Agents et Organes administratifs

Abstract

The purpose of this thesis, which is based on the facts of French positive law, is the definition and the criteria of the concept of the administrative organ, ie the answer to the questions: (a) what is an administrative organ ie what are the essential features of that concept (Part One) and (b) which are the administrative organs, ie by what criteria do the organs which meet these characteristics fall within that concept (Part B).In the first part the dissertation, - after consecutively rejecting a definition of the administrative organ on the basis that that body (Organ-Function):(a) - issues acts with content that we do not find in other legal acts, - the persons to whom those acts are addressed do not address the acts of other organs - these acts alone are of an individual nature,(b) the acts which it adopts are subject to certain rules to which the activity of other bodies is not subject to,(c) these operations are intended for a specific purpose, in which no other private or public activity is pursued,and further that the natural persons exercising the organic functions (organs-individuals):(a) they are, in their entirety, subject to hierarchy rules,(b) they are subject to rules - such as, for example, the prohibition of strikes - which may establish a particular characteristic of these organs,it concludes that administrative organs are those which are associated with a public legal entity and, with regard to the State itself, those organs which are - directly or indirectly - linked by a hierarchy or control, to the Government body.The second part of the dissertation looks at the criteria on the basis of which it is judged in a particular case if an organ is an administrative organ or not.Our approach here, after initially being rejected as barely scientific the solution of their enumeration, relied on the results of the first part, which both positively and negatively affected our research by preventing it from focusing on where the search for a definition failed and indicating the formula of definition also in the role of criterion.On this basis, the survey concluded that the criterion in the comparison of public organs and individuals is the association of the former with a public legal entity, while the distinction of administrative and judicial or legislative organs is also made here with the dependence of a particular body on the Government. Criteria of substance in these cases have not been identified, as positive law relies on them solely to decide whether a particular organ is legislative or judicial.The whole project concludes with a brief summary of the findings that substantially evaluate the results of our research in parts one and two.

Σκοπός της παρούσης διατριβής που στηρίζεται στα δεδομένα του γαλλικού θετικού δικαίου, είναι ο ορισμός και τα κριτήρια της έννοιας του διοικητικού οργάνου, η απάντηση στα ερωτήματα :α) τι είναι διοικητικό όργανο δηλ. ποια είναι τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας αυτής (Α Μέρος) και β) ποια είναι τα διοικητικά όργανα δηλ. με ποια κριτήρια όργανα που συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά αυτά εντάσσονται στην έννοια αυτή (Β Μέρος).Στο πρώτο μέρος της η διατριβή,– μετά τη διαπίστωση ότι παρόμοιος ορισμός δεν προκύπτει από διατάξεις του νόμου-αφού απορρίψει διαδοχικά έναν ορισμό του διοικητικού οργάνου που στηρίζεται στο ότι το όργανο αυτό ( Όργανο- Λειτουργία) :α)- εκδίδει πράξεις με περιεχόμενο που δεν συναντούμε σε άλλες νομικές πράξεις, - στα πρόσωπα στα οποία απευθύνονται οι πράξεις αυτές, δεν απευθύνονται πράξεις άλλων οργάνων - μόνες οι πράξεις αυτές έχουν ατομικό χαρακτήρα .β) Οι πράξεις που εκδίδει υπόκεινται σε ορισμένους κανόνες, στους οποίους δεν υπόκειται η δραστηριότητα άλλων οργάνων.γ) Οι πράξεις αυτές αποβλέπουν σε συγκεκριμένο σκοπό, στον οποίο καμία άλλη δραστηριότητα ιδιωτική ή δημόσια δεν κατατείνει. Και περαιτέρω ότι τα φυσικά πρόσωπα που ασκούν τις οργανικές λειτουργίες (Όργανα- Άτομα): α) Υπόκεινται, στο σύνολό τους σε κανόνες ιεραρχίας.β) Υπόκεινται σε κανόνες-όπως, ενδεικτικά, η απαγόρευση απεργίας -που μπορούν να θεμελιώσουν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των οργάνων αυτών. καταλήγει στη θέση ότι διοικητικά όργανα είναι όσα συνδέονται με ένα δημόσιο νομικό πρόσωπο και σε ότι αφορά στο ίδιο το κράτος όσα όργανα συνδέονται-άμεσα ή έμμεσα- με δεσμό ιεραρχίας ή ελέγχου, με το όργανο Κυβέρνηση.Στο δεύτερο μέρος της η διατριβή αναζητεί τα κριτήρια με βάση τα οποία κρίνεται σε συγκεκριμένη περίπτωση, αν ένα όργανο είναι διοικητικό.Η προσέγγισή μας και εδώ, αφού απορρίφθηκε καταρχάς ως ελάχιστα επιστημονική η λύση της απαρίθμησής τους, στηρίχθηκε στα αποτελέσματα του πρώτου μέρους, τα οποία επηρέασαν τόσο θετικά όσο και αρνητικά την έρευνά μας εμποδίζοντας την να στραφεί εκεί που η αναζήτηση ορισμού απέτυχε και υποδεικνύοντας τη φόρμουλα ορισμού και σε ρόλο κριτηρίου.Στη βάση αυτή η έρευνα κατέληξε ότι στο πεδίο σύγκρισης δημόσιων οργάνων και ιδιωτών κριτήριο είναι η σύνδεση των πρώτων με ένα δημόσιο νομικό πρόσωπο, ενώ η διάκριση διοικητικών οργάνων και δικαστικών ή νομοθετικών γίνεται με κριτήριο και εδώ την εξάρτηση συγκεκριμένου οργάνου από την Κυβέρνηση. Κριτήρια ουσίας στις περιπτώσεις αυτές δεν εντοπίστηκαν, καθώς το γαλλικό θετικό δίκαιο προσφεύγει σε αυτά μόνο για να αποφανθεί, αν συγκεκριμένο όργανο είναι νομοθετικό ή δικαστικό ποτέ, όμως, όταν πρόκειται να αποφανθεί, αν συγκεκριμένο όργανο είναι διοικητικό. Το όλο έργο κλείνει με σύντομη εξαγωγή συμπερασμάτων με τα οποία αξιολογούνται κατ ουσία τα αποτελέσματα στα οποία κατέληξε στο α και β μέρος της η έρευνά μας.