Διάγνωση της περιφερικής αγγειοπάθειας σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2: συγκριτική αξιολόγηση των διαφόρων αναίμακτων διαγνωστικών μεθόδων

Abstract

Background and aims:Peripheral arterial disease (PAD) is a major risk factor in diabetic foot disease.Ankle-brachial index (ABI) and toe-brachial index (TBI) are the most commonscreening methods for detecting PAD in diabetic patients. However, concernspersist regarding their accuracy. The aim of the present study was to evaluatethe performance of various screening methods in patients with type 2 diabetes(T2DM) and to examine whether the presence of peripheral neuropathy (PN)and/or cardiac autonomic neuropathy (CAN) alters their performance for thediagnosis of PAD.Patients and methods:A total of 180 patients (360 feet) were studied, 100 patients with T2DM (meanage 66.5 ± 8.7 years) and 80 individuals without T2DM (mean age 62.5 ± 8.7years). Ankle pressures were measured with a hand-held Doppler device andtoe pressures by photoplethysmography at the great toe of both feet. ABI andTBI were calculated. Transcutaneous oxygen pressure (TcPO2) was measuredat the dorsum of both feet. Haemoglobin oxygen saturation (SpO2) wasmeasured by pulse oximetry at the index finger and on the great toe of bothfeet in supine position and at 30 cm elevation. ABI values <0.9, TBI ≤0.54,TcPO2 <40 mmHg and SpO2 of the great toe in supine position <95% andmore than 2% lower from the finger or SpO2 of the great toe on elevation morethan 2% lower from the supine position were considered abnormal. Diagnosis of PAD was based on the presence of either biphasic, monophasic or bluntedwaveforms at the posterior tibial artery. Diagnosis of PN was based onneuropathy symptom score, neuropathy disability score and vibrationperception threshold, while of CAN on the battery of the 4 autonomic functiontests proposed by Ewing.Results:Forty one patients with T2DM and 13 individuals without T2DM had PAD.ABI was superior to all screening methods evaluated in the present study. TBIhad slightly lower sensitivity and specificity for detecting PAD than ABI, whileTcPO2 and SpO2 could not be used as screening tools for assessing PAD.Presence of PN or CAN did not affect the performance of ABI, while presenceof CAN reduced the specificity of TBI. Conclusion:ABI is the best screening method for detecting PAD in diabetic patients andpresence of PN and/or CAN does not affect its performance. ABI is also thebest screening method in individuals without diabetes.

Δεδομένα και σκοπός:Η περιφερική αγγειοπάθεια (ΠΑ) αποτελεί έναν από τους σημαντικότερουςπαράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση έλκους στα κάτω άκρα των ασθενών μεσακχαρώδη διαβήτη. Η μέτρηση του κνημοβραχιόνιου δείκτη (ΑΒΙ, anklebrachialindex) και του δείκτη δακτυλικών πιέσεων (ΤΒΙ, toe-brachial index)είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μέθοδοι για την ανίχνευση της ΠΑ σεασθενείς με διαβήτη. Παρόλα αυτά, ακόμα υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά μετην ακρίβειά τους. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογήσουμε τηναξιοπιστία διαφόρων αναίμακτων μεθόδων ανίχνευσης της ΠΑ σε ασθενείς μεσακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2) και να εξετάσουμε αν η παρουσίαπεριφερικής νευροπάθειας (ΠΝ) ή νευροπάθειας του καρδιακού αυτονόμουνευρικού συστήματος (ΚΑΝ) επηρεάζει την ακρίβειά τους.Ασθενείς και μέθοδοι:Συνολικά έλαβαν μέρος στη μελέτη 180 άτομα (360 κάτω άκρα), 100 ασθενείςμε ΣΔ2 (μέση ηλικία 66,5 ± 8,7 έτη) και 80 άτομα χωρίς ΣΔ2 (μέση ηλικία 62,5± 8,7 έτη). Με τη χρήση ενός φορητού μηχανήματος υπερήχων Dopplerμετρήθηκαν οι συστολικές πιέσεις στην οπίσθια κνημιαία αρτηρία και με τηχρήση φωτο-πληθυσμογράφου οι δακτυλικές πιέσεις στο μεγάλο δάκτυλο τωνκάτω άκρων. Στη συνέχεια υπολογίσθηκαν ο ΑΒΙ και ο ΤΒΙ. Επιπλέον,μετρήθηκαν η διαδερμική τάση οξυγόνου (TcPO2) στη ραχιαία επιφάνεια καιτων δύο κάτω άκρων, καθώς και ο κορεσμός του περιφερικού αίματος σε οξυγόνο (SpO2) με παλμικό οξύμετρο στο δείκτη των άνω άκρων και στομεγάλο δάκτυλο των κάτω άκρων σε ύπτια θέση και στην ανύψωση τουσκέλους κατά 30 cm. Τιμές ABI <0,9, TBI ≤0,54, TcPO2 <40 mmHg και SpO2στο μεγάλο δάκτυλο <95% και με διαφορά >2% από τον μετρούμενο κορεσμότου δείκτη ή μείωση του κορεσμού κατά την ανύψωση των άκρων στα 30 cm>2% από τη μετρούμενη τιμή κορεσμού στην ύπτια θέση θεωρήθηκανπαθολογικές. Η διάγνωση της ΠΑ βασίστηκε στην παρουσία διφασικής,μονοφασικής ή επίπεδης κυματομορφής στην οπίσθια κνημιαία αρτηρία. Ηδιάγνωση της ΠΝ βασίστηκε στο δείκτη συμπτωμάτων, στο δείκτη ευρημάτωντης νευροπάθειας και στο ουδό αντίληψης των δονήσεων, ενώ της ΚΑΝ στις 4κλασσικές δοκιμασίες κατά Ewing.Αποτελέσματα:ΠΑ είχαν 41 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και 13 άτομα χωρίς σακχαρώδηδιαβήτη.Ο ABI ήταν η μέθοδος με τη μεγαλύτερη αξιοπιστία για τη διάγνωση της ΠΑστην παρούσα μελέτη. Ο TBI είχε λίγο χαμηλότερη ευαισθησία και ειδικότηταγια τη διάγνωση της ΠΑ σε σύγκριση με τον ΑΒΙ, ενώ η TcPO2 και ο SpO2 δενβρέθηκαν να είναι αξιόπιστες μέθοδοι για την ανίχνευση της ΠΑ. Η παρουσίαΠΝ ή ΚΑΝ δεν επηρέασε την αξιοπιστία του ΑΒΙ, ενώ η παρουσία της ΚΑΝμείωσε την ειδικότητα του ΤΒΙ. Συμπέρασμα:Η μέτρηση του ABI είναι η καλύτερη μέθοδος ανίχνευσης της ΠΑ σε ασθενείςμε ΣΔ2 αλλά και σε μη διαβητικά άτομα. Η παρουσία ΠΝ ή/και ΚΑΝ σεασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη δεν επηρεάζει την αξιοπιστία της μεθόδου.