Φιλοσοφία της παιδείας και πολιτική εξουσία στον John Locke και Jean - Jacques Rousseau

Abstract

This thesis is a comparative research of the relation between politics and education in Locke and Rousseau. Their political theories constitute the making of a new governmental form on the grounds of the new ideological, economical, and social features of early modernity. Man’s ability to suspend irrational desires (Suspension) connects the political theory with the philosophy of education in Locke. The general will connects the political theory of Rousseau with his proposals about public education. Locke’s Sovereign uses the educational work of independent private agents. On the other hand, Rousseau’s Sovereign has both administrative and educational functions to accomplish. Both philosophers’ political and educational theories are actually based on their philosophical anthropology. The lockean bourgeois-man has at his core the work-ethic and the rousseauian republican citizen-man has at his core the political participation and political virtue. Our main perspective is the ideal types of authenticity and self-sufficiency, which constitute the basic structure of Rousseau’s radical naturalism. This constitutes our thesis’s main innovative element. Finally, the politics and the educational proposals of Locke are undermined by the shaping of an obedient, dependent, poor and uneducated wage-labourer, a bourgeois-man’s caricature. Rousseau’s republican public education contradicts his natural education too. Rousseau substitutes politics for life.

Η παρούσα διατριβή είναι μία συγκριτική μελέτη της σχέσης πολιτικής και παιδείας στους Locke και Rousseau Οι πολιτικές τους θεωρίες αποτελούν διαμόρφωση ενός νέου τύπου πολιτικής εξουσίας στη βάση των νέων ιδεολογικών, οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων των αρχών της νεωτερικότητας. Η ικανότητα του ανθρώπου να αναστέλλει τις άλογες επιθυμίες (Αναστολή) συνδέει την πολιτική θεωρία με τη φιλοσοφία της παιδείας του Locke. Η γενική βούληση συνδέει την πολιτική θεωρία του Rousseau με τις προτάσεις του για τη δημόσια εκπαίδευση. Η λοκιανή πολιτική εξουσία χρησιμοποιεί την παιδευτική εργασία ανεξάρτητων ιδιωτικών φορέων. Από την άλλη πλευρά, ο Κυρίαρχος στον Rousseau έχει τόσο διοικητικές όσο και παιδευτικές λειτουργίες να επιτελέσει. Η φιλοσοφία της παιδείας και η πολιτική φιλοσοφία των δύο φιλοσόφων εδραιώνονται στην πραγματικότητα πάνω στη φιλοσοφική τους ανθρωπολογία. Ο λοκιανός άνθρωπος-αστός έχει μία εργασιακή ηθική ως κέντρο της ζωής του, ενώ ο ρουσσωικός άνθρωπος-πολίτης ενός ανανεωμένου ρεπουμπλικανισμού έχει ως κέντρο της ζωής του την πολιτική συμμετοχή και αρετή. Βασική οπτική της έρευνάς μας είναι οι ιδεατοί τύποι της αυθεντικότητας και της αυτάρκειας, οι οποίοι συνιστούν τη βασική δομή του ρουσσωικού ριζικού νατουραλισμού. Συνιστούν και το βασικό καινοτομικό στοιχείο της έρευνάς μας επίσης. Τελικά, η πολιτικές και παιδευτικές προτάσεις του Locke υπονομεύονται από την διαμόρφωση ενός πειθήνιου, εξαρτημένου, φτωχού και ακαλλιέργητου εργάτη, μία καρικατούρα του αστού. Η ρουσσωική δημόσια εκπαίδευση αντιβαίνει στη φυσική του αγωγή επίσης. Ο Rousseau υποκαθιστά τη ζωή με την πολιτική.