HR practices, workplace well being and knowledge creation

Abstract

Knowledge creation is of vital importance for organizations, as it is one of the most important resources of an organization. That is why a lot of organizations have invested in ways of finding out how knowledge is being created in an organization – a subject that also “enjoys” rich academic research. Μore knowledge is created every day and there is always territory in finding out what are its causes. Furthermore, the sector of tourism in Greece could be greatly benefited from insight in the mechanisms of knowledge creation, as it is a sector with great potential – however, to reach that potential, it needs to become more innovative. The following research is built on the HR practices that are used by managers in Greek hotels and their perception by the employees, as well as workplace well-being which its connection with knowledge creation outcomes is understudied. The research is designed in order to answer the question “Do the actual HR practices used at the hotel organisations explain the perceived ones and do the different perceived HR practices affect knowledge creation outcomes and to what extent does workplace well-being mediates the relationship?”. This study is of deductive nature as hypotheses derive from theory and are tested with quantitative research. The levels of analysis are the teams and the individual. For the purpose of this research data were gathered from employees of 12 hotel organisations in Greece and analyzed it with R and SPSS. The sample consists of 216 questionnaires. 185 of those were filled in by employees and 31 by managers. The outcomes showed on hand that workplace well-being is an enabler of knowledge creation outcomes, that HR practices that are implemented by managers do not always predict the HR practices which are perceived by the employees and that the different perceived HR practices may or may not significantly affect knowledge creation outcomes. Findings and managerial implications are thoroughly discussed, the limitations of the research are presented and future research is proposed.

Η δημιουργία Νέας Γνώσης είναι ζωτικής σημασίας για έναν οργανισμό, καθώς μπορεί να αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους πόρους του. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί οργανισμοί επενδύουν στο να ανακαλύψουν πως δημιουργείται η νέα γνώση μέσα στo πλαίσιo λειτουργίας τους – όπως επίσης και ο λόγος για τον οποίο διενεργείται πληθώρα νέων ακαδημαϊκών ερευνών σε αυτό τον τομέα. Περισσότερη γνώση δημιουργείται καθημερινά και πάντα υπάρχει πρόσφορο έδαφος διερεύνησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή. Επιπλέον, ο τουριστικός τομέας στην Ελλάδα θα μπορούσε να ωφεληθεί από τη διερεύνηση των μηχανισμών δημιουργίας νέας γνώσης, καθώς είναι ένας τομέας με μεγάλες δυνατότητες – αλλά για να εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες πλήρως, θα πρέπει να γίνει περισσότερο καινοτόμος. Η παρούσα έρευνα εστιάζει στις Πρακτικές Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων, όπως αυτές σχεδιάζονται και υλοποιούνται από διευθυντικά στελέχη ξενοδοχείων ανά την Ελλάδα, καθώς και στον τρόπο που αυτές οι πρακτικές γίνονται αντιληπτές από τους εργαζόμενους. Επίσης, εστιάζει στην Ευημέρια στο Εργασιακό Περιβάλλον, η σχέση της οποίας με την έκβαση των διαδικασιών δημιουργίας νέας γνώσης δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς. Ο σχεδιασμός της έρευνας στοχεύει στο να δώσει απάντηση στα εξής ερωτήματα: «Εξηγούν οι Πρακτικές Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων που εφαρμόζονται στα ξενοδοχεία, από τα στελέχοι, τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι πρακτικές γίνονται αντιληπτές, από τους εργαζόμενους, και επηρεάζει ο τρόπος αυτός το τελικό αποτέλεσμα της παραγωγής νέας γνώσης, και σε ποιο βαθμό η ευεξία στο εργασιακό περιβάλλον διαμεσολαβεί αυτή τη σχέση;». Η έρευνα είναι επαγωγικής φύσεως, καθώς οι υποθέσεις διατυπώθηκαν με βάση το υπάρχον θεωρητικό υπόβαθρο και στη συνέχεια εξετάστηκαν βάση ποσοτικών χαρακτηριστικών. Η ανάλυση έγινε σε ομαδικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Για το σκοπό της έρευνας, δεδομένα συλλέχθησαν από εργαζόμενους σε δώδεκα ξενοδοχειακούς οργανισμούς ανά την Ελλάδα και αναλύθηκαν με τη χρήση R και SPSS. Το δείγμα αποτελείται από 216 ερωτηματολόγια. 185 από αυτά συμπληρώθηκαν από εργαζόμενους και 31 από στελέχη των εν λόγω επιχειρήσεων. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν αφενός ότι η ευημερία στο εργασιακό περιβάλλον προάγει τη δημιουργία αποτελεσμάτων νέας γνώσης, αφετέρου δε ότι οι πρακτικές διαχείρισης ανθρώπινων πόρων – όπως αυτές σχεδιάζονται και υλοποιούνται από διευθυντικά στελέχη – δεν γίνονται πάντα αντιληπτές με τον ίδιο τρόπο από τους εργαζόμενους. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο κάποιες από πρακτικές διαχείρισης ανθρώπινων πόρων γίνονται αντιληπτές επηρεάζει σημαντικά τη δημιουργία νέας γνώσης. Στη συνέχεια συζητώνται διεξοδικά τα ευρήματα και οι διαχειριστικές συνέπειες, παρουσιάζονται οι περιορισμοί που προέκυψαν κατά την ερευνητική διαδικασία και προτείνονται μελλοντικές ερευνητικές δυνατότητες και προοπτικές.