Συγκριτικές επιδράσεις διαφορετικών τεχνικών εξάσκησης στη μάθηση και εκτέλεση αντιληπτικο-κινητικών δεξιοτήτων των άνω ακρών

Abstract

The aim of the present dissertation was to study the comparative effects of four different training techniques in the learning and performance of an aiming task of a moving target performance with the upper limb. For the purpose of the present research performance of 40 right-handed subjects(19,9+-3,97 years) in an aiming task was evaluated. The dependent variable was the number of correct aiming responses. After the pre-measure was completed the subjects were assigned to four experimental groups(EG)[Physical Practice group(PPG)(N=8), Mental Practice group(MPG)(N=8), Observational Practice group(OPG)(N=8), Virtual Environmental Practice group(VEPG)(N=8) and a Control group(CG)(N=8). The participants of each one of the four EG were exercises in the execution of an aiming task for 4 consecutive days. For the same period of time participants of the CG were asked to exercise in solving cognitive tasks(three-dimensional cognitive problems) that were irrelevant to aiming. Performance of the four EG and of the CG was evaluated again after the end of the exercise period. Statistically significant changes in performance[F(4,35)=3.059 p<0.05] were found for the PPG (95q35,2=-6.16922, p<0.005) and for the VEPG(95q35,2=-3.61125, p<0.005). The MPG's and the OPG's performance was improved; yet this improvement was not statistically significant. No improvement was found for the CG. The improved performance of the PPG and the VEGT after exercise was attributed to the involvement of specific cognitive and motor mechanisms of the central nervous system. Thusit is concluded that Physical Practice and Virtual Environment Practice are two of the most effective exercise techniques for learning and performance of fine motor tasks, such as aiming. The findings of the present dissertation are interpreted with reference to the contemporary theories related to motor skills learning. Finally, the theoretical and practical implications of the present findings for physical education and sports sciences are discussed.

Η παρούσα διατριβή σχεδιάστηκε με σκοπό τη μελέτη των συγκριτικών επιδράσεων τεσσάρων τεχνικών εξάσκησης στη μάθηση και εκτέλεση μιας αντιληπτικο-κινητικής στόχευσης σε κινούμενο στόχο με το άνω άκρο. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού, αρχικά αξιολογήθηκε η επίδοση 40 δεξιόχειρων ατόμων(19,95+-3,97 ετών) κατά την εκτέλεση μιας αντιληπτικο-κινητικής δοκιμασίας στόχευσης. Εξαρτημένη μεταβλητή αποτέλεσε ο αριθμός των επιτυχημένων προσπαθειών στόχευσης. Εν συνεχεία τα άτομα αυτά κατανεμήθηκαν σε τέσσερις πειραματικές ομάδες(ΠΟ)[ομάδα Φυσικής Εξάσκησης(ΟΦΕ)(Ν=8), ομάδα Νοητικής Εξάσκησης(ΟΝΕ)(Ν=8), ομάδα Μοντελικής Εξάσκησης(ΟΜΕ)(Ν=8), ομάδα Εξάσκησης σε Εικονικό Περιβάλλον(ΟΕΠ)(Ν=8)] και μία ομάδα ελέγχου(ΟΕ)(Ν=8). Κάθε ΠΟ ενεπλάκη σε πρόγραμμα εξάσκησης, στην εκτέλεση μιαε αντιληπτικο-κινητικής δοκιμασίας στόχευσης, διάρκειας 4 ημερών. Για το ίδιο χρονικό διάστημα, η ΟΕ ενεπλάκη - για λόγους παρακίνησης - σε ένα πρόγραμμα επίλυσης γνωστικών έργων ασύνδετων, με την αντιληπτικο-κινητική δοκιμασία στόχευσης των ΠΟ(επίλυση τρισδιάστατων προβλημάτων). Μετά το πέρας των ΠΟ(επίλυση τρισδιάστατων προβλημάτων). Μετά το πέρας των 4 ημερών εξάσκησης, η επίδοση τόσο των ΠΟ όσο και της ΟΕ επαναξιολογήθηκε στην αρχική δοκιμασία στόχευσης. Βρέθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση της επίδοσης[Φ(4,35)=3.059 ρ<0.05] μόνο για τις ομάδες ΦΕ(95q35,2=-6.16922, p<0.05) και εξάσκησης σε ΕιΠ(95q35,2=-3.61125, p<0.05). Αντίθετα, στις ομάδες ΝΕ και ΜΕ παρατηρήθηκε βελτίωση, που δεν ήταν, στατιστικά σημαντική, ενώ η ΟΕ δεν σημείωσε βελτίωση. Η βελτίωση της επίδοσης της ΟΦΕ και της ΟΕΠ αποδόθηκε στην εμπλοκή συγκεκριμένων γνωστικών και κινητικών μηχανισμών του νευρικού συστήματος. Συμπεραίνεται, συνεπώς, ότι οι δυο προαναφερθείσες τεχνικές εξάσκησης αποτελούν ιδιαίτερα αποτελεσματικές τεχνικές μάθησης και εκτέλεσης δοκιμασιών στόχευσης. Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας ερμηνεύονται με βάση σύγχρονα θεωρητικά δεδομένα που αφορούν στη μάθηση των αντιληπτικο-κινητικών δεξιοτήτων. Τέλος, συζητώνται οι θεωρητικές και εφαρμοσμένες προεκτάσεις των ευρημάτων στον χώρο της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού.