Η υπερηχογραφική εκτίμηση του μήκους του τραχήλου της μήτρας στο τρίτο τρίμηνο της κύησης ως μέθοδος πρόγνωσης του πρόωρου τοκετού

Abstract

Objectives: Cervical length (CL) in the second trimester has been identified as an accurate predictor of preterm delivery (PTD), but no high-quality studies exist for the third trimester. Thus, the main objective of this study was to determine if CL at 31-34 gestational weeks is predictive for PTD. Methods: This was a prospective study of singleton pregnant women, at 31 to 34 gestational weeks, that received routine antenatal care in the 3rd Academic Department of Obstetrics and Gynecology of the Aristotle University of Thessaloniki. The main outcome was the value of CL in the prediction of PTD. Thus, the length of pregnancy was correlated with CL, while several demographic and obstetric parameters were also correlated with the incidence of PTD. Moreover, the correlations between transvaginal (TV) and transperineal (TP), as well as transabdominal (TA) ultrasonography in the measurement of CL were assessed. Results: Overall, 1012 women consented to participate in the study. The mean CL was 31.0 6.1mm (the 5th and 95th centiles were 19mm and 40mm respectively); 102 (10.1%) women delivered preterm spontaneously. The ROC curve analysis showed that the optimal cutoff CL for the prediction of PTD was 29.3mm, with sensitivity 55.9% and specificity 73.3% (AUC: 0.678; 95% CI: 0.626-0.730; p<0.001). A significant association was identified between gestational age at delivery and CL (r=0.203; p<0.001) and there were significant differences between the mean CL in cases of preterm and term deliveries (Mean difference - MD: 3.359; 95% Confidence Interval - CI: 2.136-4.583; p<0.001; t=5.387). In the multivariate analysis, history of PTD (OR:3.677; 95% CI: 1.678-8.061) and CL (OR:0.921; 95% CI: 0.893-0.950) were identified as independent predictors for PTD. As for pregnancy outcomes, significant differences were found in the cesarean section rates (OR: 3.441; 95% CI: 2.139-5.537; p<0.001) between term and PTD. Regarding the CL measurements using different techniques, in a sample of 229 women with TA-TP measurements the Pearson correlation coefficient was 0.964, while no significant differences in mean CL were identified between the two methods (t = 1.805; P=0.072). TP images were obtained in 95.4% of the women. Moreover, in the sample of 123 women with TV-TA measurements, the Pearson correlation coefficient was 0.816 and no significant differences in the mean CL values were found between the two techniques (t = -1.360; P=0.176). TA images were obtained in only 51.3% of the sample population. Conclusion: CL appears to have significant predictive value for PTD, however, the sensitivity and specificity were low. Additionally, women with previous history of PTD were at higher risk of subsequent PTD and the rate of cesarean section was higher in cases of PTD. Finally, at 31-34 gestational weeks the TP and TA approach in the CL measurement represent good alternative techniques, when adequate CL images can be obtained.

Σκοπός: Το μήκος του τραχήλου της μήτρας (ΜΤ) στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης έχει αναγνωριστεί ως ένας ακριβής προγνωστικός δείκτης για τον πρόωρο τοκετό (ΠΤ), ωστόσο, δεν υπάρχουν μελέτες υψηλής ποιότητας σχετικά με το ΜΤ στο τρίτο τρίμηνο της κύησης. Κύριος σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει αν το ΜΤ στις 31-34 εβδομάδες της κύησης έχει προβλεπτική ικανότητα για τον ΠΤ. Υλικό & Μέθοδος: Πρόκειται για μία προοπτική μελέτη που αφορούσε μονήρεις κυήσεις στις 31-34 εβδομάδες και έλαβε χώρα στη Γ΄ Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η κύρια έκβαση της μελέτης ήταν η προγνωστική αξία του ΜΤ για τον ΠΤ. Η διάρκεια της κύησης συσχετίστηκε με το ΜΤ, ενώ ποικίλες δημογραφικές και μαιευτικές παράμετροι συσχετίστηκαν επίσης με την επίπτωση του ΠΤ. Επιπρόσθετα, σε ένα δείγμα του πληθυσμού συγκρίθηκαν οι μετρήσεις του ΜΤ που λήφθηκαν διακολπικά με αυτές που λήφθηκαν διαπερινεϊκά και διακοιλιακά. Αποτελέσματα: Συνολικά, 1.012 έγκυες συμμετείχαν στη μελέτη. Το μέσο ΜΤ ήταν 31,0 6,1mm (η 5η και η 95η εκατοστιαίες θέσεις ήταν 19mm και 40mm αντίστοιχα), ενώ 102 (10,1%) γυναίκες γέννησαν πρόωρα. Η ROC curve ανάλυση έδειξε ότι το βέλτιστο όριο ΜΤ για την πρόβλεψη του ΠΤ ήταν 29,3mm, με ευαισθησία 55,9% και ειδικότητα 73,3% (AUC: 0,678/ 95% CI: 0,626-0,730/ p<0,001). Στατιστικά σημαντική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ ΜΤ και της διάρκειας της κύησης (r=0,203/ p<0,001), ενώ επίσης υπήρχαν διαφορές στο μέσο ΜΤ μεταξύ των πρόωρων και τελειόμηνων κυήσεων (Mean difference - MD: 3,359/ 95% Confidence Interval - CI: 2,136-4,583/ p<0,001/ t=5,387). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, βρέθηκε ότι το ιστορικό ΠΤ (OR:3,677/ 95% CI: 1,678-8,061) και το MT (OR:0,921/ 95% CI: 0,893-0,950) ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για τον ΠΤ. Επίσης, σημαντικές διαφορές βρέθηκαν στη μέθοδο του τοκετού (OR: 3,441/ 95% CI: 2,139-5,537/ p<0,001) και το μέσο βάρος γέννησης του νεογνού (MD: 745,27/ 95% CI: 641,489 – 849,052/ p<0,001/ t= 14,223) μεταξύ τελειόμηνων και πρόωρων κυήσεων. Όσον αφορά τις συγκρίσεις των διαφορετικών τεχνικών, σε δείγμα 229 γυναικών με τις διακολπικές και διαπερινεϊκές μετρήσεις ο συντελεστής συσχέτισης Pearson ήταν 0,964, ενώ δεν εμφανίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μέσων τιμών με τις δύο μεθόδους (t = 1,805/ P=0,072). Η διαπερινεϊκή μέτρηση ήταν εφικτή στο 95,4% των γυναικών. Επιπρόσθετα, στο δείγμα των 123 γυναικών όπου έλαβαν χώρα οι διακολπικές και διακοιλιακές μετρήσεις, ο συντελεστής συσχέτισης Pearson ήταν 0,816, ενώ δεν εμφανίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μέσων τιμών με τις δύο μεθόδους (t = -1,360/ P=0,176). Η διακοιλιακή μέτρηση ήταν εφικτή μόνο στο 51,3% των γυναικών. Συμπέρασμα: Παρά το γεγονός ότι το ΜΤ στις 31-34 εβδομάδες της κύησης φαίνεται να έχει στατιστική προγνωστική αξία, η ευαισθησία και η ειδικότητα είναι χαμηλές. Επιπρόσθετα, γυναίκες με ιστορικό ΠΤ είχαν τριπλάσιο κίνδυνο για ΠΤ στην παρούσα κύηση, ενώ όσες γέννησαν πρόωρα υποβλήθηκαν πιο συχνά σε καισαρική τομή. Τέλος, στις 31-34 εβδομάδες οι διαπερινεϊκές και διακοιλιακές μετρήσεις του ΜΤ αποτελούν αποτελεσματικές εναλλακτικές της διακολπικής προσέγγισης, όταν είναι εφικτές οι λήψεις των εικόνων.