Μελέτη της συγκέντρωσης της s-ctx και της οστεοκαλσίνης στον ορό ασθενών με καρκίνο του προστάτη που λαμβάνουν διφωσφονικά και αξιολόγηση του κινδύνου εμφάνισης οστεονέκρωσης των γνάθων

Abstract

Objective: To examine the predictive value of osteocalcin (OC) and C-terminal telopeptide (CTX) levels for jaw osteonecrosis in high-risk prostate cancer (PCa) patients taking bisphosphonates (BPs).Material and methods: Twenty-four patients were prospectively recruited in this study and followed from 2011 to 2015. All patients were diagnosed with metastatic PCa with secondary bone deposits and were on androgen deprivation therapy (ADT). All participants were started on 4mg of zoledronic acid intravenously every 4 weeks for two years. The patients were reviewed every three months with full blood count, blood biochemistry, PSA and measurement of OC and CTX. Patients also underwent dental/ oral examination. OC and CTX levels in serum were calculated using the ELISA method.Results: A significant decrease in PSA levels was found (β=-0.06, SE=0.02, p=0.006). The levels of OC (β=-0.46, SE=0.14, p=0.001) and CTX (β=-0.01, SE=0.004, p=0.007) also decreased significantly during the two years of follow up. Osteonecrosis of the jaw was identified in three patients at two years. Patients with osteonecrosis also showed a decrease in OC and CTX levels. The mean OC reduction was 77.3% for patients with osteonecrosis and 12.6% for patients without osteonecrosis. The mean CTX reduction was 44.1% for patients with osteonecrosis and 9.62% for patients without osteonecrosis.Conclusion: Our study demonstrated no clear association between the levels of serum OC and CTX and bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaw (BRONJ). To date, there is no clinically useful biomarker for the prediction of jaw osteonecrosis. More studies are needed using different bone turnover markers in order to identify patients at risk for BRONJ.

Στόχος της έρευνας είναι η εξέταση της προγνωστικής αξίας των επιπέδων οστεοκαλσίνης (ΟΟ) και C-τελοπεπτιδίου (CTX) για οστεονέκρωση των γνάθων σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη υψηλού κινδύνου (PCa) που λαμβάνουν διφωσφονικά (BPs).Είκοσι τέσσερις ασθενείς συμπεριλήφθησαν και παρακολουθήθηκαν από το 2011 έως το 2015. Όλοι οι ασθενείς διαγνώστηκαν με μεταστατική Pca νόσο με δευτερογενείς οστικές μεταστάσεις και ήταν υπο θεραπεία με ανδρογόνο ADT (ανάλογο LHRH: ενέσεις leuprorelin 11,25mg ανα 3 μήνες). Όλοι οι συμμετέχοντες ξεκίνησαν να λαμβάνουν 4mg zoledronic acid ενδοφλεβίως (IV) κάθε 4 εβδομάδες για δύο χρόνια. Οι ασθενείς επανεξετάζονταν κάθε τρείς μήνες με γενικές εξετάσεις αίματος, βιοχημικές εξετάσεις αίματος, συμπεριλαμβανομένου του PSA ,και μέτρηση OC και CTX. Η δειγματοληψία αίματος γινόταν το πρωί από όλους τους ασθενείς, χωρίς να έχουν φάει πριν. Οι ασθενείς επίσης υποβλήθηκαν σε οδοντιατρική / στοματολογική εξέταση κάθε τρεις μήνες χωρίς να λάβουν οποιαδήποτε πρόσθετη προφυλακτική αγωγή σχετικά με την στοματική τους υγεία. Η οδοντιατρική θεραπεία χορηγήθηκε σε ασθενείς που εμφάνισαν οστεονέκρωση της γνάθου χωρίς να σταματήσουν το ADT. Τα επίπεδα OC και CTX στον ορό υπολογίστηκαν χρησιμοποιώντας τη μέθοδο ELISA. Κάθε εξάμηνο όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε σπινθηρογράφημα των οστών και πανοραμική ακτινογραφία των γνάθων προκειμένου να εκτιμηθούν οι νέες οστικές μεταστάσεις και η οστεονέκρωση των γνάθων, αντίστοιχα.Βρέθηκε σημαντική μείωση των επιπέδων PSA (β = -0.06, SE = 0.02, ρ = 0.006). Τα επίπεδα των OC (β = -0,46, SE = 0,14, p = 0,001) και CTX (β = -0,01, SE = 0,004, p = 0,007) επίσης μειώθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια των δύο ετών παρακολούθησης. Η οστεονέκρωση της γνάθου εντοπίστηκε σε τρεις ασθενείς σε δύο χρόνια. Οι ασθενείς με οστεονέκρωση έδειξαν επίσης μείωση των επιπέδων OC και CTX. Η μέση μείωση του OC ήταν 77,3% για τους ασθενείς με οστεονέκρωση και 12,6% για τους ασθενείς χωρίς οστεονέκρωση. Η μέση μείωση CTX ήταν 44,1% για ασθενείς με οστεονέκρωση και 9,62% για ασθενείς χωρίς οστεονέρωση.Η μελέτη μας δεν έδειξε σαφή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων ορού OC και CTX και της σχετιζόμενης με διφωσφονικό οστεονέκρωσης της γνάθου .Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει κλινικά χρήσιμος βιοδείκτης για την πρόγνωση της οστεονέκρωσης των γνάθων. Απαιτούνται περισσότερες μελέτες με τη χρήση διαφορετικών δεικτών οστικού μεταβολισμού, προκειμένου να εντοπιστούν οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο οστεονέκρωσης των γνάθων.