Η σύγκριση της προγύμνασης και μεταγύμνασης του ήπατος στην έκφραση των γονιδίων iNOS και eNOS σε πειραματικό μοντέλο ηπατεκτομής σε χοίρους

Abstract

Aim of the study: Both pre- and postconditioning have been shown to protect the liver parenchyma from ischemia/reperfusion injury by altering the production of NO. However, to date there is no study to directly compare the effect of pre-and postconditioning in the expression of iNOS and eNOS, during the acute phase of ischemia reperfusion liver injury.Material and Methods: A prospective experimental cohort comprising of 3 groups (Sham operated, Preconditioning and Postconditioning group) consisting of 10 animals each. All animals underwent an extended hepatectomy with prolonged warm ischemia either after preconditioning or followed by postconditioning or without any protective manoeuvre (sham). Subsequently blood and liver biopsies were obtained at the start of reperfusion, 6 hours post reperfusion and 12 hours post reperfusion. iNOS and eNOS gene expression was assessed as well as the extend of hepatocellular injury.Results: At the start of reperfusion iNOS expression was significantly reduced in the PoG in comparison to the SG at the start of reperfusion (K-W test, p=0.012, M-W U test, p<0.0005 BC) until 6 hours post reperfusion (K-W test, p=0.01, M-W U test, p<0.0005 - BC), but was eliminated by 12 hrs. No significant differences were found in the expression of eNOS between groups. AST and ALP and were found increased at the start of reperfusion and continue to increase by 6hrs in all groups, however only in PoG continued to deteriorate. The PrG was found to have the mildest hepatocellular injury by 12 hours.Conclusions: Postconditioning more effectively decreases iNOS over expression than preconditioning in comparison to the sham group. However, Preconditioning induced a milder hepatocellular injury at 12 hours after the ischemic insult.

Σκοπός: Η σύγκριση της ισχαιμικής προγύμνασης (preconditioning) και μεταγύμνασης (postconditioning), στην έκφραση των γονιδίων iNOS και eNOS, κατά την οξεία φάση της βλάβης ισχαιμίας/επαναιμάτωσης επί μοντέλου εκτεταμένης ηπατεκτομής και παρατεταμένης θερμής ισχαιμίας. Μεθοδολογία: Προοπτική μελέτη κοορτών που αποτελούνταν από τρεις πειραματικές ομάδες των 10 χοίρων. Όλα τα ζώα εργαστηρίου υποβλήθηκαν σε «εκτεταμένη αριστερή ηπατεκτομή» είτε μετά από προγύμναση, είτε μετά μεταγύμναση, είτε χωρίς κανένα προστατευτικό χειρισμό του ήπατος. Ακολούθως ελήφθησαν δείγματα αίματος και ήπατος (βιοψίες) στην έναρξη της επαναιμάτωσης, 6 ώρες μετά και 12 ώρες μετά την επαναιμάτωση. Μετρήθηκε η έκφραση των γονιδίων iNOS και eNOS και εκτιμήθηκε η βαρύτητα της ηπατοκυτταρικής βλάβης.Αποτελέσματα: Από την έναρξη της επαναιμάτωσης έως και τις 6 ώρες η ομάδα μεταγύμνασης είχε μειωμένη iNOS σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (K-W test, p=0.012, M-W U test, p<0.0005 BC, K-W test, p=0.01, M-W U test, p<0.0005 - BC). Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στην έκφραση της eNOS μεταξύ των ομάδων. ΟΙ AST και ALP βρέθηκαν να αυξάνονται έως τις 6 ώρες αλλά στην ομάδα μεταγύμνασης, οι τιμές συνέχισαν να επιδεινώνονται έως τις 12 ώρες. Η ομάδα προγύμνασης βρέθηκε να έχει την ηπιότερη ηπατοκυτταρική βλάβη στις 12 ώρες μετά την επαναιμάτωση.Συμπεράσματα:Η μεταγύμναση είναι αποτελεσματικότερη της προγύμνασης στην άμβλυνση της υπερέκφρασης iNOS στο ηπατικό παρέγχυμα σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Ωστόσο η προγύμναση επάγει ηπιότερη ηπατοκυτταρική βλάβη απ' ότι η μεταγύμναση στις 12 ώρες μετά από το ισχαιμικό γεγονός.