Μελέτη της διακύμανσης ενδογενών μεταβολιτών στην εξέλιξη του καρκίνου του προστάτη

Abstract

The purpose of this disseration is to evaluate sarcosine, uracil and kynurenic acid in urine as potential biomarkers in prostate cancer detection and progression monitoring. Sarcosine, uracil and kynurenic acid were measured in urine samples obtained from 32 prostate cancer patients prior to radical prostatectomy, from 101 patients with increased prostate-specific antigen prior to ultrasonographically-guided prostatic biopsy, before and after prostatic massage, and from 15 healthy volunteers. The results were related to histopathologic data, Gleason score and PSA. Biomarkers were determined using UPLC-MS/MS. Nonparametric statistical tests and receiver operating characteristics analyses were performed to evaluate diagnostic performance. The metabolites in serum samples were undetectable. Concerning urine samples, the median sarcosine and kynurenic acid values were lower in prostate cancer patients than in participants without malignancy, in contrast with uracil. Sarcosine, uracil or kynurenic acid values were not associated with age or grade (Gleason score <7 vs ≥7). ROC curve analyses showed that differentiating prostate cancer patients and participants without malignancy was not enhanced by sarcosine or uracil measurements in comparison with total PSA, but kynurenic acid was found to improve detection of prostate cancer when measured in urine collected after prostatic massage. In conclusion, urinary sarcosine and uracil are not suitable biomarkers for the detection of prostate cancer, in contrast to kynurenic acid in urine when collected after prostatic massage. None of the three metabolites can be used reliably for monitoring of disease progression.

Σκοπός της διατριβής είναι η διερεύνηση του ρόλου της σαρκοσίνης, της ουρακίλης και του κυνουρενικού οξέος στην πρώιμη διάγνωση του προστατικού καρκίνου, αλλά και στην πρόβλεψη της επιθετικότητάς του, ώστε στο μέλλον να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιολογικοί δείκτες για τη συγκεκριμένη νόσο. Η σαρκοσίνη, η ουρακίλη και το κυνουρενικό οξύ υπολογίστηκαν σε δείγματα ορού και ούρων από 32 ασθενείς με καρκίνο προστάτη, πριν υποβληθούν σε ριζική προστατεκτομή, από 101 ασθενείς με αυξημένο PSA πριν υποβληθούν σε υπερηχοτομογραφικά κατευθυνόμενη βιοψία προστάτη, πριν και μετά από προστατική μάλαξη, και από 15 υγιείς εθελοντές. Οι μεταβολίτες προσδιο-ρίστηκαν με τη χρήση υψηλής επίδοσης υγρής χρωματογραφίας συζευγμένης με φασματομετρία μάζας. Τα αποτελέσματα συσχετίσθηκαν με ιστοπαθολογικά δεδομένα, με το Gleason score και το PSA. Μη παραμετρικά στατιστικά τεστ και καμπύλες ROC χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Οι συγκεντρώσεις των μεταβολιτών στον ορό δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστούν. Όσον αφορά τα ούρα, οι μέσες τιμές σαρκοσίνης και κυνουρενικού οξέος ήταν χαμηλότερες στους ασθενείς με προστατικό καρκίνο σε σχέση με τους υγιείς, σε αντίθεση με την ουρακίλη. Οι τιμές των μεταβολιτών δεν συσχετίζονταν με την ηλικία ή το βαθμό κακοήθειας. Η ανάλυση των καμπυλών ROC έδειξε ότι η σαρκοσίνη και η ουρακίλη δεν είχαν διαγνωστική αξία και δεν πλεονεκτούσαν έναντι του PSA, σε αντίθεση με το κυνουρενικό οξύ που φάνηκε ότι έχει διαγνωστική αξία όταν προσδιορίζεται σε ούρα μετά από προστατική μάλαξη. Η σαρκοσίνη και η ουρακίλη στα ούρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιολογικοί δείκτες για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη, σε αντίθεση με το κυνουρενικό οξύ ούρων μετά από προστατική μάλαξη. Κανείς από τους τρεις μεταβολίτες δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου.