Διερεύνηση προγνωστικών παραγόντων υποτροπής της οξείας ιδιοπαθούς περικαρδίτιδας

Abstract

Idiopathic recurrent pericarditis (IRP) is a frequent and problematic complication of acute pericarditis with adverse impact on patient’s quality of life. Since few clinical or laboratory parameters capable of predicting recurrences are available, we sought to investigate the possible role of pro-inflammatory cytokines towards this direction. Thirty consecutive patients with acute idiopathic pericarditis (AIP) were included in the study. Demographic, clinical, imaging and laboratory data were collected for each patient at baseline. Additionally different serum pro-inflammatory cytokines were measured by a multiplex assay. Patients were followed prospectively for twenty months and the appearance of recurrences was recorded. Various baseline parameters were examined as potential predictors for recurrent disease. After the exclusion of 4 (13%) patients who did not complied with the follow-up period of 20 months and 3 (10%) patients with secondary causes, 23 patients with AIP were included and followed prospectively. Among them 9 (39%) eventually developed IRP. These patients were younger (mean age 41 ± 16 years) and received less frequently colchicine (11%) compared to patients with no recurrent pericarditis (NRP) (55.8 ± 16 years, p=0.04 and 50%, p=0.05, respectively). Among the different cytokines studied at baseline, interleukin-8 (IL-8) was more commonly detected among patients with IRP (4/9, 44%) compared to those with NRP (1/14, 7%, p=0.03).

Η ιδιοπαθής υποτροπιάζουσα περικαρδίτιδα (IRP) είναι μία συχνή και προβληματική επιπλοκή της οξείας περικαρδίτιδας με δυσμενείς επιδράσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Δεδομένου ότι ελάχιστες κλινικές και εργαστηριακές παράμετροι έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να προβλέψουν τις υποτροπές, στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκε ο ρόλος κλινικών, εργαστηριακών απεικονιστικών παραμέτρων και κυρίως των προφλεγμονωδών κυτταροκινών προς αυτή την κατεύθυνση. Τριάντα διαδοχικοί ασθενείς με οξεία περικαρδίτιδα εντάχθηκαν στη μελέτη. Πλήρη δημογραφικά κλινικά, εργαστηριακά και απεικονιστικά δεδομένα συλλέχθηκαν από όλους τους ασθενείς κατά την ένταξη τους στη μελέτη ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας σχετικό αντιδραστήριο (MultiBeat, Multiplex Assays-Enzo Life Sciencies) ανιχνεύτηκαν με κυτταρομετρία ροής στον ορό οι παρακάτω προφλεγμονώδεις κυττοκίνες: TNF-α, IFN-γ, IL-2, IL-4, IL-6, IL-8, IL-10, IL-12, IL-17, IL-18, and IL-1β). Επιπρόσθετα, 20 υγιείς εθελοντές αντίστοιχης ηλικίας εντάχθηκαν στη μελέτη σαν ομάδα ελέγχου. Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν προοπτικά για 20 μήνες και καταγράφηκε η εμφάνιση υποτροπιάζουσας περικαρδίτιδας, που ήταν και το τελικό σημείο. Μετά τον αποκλεισμό 4 ασθενών (13%) οι οποίοι δεν συμμορφώθηκαν με την περίοδο παρακολούθησης των 20 μηνών και 3 ασθενών (10%) στους οποίους διαπιστώθηκε δευτεροπαθής μορφή περικαρδιακής νόσου, στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν τελικά 23 ασθενείς με την ιδιοπαθή μορφή της νόσου. Στην περίοδο παρακολούθησης, 9 ασθενείς (39%) εμφάνισαν υποτροπή σε χρονικό διάστημα 35±5 ημερών μετά το αρχικό επεισόδιο. Οι ασθενείς με IRP ήταν νεότεροι (ηλικία 41 ± 16 έτη) και έλαβαν λιγότερο συχνά κολχικίνη (11%), σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν εμφάνισαν υποτροπή (ηλικία 55.8 ± 16 έτη, p=0.04 και χορήγηση κολχικίνης στο 50%, p=0.05, αντίστοιχα). Από τις προσδιορισθείσες στον αρχικό έλεγχο κυττοκίνες, μόνο η ιντερλευκίνη 8 ήταν η συχνότερα ανευρεθείσα μεταξύ των ασθενών με IRP (4/9, 44%) σε σύγκριση με τους ασθενείς ελεύθερους υποτροπών (1/14, 7%, p=0.03) και με την ομάδα ελέγχου (2/20, 10%, p=0.03).