηνιστεί ως προς τη φύση, το περιεχόμενο, τις προϋποθέσεις και τις επιπτώσεις της, η πολυσυζητημένη Στροφή της σκέψης του Heidegger αναδύεται ως άμεσα συναρτημένη με την εκ των υστέρων αυτο-κριτική επανεξέταση της απώτατης στόχευσης του εγχειρήματος του "Είναι και Χρόνος" από την οπτική γωνία της προσωπικής και φιλοσοφικής συστράτευσης του Heidegger με τον ναζισμό. Υπό αυτήν την έννοια, η συνεισφορά της παρούσας διατριβής στις χαιντεγγεριανές σπουδές μπορεί να θεωρηθεί διττή. Αφενός, υπερασπίζεται τη μάλλον κοινότοπη θέση πως η κατανόηση των λόγων που οδήγησαν στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος του "Είναι και Χρόνος" προϋποθέτει τη διαύγαση του υπερβατολογικού του χαρακτήρα και της συνάφειας του τελευταίου με την αποστολή της επίλυσης του προβλήματος της μεταφυσικής. Αφετέρου, η πρωτοτυπία της συνίσταται στο γεγονός ότι καταστρώνει το σχετικό επιχείρημα με τρόπο που καθιστά αποδείξιμη την υπόθεση ότι η διάκριση μεταξύ πρώιμου και ύστερου Heidegger μπορεί να αποτιμηθεί ικανοποιητικά μονάχα στη βάση του τρόπου που ο ίδιος ο Heidegger ερμήνευσε τις οντολογικές προκείμενες της καταστροφικής ανάμειξής του με την πολιτική.