H επίδραση της εκπαίδευσης στο άγχος και στη διάρκεια νοσηλείας ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση καρδιάς

Abstract

The aim of this study was to test the hypothesis that preoperative education can reduce anxiety and length of stay in patients undergoing elective cardiac surgery. Material and method. An experimental study carried out with a control and an intervention group. 395 patients underwent elective cardiac surgery were randomly assigned to the intervention group (N =205) and control group (N = 190). The intervention included the provision of verbal and written information about the operation, the routine of hospital, the nursing care and patients’ active participation in self-care. The data collection was performed by: a) STAI Y-type (Self Evaluation Questionnaire STAI form Y) b) a form for recording demographic and clinical characteristics of patients and c) EUROSCORE I, to assess the perioperative risk of mortality. Differences in changes of state score during the follow up period between the intervention and control group were evaluated using repeated measurements analysis of variance (ANOVA). Multiple linear regression analysis with dependent the variable presented changes in state score was conducted in a stepwise method (p for removal was set at 0.1 and p for entry was set at.05) in order to find independent factors associated with changes in state scale Statistical significance was set at 0.05 (SPSS version 18.0).Results. The change of state (p= 0,001) and trait score (p= 0,036) differed significantly between the groups with the greater decrease in intervention group The state anxiety decreased significantly over time overall measurement in both groups, with the greater decrease in the age of 60 years. Exception was the age of 75 years showed no significant change (p> 0,05). Before admission the obese patients (BMI> 30) had more anxiety than overweight patients (BMI: 25-29,9) (p = 0,013) and before discharge, the overweight patients had significantly less anxiety compared with both patients with normal BMI (<25) and with overweight patients(p = 0,005 and respectively p = 0,001). The state anxiety of patients with complications in intensive care unit (ICU) was significantly higher after admission (p = 0,007) and before discharge (p = 0,004) than patients without complications in ICU. In contrast, the state anxiety of patients with complications in the ward decreased significantly (p = 0,049). It is found a positive correlation between the change of state anxiety and the length of unit stay (p = 0,05).and hospital stay (p = 0,016). The group (p <0,001), the degree of self estimated perioperative risk (p = 0,008) and the trait score before admission (p <0,001) were found to be independently associated with the change of state score. The rate of readmission did not differ significantly between the groups (p = 0,394).Conclusion The preoperative education and information in the form of providing knowledge and counseling on self-care as well as the effective communication between nurses and patients may cause a reduction in preoperative and postoperative anxiety of patients undergoing cardiac surgery. Τhe education as a single intervention was not quite effective to reduce the length of hospital stay or complications of patients. Preoperative nurse-led patients’ education is suggested to incorporate in established perioperative nursing care of patients undergoing heart surgery.

Σκοπός της μελέτης ήταν ο έλεγχος της υπόθεσης ότι: η προεγχειρητική εκπαίδευση μπορεί να μειώσει το άγχος και τη διάρκεια νοσηλείας των ασθενών που υποβάλλονται σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση καρδιάς.Υλικό και μέθοδος.Διενεργήθηκε πειραματική μελέτη, με δημιουργία ομάδας ελέγχου και παρέμβασης. Τριακόσιοι ενενήντα πέντε (395) ασθενείς που θα υποβάλλονταν σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση καρδιάς, τυχαία κατανεμήθηκαν σε ομάδα παρέμβασης (Ν=205) και ομάδα ελέγχου (Ν=190). H παρέμβαση περιελάμβανε προφορική και γραπτή εκπαίδευση σχετικά με την επέμβαση, την νοσηλεία και την ενεργητική συμμετοχή στην αυτοφροντίδα. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με: α) την Κλίμακα μέτρησης άγχους STAI τύπου Υ (Self Evaluation Questionnaire STAI form Y) β) με έντυπο για την καταγραφή των δημογραφικών στοιχείων, των κλινικών και χειρουργικών χαρακτηριστικών των ασθενών. Για τον έλεγχο διαφορών στις μετρήσεις του άγχους αλλά και για την εκτίμηση του βαθμού μεταβολής στο χρόνο χρησιμοποιήθηκε η ANOVA. Η ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης με τη διαδικασία διαδοχικής ένταξης/αφαίρεσης χρησιμοποιήθηκε για την εύρεση ανεξάρτητων παραγόντων που σχετίζονται με τη μεταβολή του άγχους. Τα επίπεδα σημαντικότητας ήταν αμφίπλευρα και η στατιστική σημαντικότητα τέθηκε στο 0,05. (SPSS 18.0). Αποτελέσματα. Ο βαθμός μείωσης του μόνιμου και προσωρινού άγχους διέφερε σημαντικά μεταξύ των ομάδων, με την ομάδα παρέμβασης να σημειώνει τη μεγαλύτερη μείωση στο χρόνο παρακολούθησης. Το προσωρινό άγχος των ασθενών ηλικίας άνω των 75 ετών δεν σημείωσε σημαντική μείωση (p>0,05). Περισσότερο άγχος, πριν την εισαγωγή, είχαν οι παχύσαρκοι (ΒΜΙ>30) συγκριτικά με τους υπέρβαρους (ΒΜΙ: 25-29,9) (p=0,013) και πριν την έξοδο, οι υπέρβαροι είχαν σημαντικά λιγότερο άγχος σε σύγκριση τόσο με τους ασθενείς με φυσιολογικό ΒΜΙ (<25) όσο και με τους υπέρβαρους (p=0,005 και p=0,001 αντίστοιχα). Το προσωρινό άγχος των ασθενών με επιπλοκές στη μονάδα ήταν υψηλότερο μετά την εισαγωγή (p=0,007) και πριν την έξοδο (p=0,004). Αντίθετα, το προσωρινό άγχος ασθενών με επιπλοκές στο θάλαμο παρουσίασε μείωση (p=0,049). Δεν βρέθηκε σημαντική διαφορά ως προς τις επιπλοκές στη μονάδα μεταξύ της ομάδας ελέγχου (28,4%) έναντι των ασθενών (30,7%) της ομάδας παρέμβασης (p=0,615), ούτε ως προς τις επιπλοκές στο θάλαμο [ομάδα ελέγχου 15,3% έναντι ομάδας παρέμβασης 11,2%, (p=0,235)].Η λοίμωξη στέρνου ήταν συχνότερη στην ομάδα ελέγχου (p<0,004), ενώ οι αρρυθμίες ήταν συχνότερες στην ομάδα παρέμβασης (p<0,041). Η ομάδα (p<0,001), ο βαθμός αυτοεκτίμησης της επικινδυνότητας (p=0,008) και η βαθμολογία στην κλίμακα μόνιμου άγχους πριν την εισαγωγή (p<0,001) βρέθηκαν να σχετίζονται ανεξάρτητα με τη μεταβολή του προσωρινού άγχους. Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στον ρυθμό επανεισαγωγών μεταξύ των ομάδων (p = 0,394). Συμπεράσματα. Η προεγχειρητική εκπαίδευση με την μορφή της παροχής γνώσεων και συμβουλών σε θέματα αυτοφροντίδας μπορεί να επιφέρει μείωση του προεγχειρητικού και μετεγχειρητικού άγχους των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση καρδιάς. Αντίθετα δεν είναι αρκετά αποτελεσματική ως μεμονωμένη παρέμβαση, στη μείωση της νοσηρότητας και διάρκειας νοσηλείας των ασθενών. Συνιστάται η ενσωμάτωση της εκπαίδευσης στην πάγια προεγχειρητική και μετεγχειρητική νοσηλευτική φροντίδα των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση καρδιάς