Μελέτη της στάγδην ενδοφλέβιας χορήγησης λιδοκαΐνης στη θεραπεία του νευροπαθητικού πόνου

Abstract

Background: Trigeminal Neuralgia (TGN) is the most common kind of neuropathic pain. Its therapeutic approach is challenging as the first line treatment often does not help or causes intolerable side effects. The current study examines whether intravenous lidocaine as additive treatment affects the spontaneous and evoked pain (allodynia/hyperalgesia) of TGN.Methods: Twenty patients suffering from TGN were enrolled to a randomized double- blind crossover trial. Each patient underwent two active and two placebo infusions of 5 mg/kgr lidocaine in 250 ml serum normal (S/N) ) 0.9% or S/N 0,9% alone, over 60 minutes. At baseline, immediately and the next morning after the infusion we assessed spontaneous pain using visual analog scale (VAS) and evoked pain and hyperalgesia by thermal, cold, pressure application and pinprick tests. For the Quantitative Sensory Testing the Neurometer (R-CPT) was used. We documented the side effects of the treatment during the infusion and for 24 hours. STATA version 11.0 was used for the statistical analysis.Results: Both lidocaine and placebo reduced VAS score at the end and until the next morning of the infusion (p<0,001) although lidocaine was superior to placebo. The side effects of lidocaine (mild confusion, somnolence, dry mouth etc) were mild, not especially troubling, thus we did not have any drop outs. Clinical tests showed that lidocaine reduced mechanical, thermal and cold allodynia more than placebo, while placebo reduced only mechanical and thermal, but not cold allodynia, in a lesser degree than lidocaine (p<0.05). Concerning evoked pain the values received by the R-CPT were increased at baseline, both at the painful and at the contra lateral side at 5, 250, 2000 Hz before treatment, and got higher at 5 and 250 Hz after the lidocaine infusion at the painful side, whereas after placebo they were reduced (p<0,001).Conclusion: Lidocaine ameliorated spontaneous and evoked pain of TN more than placebo for almost 24 hours, without serious side effects, suggesting that it could offer an extra and safe therapeutic option as an add on therapy in intractable neuropathic pain because of trigeminal neuralgia.

Εισαγωγή: Η νευραλγία τριδύμου είναι μία από τις πιο συνηθισμένες μορφές νευροπαθητικού πόνου. Η θεραπευτική της προσέγγιση αποτελεί πρόκληση, καθώς η θεραπεία πρώτης γραμμής αυτής της πάθησης δε βοηθά πάντα και πολλές φορές προκαλεί ανυπόφορες ανεπιθύμητες δράσεις. Η παρούσα μελέτη εξετάζει κατά πόσο η λιδοκαΐνη σαν πρόσθετο θεραπευτκό μέσο επιδρά θετικά στην αντιμετώπιση τόσο του αυτόματου όσο και του προκλητού πόνου(στην αλλοδυνία /υπεραλγησία) που προκαλεί η νευραλγία τριδύμου. Υλικό-Μέθοδος: Στη διπλή, τυφλή, τυχαιοποιημένη, διασταυρούμενη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη μας, έλαβαν μέρος είκοσι ασθενείς που έπασχαν από νευραλγία τριδύμου. Κάθε ασθενής έλαβε μέρος σε δύο συνεδρίες με το ενεργό φάρμακο, τη λιδοκαΐνη σε δοσολογία 5 mg/kgr βάρους σώματος διαλυμένη σε 250 ml φυσιολογικού ορού και σε δύο συνεδρίες με 250 mlφυσιολογικό, με διάρκεια έγχυσης κάθε φορά τα 30 λεπτά. Κατά την έναρξη κάθε συνεδρίας, κατά το τέλος και 24 ώρες μετά δηλ. το επόμενο πρωινό εκτιμούσαμε την ένταση του αυτόματου πόνου με την κλίμακα VAS και τον προκλητό πόνο (αλλοδυνία/ υπεραλγησία) με την δοκιμασία εφαρμογής θερμού, ψυχρού, πίεσης και νυγμού. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το νευρόμετρο για την καταγραφή του ουδού του πόνου όλων των ινών των αισθητικών ινών(Αβ, Αδ, C ). Καταγράψαμε επίσης τις ανεπιθύμητες δράσεις κατά τη διάρκεια των εγχύσεων. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήσαμε το σύστημα STATA version 11.Aποτελέσματα: Τόσο η λιδοκαΐνη όσο και το εικονικό φάρμακο ελάττωσαν τη βαθμολογία VAS στο τέλος και 24 ώρες μετά-το επόμενο πρωινό (p<0,001), αλλά η λιδοκαΐνη υπερείχε του εικονικού φαρμάκου. Οι ανεπιθύμητες δράσεις της λιδοκαΐνης και του εικονικού φαρμάκου(ήπια σύγχυση, υπνηλία, ξηροστομία κ.λ.π.) ήταν ήπιες , όχι ιδιαίτερα ενοχλητικές, γι αυτό άλλωστε δεν είχαμε καμμία απόσυρση ασθενούς από τη μελέτη. Οι κλινικές δοκιμασίες έδειξαν ότι η λιδοκαΐνη ελάττωσε τη μηχανική, θερμική και ψυχρή αλλοδυνία περισσότερο από το εικονικό φάρμακο, ενώ το εικονικό φάρμακο ελάττωσε μόνο τη μηχανική και θερμική αλλά όχι την αλλοδυνία στο ψυχρό, σε μικρότερο βαθμό από τη λιδοκαΐνη(p<0,05) . Σχετικά με την καταγραφή του ουδού του πόνου με το νευρόμετρο διαπιστώσαμε ότι αυξήθηκε τόσο στην επώδυνη όσο και στην υγιή πλευρά του προσώπου των ασθενών στις συχνότητες 5, 250, 2000 Hz, περισσότερο όμως στις συχνότητες 5 και 250 Hz κατά τις εγχύσεις με λιδοκαΐνη στην επώδυνη πλευρά ενώ δε είχαμε σημαντική αύξηση μετά την έγχυση του εικονικού φαρμάκου (p<0,001) .Συμπέρασμα: Η λιδοκαΐνη ελάττωσε την ένταση του αυτόματου πόνου αλλά και του προκλητού πόνου περισσότερο από το εικονικό φάρμακο, χωρίς να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες για σχεδόν 24 ώρες σε ασθενείς που πάσχουν από νευραλγία τριδύμου, γεγονός που δείχνει ότι η συστηματική χορήγηση της, μπορεί να θεωρηθεί σα μία επί πλέον θεραπευτική εκδοχή και να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσθετη θεραπεία στον ανυπόφορο πόνο που συχνά προκαλείται από αυτή την πάθηση.