Υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη της διαστολικής λειτουργίας της αριστερής και δεξιάς κοιλίας σε ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό

Abstract

Graves’ disease is an autoimmune disorder that usually develops in young and middle-aged patients leading to severe hyperthyroidism. Hyperthyroidism influences the heart and vascular system and results to increased heart rate due to increased sympathetic tone as well as increased stroke volume due to increased preload and decreased afterload. Moreover, thyroid hormones affect left ventricular (LV) structure leading, in longstanding hyperthyroidism, to concentric cardiac hypertrophy. These changes were until recently measured with conventional echocardiographic methods, but newer techniques, such as Tissue Doppler and Two Dimensional- Speckle Tracking Echocardiography (2D-STE) can provide a more detailed imaging of the structural and functional changes that occur during the thyroxin excess. The study has a duration of 6 months with two parallel groups. 43 healthy subjects 44 patients with hyperthyroidism were included in the study. Patients were newly diagnosed with overt Graves’ disease confirmed by low TSH levels and elevated, FT4 and elevated TSH receptor antibody. The majority of studies with echocardiographic evaluation in thyroid patients are performed in patients with subclinical hyperthyroidism, where the cardiovascular effects include diastolic dysfunction, increased LVM and increased risk of cardiac arrhythmias. Patients with overt hyperthyroidism report increased contractility and LVEF as well as enhanced LV relaxation . However, our study revealed reduced LVEF and impaired diastolic function as assessed with conventional pulsed wave Doppler echocardiography and tissue Doppler imaging. After restoration of euthyroid hormone levels no significant change in LVEF was observed whereas the diastolic function slightly improved. A proposed explanation is that patients with severe hyperthyroidism may develop “high-output heart failure”, which may be due to “tachycardia-mediated cardiomyopathy”. Cardiac output is increased although congestive circulation is present. In young hyperthyroid patients this condition is not associated with underlying heart disease whereas elderly patients may be otherwise. Subsequently, congestive heart failure, systolic or diastolic, may be the initial presentation in patients with primary hyperthyroidism . Furthermore concurrent autoimmune myocarditis related to Graves’ disease has documented to play a role in developing heart failure .Further, we reported increased LVM, although within reference ranges, in patients with Graves’ disease which is in line with most studies with patients with overt hyperthyroidism . Increased thyroid hormone action simulates the cardiac protein synthesis in cardiac myocytes and leads to cardiac hypertrophy causing increase in LV mass (LVM). Moreover, we presented a strong positive correlation between FT4 level and the IVST interventricular septal thickness (IVST).Regarding the right heart structure, we found a significant increase in RV and RVOT dimensions and regarding RV function a significant reduction in TAPSE) and fractional area reflecting reduced RV contractility. Patients with newly diagnosed Graves’ showed an improvement in diastolic function, right systolic function and structural parameters after 6 months of thyrostatic treatment.

Σε αντίθεση με άλλες μορφές του υπερθυρεοειδισμού, η νόσος του Graves μπορεί να εκδηλωθεί με μια διαταραγμένη συστολική λειτουργία όπως φαίνεται από τη μελέτη μας. Βρήκαμε επίσης μια διαστολική δυσλειτουργία που βελτιώθηκε μετά τη θεραπεία. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι συμβατικοί ηχωκαρδιογραφικοί δείκτες δεν απεικονίζουν με ακρίβεια τις ενδογενείς ιδιότητες του καρδιακού μυός, τις συνιστώσες της μυοκαρδιακής κίνησης κατά τη συστολή και την διαστολή καθώς και την τμηματική λειτουργικότητα. Έτσι με τις νέες τεχνικές μυοκαρδιακής απεικόνισης έχουμε καλύτερη κατανόηση της παθοφυσιολογίας ,πιο ακριβή και πρώιμη διάγνωση των καρδιακών παθήσεων. Πέρα όμως από την οφειλόμενη στον υπερθυρεοειδισμό μυοκαρδιακή δυσλειτουργία στους ασθενείς αυτούς υπάρχουν και άλλοι μηχανισμοί που είναι δυνατόν να ερμηνεύσουν την εμφάνιση δύσπνοιας, ή δυσανοχής στην κόπωση. Το σύνδρομο αληθούς καρδιακής ανεπαρκείας στον υπερθυρεοειδισμό είναι συχνά αποτέλεσμα ταχυμυοπάθειας, λόγω εμμένουσας φλεβοκομβικής ταχυκαρδίας ή ταχείας κολπικής μαρμαρυγής .Ένα από τα προβλήματα στον υπερθυρεοειδισμό είναι η μη έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της συνοδού καρδιοπάθειας. Περίπου οι μισοί ασθενείς με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας έχουν φυσιολογικό κλάσμα εξώθησης. Στους ασθενείς αυτούς τίθεται η διάγνωση της διαστολικής καρδιακής ανεπάρκειας. Η μελέτη της διαστολικής λειτουργίας της αριστερής και δεξιάς κοιλίας συμβάλλουν στη διάγνωση της υποκείμενης καρδιακής νόσου, στην εκτίμηση των πιέσεων. Οι ασθενείς με νόσο του Graves επιδέχονται μεταβολές και αλλαγές στην δομή και την λειτουργικότητα της αριστερή και δεξιάς κοιλίας που αποκαθίστανται μετά τη θεραπεία. Έχουμε βρει μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών και της διαστολικής λειτουργίας, αλλά και μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων της FT4 στον ορό και του IVST αλλά και των επίπεδων της FT4 και του SRIVRT. Επιπλέον, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της FT4 και του TAPSE. Η απουσία σημαντικών αλλαγών –μεταβολών στο strain rate imaging στο ακτινικό και το κυκλοτερές strain στην παρούσα μελέτη είναι μοναδική δεν έχει αναφερθεί αλλού και χρήζει περαιτέρω έρευνας και αξιολόγησης στους ασθενείς με νόσο Graves’. Είναι η πρώτη μελέτη που αναλύει την επίδραση της περίσσειας των θυρεοειδικών ορμονών πάνω στην αριστερή αλλά και δεξιά καρδιακή λειτουργία και δομή σε νεοδιαγνωσθέντες υπερθυρεοειδικούς χρησιμοποιώντας 2D STE. Οι ασθενείς με νόσο του Graves’ παρουσίασαν αλλαγές στην αριστερή αλλά και δεξιά δομή και λειτουργικότητα .Μετά από 6 μήνες θυρεοστατικής θεραπείας οι ασθενείς αυτοί παρουσίασαν μια βελτίωση τόσο στην διαστολική λειτουργία όσον και στην δεξιά συστολική λειτουργία καθώς και στους δομικούς παράγοντες της αριστερής κοιλίας.