Άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές σε ασθενείς με ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος

Abstract

Orthotopic Liver Transplantation (OLT) is the treatment of choice for patients with end stage liver disease, acute liver failure, hepatocellular carcinoma and metabolic disorders. As a result of improvement in surgical and anesthesiological skills, advanced understanding of transplant immunology and better critical care management of complications, patients survive longer after liver transplantation. It has been gradually achieved one-year survival rates of 80-90%. During the early post-operative period, all patients undergoing OLT are admitted to the intensive care unit, as they need a management of both preexisting patient’s conditions and post-operative complications, usually due to either adverse intra-operative or post-operative events. The purpose of this review is the detailed recording, understanding and interpretation of immediate post-operative complications occurred in patients undergoing OLT, in intensive care unit. This could help to improve patient’s treatment and reduce the incidence of complications, with further reduction of morbidity-mortality and cost. We also present our experience from the first 32 OLT patients from Liver Transplantation Unit of Laiko General Hospital, the only Liver Transplantation Unit in Athens. We also use all the results from our 32 patients from our Liver Transplantation Unit during the period 07/2006 to 07/2009. All patients undergoing OLT admitted to the intensive care unit for a period of time, depending on the occurrence of post-operative complications. The incidence of primary failure ranges between 2-14%, whereas post-operative bleeding ranges between 7-15%. The treatment is usually conservative, although surgical repair may need in 10-15%. Acute renal failure post-operative is not an infrequent problem too, and has been reported to occur in 66% of cases. Acute rejection normally occurs 7-14 days after OLT. Additionally, the delay of the weaning from mechanical ventilation in the immediate post-operative period could increase the complications. Infectious complications are quite common almost from the first post-operative day in intensive care unit. Prolonged intensive care stay could increase the complications post-operative Infectious complications, renal and respiratory impairment are among the most common causes of early post-transplant morbidity and mortality.

Η ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος(ΟΜΗ) είναι θεραπεία επιλογής για τους ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατικής ανεπάρκειας, με οξεία ηπατική ανεπάρκεια, κακοήθεις όγκοι του ήπατος και μεταβολικά νοσήματα. Συνέπεια της βελτίωσης της χειρουργικής και αναισθησιολογικής τεχνικής, αλλά και της ΜΤΧ παρακολούθησης των ασθενών στην ΜΕΘ και η καλύτερη κατανόηση της ανοσολογίας του μοσχεύματος, βοήθησαν στην εντυπωσιακή αύξηση της επιβίωσης των ασθενών μετά από ΟΜΗ. Βαθμιαία η επιβίωση το πρώτο έτος άγγιξε το 80-90%. Άμεσα ΜΤΧ όλοι οι ασθενείς μεταφέρονται στην ΜΕΘ υπό καταστολή για την διαχείρηση επιπλοκών που προηγήθηκαν διεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά. Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι η καταγραφή, η κατανόηση και η ερμηνεία των άμεσα μετεγχειρητικών επιπλοκών σε ασθενείς με ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αυτή η μελέτη πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει στην βελτίωση της θεραπείας, της πρόληψης, της μείωσης ή καλύτερα της αποφυγής των ΜΤΧ επιπλοκών, με περαιτέρω όφελος στην θνησιμότητα, στην θνητότητα και στην μείωση του κόστους νοσηλεία. Η μελέτη αφορά την εμπειρία μας σε 32 μεταμοσχευμένους ασθενείς από την Χειρουργική μας Ομάδα και την ΜΕΘ στο ΓΝΑ ”ΛΑΙΚΟ”, όπου αποτελεί το μοναδικό Κέντρο Μεταμόσχευσης Ήπατος στην Αθήνα. Αφορά το χρονικό διάστημα από τον 07/2006 έως τον 07/2009. Η διάρκεια παραμονής των ασθενών στην ΜΕΘ ήταν άμεσα εξαρτώμενη από τις διεγχειρητικές και από τις μετεγχειρητικές επιπλοκές. Επιπλοκές στο μόσχευμα αφορούν περίπου το 2-14% και ΜΤΧ αιμορραγίες περίπου 7-15%. Η θεραπεία συνήθως ήταν πιο συχνά συντηρητική και χειρουργική στο 10-15%. Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια ήταν αρκετά συχνή επιπλοκή και έφτανε έως το 66%. Η αντιμετώπιση γινόταν είτε φαρμακευτικά είτε με συνεδρίες συνεχούς φλεβο-φλεβικής αιμοδιαδιήθησης. Οξεία απόρριψη συνήθως εμφανίζεται μεταξύ 7ης και 14ης ΜΤΧ ημέρας. Επιπλέον η καθυστέρηση απογαλακτισμού από την μηχανική αναπνοή ΜΤΧ αυξάνουν τα ποσοστά επιπλοκών κυρίως με λοιμώξεις (έως 78%). Συμπέρασμα : Η παρατεταμένη νοσηλεία στην ΜΕΘ αυξάνει τα ποσοστά επιπλοκών άμεσα ΜΤΧ, κυρίως από λοιμώξεις και από νεφρική και αναπνευστική ανεπάρκεια, όπου επηρεάζουν την θνητότητα και θνησιμότητα των μεταμοσχευμένων.