Αξονική τομογραφία στο σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσπραγίας

Abstract

Purpose: In acute respiratory distress syndrome (ARDS), combined high-frequency oscillation (HFO) and tracheal gas insufflation (TGI) improves oxygenation vs. standard HFO, likely through TGI-induced lung recruitment. Experimental data suggest that steady flows such as TGI favor the filling of the lower (i.e. subcarinal) lung. We used whole-lung computerized (CT) tomography to determine whether HFO-TGI vs. HFO improves the recruitment of the lower lung, and especially of its dependent region, where loss of aeration is maximized in ARDS. Methods: We enrolled 15 patients who had ARDS for ≤96 hours, and pulmonary infiltrates in ≥3 chest x-ray quadrants. Patients were subjected to whole-lung CT after lung-protective conventional mechanical ventilation (CMV) and after 45 min of HFO and 45 min of HFO-TGI. HFO/HFO-TGI were employed in random order. CT scans were obtained at a continuous positive airways pressure equal to the mean tracheal pressure (Ptr) of CMV. During HFO/HFO-TGI, mean airway pressure was titrated to CMVPtr-level. Gas-exchange and intra-arterial pressure/heart rate were determined for each ventilatory technique.Results: Regarding total lung parenchyma, HFO-TGI vs. HFO and CMV resulted in a lower percentage of nonaerated lung tissue (mean±SD, 51.4±5.1% vs. 60.0±2.5% and 62.1±9.0%, respectively, P≤0.04); this was due to HFO-TGI-induced recruitment of nonaerated tissue in the dependent and nondependent lower lung. HFO-TGI increased normally aerated tissue vs. CMV (P=0.04) and poorly aerated tissue vs. HFO and CMV (P≤0.04), and improved oxygenation vs. HFO and CMV (P≤0.04). Conclusions. HFO-TGI improves oxygenation vs. HFO and CMV through the recruitment of previously nonaerated lower lung units.

Σκοπός. Στο ARDS, ο συνδυασμός HFO και TGI βελτιώνουν την οξυγόνωση σε σύγκριση με το «απλό» HFO, πιθανόν μέσω της TGI προκαλούμενης επιστράτευσης του πνεύμονα.Πειραματικά στοιχεία δείχνουν ότι σταθερές ροές όπως αυτή του TGI ευνοούν την πλήρωση του κατώτερου (κάτω από την τρόπιδα) πνεύμονα.Χρησιμοποιήσαμε αξονική τομογραφία θώρακα για να επιβεβαιώσουμε κατά πόσο το HFO-TGI σε σχέση με το HFO βελτιώνει την επικράτηση του κατώτερου πνεύμονα και ειδικότερα της εξαρτώμενης περιοχής, της οποίας η απώλεια αερισμού, μεγιστοποιείται στο ARDS. Μέθοδος. Μελετήσαμε 15 ασθενείς που είχαν ARDS για 96 ώρες ή λιγότερο, και πνευμονικά διηθήματα σε τουλάχιστον 3 τεταρτημόρια της ακτινογραφίας θώρακος.Οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε CT θώρακος μετά από προστατευτικό για τον πνεύμονα συμβατικό μηχανικό αερισμό (CMV) και έπειτα από 45 min αερισμό με HFO και 45 min αερισμό με HFO-TGI αντίστοιχα. Η χρήση του HFO και του HFO-TGI γινόταν με τυχαία σειρά.Η αξονική τομογραφία γινόταν σε συνεχή θετική πίεση αερισμού, ίση με τη μέση τραχειακή πίεση (Ptr) του CMV.Κατά τη διάρκεια του HFO/HFO-TGI η μέση πίεση αερισμού (mPaw), τιτλοποιείτο σύμφωνα με την τιμή της μέσης τραχειακής πίεσης (Ptr) του CMV.Σε κάθε τεχνική αερισμού γινόταν καταγραφή των αερίων αίματος καθώς και παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης και της καρδιακής συχνότητας με τη χρήση ενδοαρτηριακού καθετήρα.Όσον αφορά όλο το πνευμονικό παρέγχυμα, το HFO-TGI σε σύγκριση με το «απλό» HFO και τον συμβατικό μηχανικό αερισμό (CMV) είχε σαν αποτέλεσμα μικρότερο ποσοστό μη αεριζόμενου πνευμονικού ιστού (mean±SD, 51,4±5,1 vs. 600±2,5% και 62,1±9,0% αντίστοιχα, Ρ≤0,04). Αυτό ήταν αποτέλεσμα της επιστράτευσης από το HFO-TGI του μη αεριζόμενου ιστού στον εξαρτώμενο και τον μη εξαρτώμενο πνεύμονα.Το HFO-TGI αύξησε το ποσοστό του φυσιολογικά αεριζόμενου πνεύμονα σε σχέση με το CMV(Ρ=0,04) και το ποσοστό του φτωχά αεριζόμενου πνεύμονα σε σχέση με το HFO και το CMV (P≤0,04) και βελτίωσε την οξυγόνωση σε σχέση με το HFO και το CMV. Συμπεράσματα. Το HFO-TGI βελτιώνει την οξυγόνωση σε σχέση με το HFO και το CMV, μέσω της επιστράτευσης μονάδων του πνεύμονα που προηγουμένως δεν αερίζονταν.